sciencetalk

Chinees en Japans verschillen evenveel van elkaar als Chinees en Nederlands, voor alle duidelijkheid.

Anonymous schreef:Nederlands is naar mijn overtuiging een simpele taal.  

Ik heb nog nooit een steekhoudend argument gehoord dat deze stelling onderuithaalt.

Ik denk dat het moeilijke vooral de werkwoorden zijn met al die uitzonderingen.

Zelf ben ik opgegroeid met het Nederlands, dus qua spreken en schrijven gaat dat vanzelf. Omdat ik vlak boven de taalgrens in België woon (Halle), hebben veel Franse woorden hun weg gevonden in mijn taalschat. Zo kan ik het Frans wel redelijk normaal uitspreken volgens de regels. Zo hoor je ook vaak van Waalse leerlingen op mijn school (Wallonië of Brussel) (Zo'n 5% van mijn school is Franstalig en dit is een christelijke school, op andere loopt dat op van 10 tot 20%) dat Nederlands moeilijk is uit te spreken.

Verder is het verschil tussen Romaanse en Germaanse talen natuurlijk erg groot. Daarnaast zou je zeggen; Engels is een Germaanse taal, Engelsen leren makkelijk Nederlands, MAAR het Engels heeft ENORM veel woorden overgenomen uit het Frans.

bv: fr: différent, en: different, nl: verschillend

bv: fr: beauté, en: beauty, nl: mooiheid

Buiten met Duits kan je Nederlands niet veel vergelijken met andere talen denk ik. Ik ken nu geen Deens of Zweeds, dus dat kan ik niet vergelijken.

PS: Een enorm moeilijke taal lijkt me Fins of Ests. (Finoegrische talen)

Fins is ook heel moeilijk. Ik heb vrienden in Finland wonen (Finnen), en ze hebben me wat basisregels proberen uit te leggen.....verloren tijd! In het zweeds is brood brot (maar dan met zo'n slash door de o) In het fins zijn het 3 woorden! Hoe dat? Finoegrisch is ook een compleet andere taalgroep, hongaars hoort er ook bij, waardoor het voor ons helemaal als tang op poep slaat. Feitelijk gezien vervoegen ze alles, volgens mij. En de regels zijn daar niet al te moeilijk voor.

Nederlands is pittig qua uitspraak, maar niet uitzonderlijk moeilijk denk ik.

nou, nederlands heeft wel erg veel grammatica als ik het vergelijk met mijn 2e taal het ambons maleis.

Het ambons kent geen voorzetself

Het ambons kent geen bezittelijk voornaamwoorden

Het ambons kent geen werkwoordsvervoegingen

voorbeeld zinnetje:

Bart jalan ka lamari =

Bart loopt naar de kast

Bart liep naar de kast

Bart is naar de kast gelopen

Kami jalan ka lamari =

Wij lopen naar de kast/liepen/zijn gelopen

Kunnen we hieruit concluderen dat Aziatische talen doorgaans makkelijker zijn met betrekking tot grammaticale regels? Ook gezien eerder commentaar m.b.t. het Chinees, Japans.

ik denk met betrekking tot de grammaticale regels wel...

Het aantal woorden met dezelfde betekenins is groot en schept daarom wel verwarring.

Nederlands:

Jij

Maleis:

Mu

Kamu

Anda

Ose

Ale

Kue

Kowe

Maar daarnaast bestaan ook veel woorden niet. Iemand die van puzzelen houdt en rijtjes woorden kan leren, kan Maleis leren binnen 2-3 maanden. Nederlands goed leren kost jaren.

Eric Tutu vergeet er volgens mij bij te vertellen dat in bahasa (en dat zal in het Maleis dan ook wel zo zijn) "mu" eigenlijk een afkorting is van "kamu" en vaak gebruikt wordt als bezittelijk achtervoegsel zoals bijvoorbeeld in "pakaianmu" wat dan "jouw kleding" betekent, en dat bijvoorbeeld anda eerder als de beleefdheidsvorm "u" wordt gebruikt.

Dus dat hele rijtje maleise woorden (die ik niet allemaal ken overigens) lijkt me dus eerder een vertaling van de Nederlandse woorden, je, jij, jouw, jouw, ge, gij, u, uw, en daarmee lijkt het verschil in synoniemaantallen tussen Nederlands en Maleis niet zo overdreven groot....

Nederlands is niet echt een gemakkelijke taal.

Ik probeer al een tijdje Nederlands te leren aan Spanjaarden, maar dan merk je pas hoe moeilijk dat is.

Lidwoorden enzo zijn nog wel te leren, maar Nederlands heeft zo veel woorden waarvan de betekenis vrij moeilijk is uit te leggen. Als ik ze 5 zinnen voorleg, is er altijd wel iets dat ik niet echt kan vertalen.

Bv:

Ik zeg maar niks. (ok, ik kan even geen beter voorbeeld bedenken)

hoe leg je aan een buitenlander uit waar het woordje "maar" hier voor staat. Zo zijn er veel tussenwoorden met subtiele betekenissen. Ze kennen het woord "maar" dan als pero/but/mais, maar in de eerder genoemde context begrijpen ze het niet.

In ieder tekstje dat ik ze voorleg vinden ze wel een aantal van dit soort woorden. Je bent je het meestal pas bewust als ze je er naar vragen.

ps ander voorbeeld van een vraag die alleen een niet nederlander kan bedenken is het woord tachtig. Waarom wel zestig zeventig etc.

zo blijven ze je met vragen bestoken....

ander voorbeeld van een vraag die alleen een niet nederlander kan bedenken is het woord tachtig.

Ja, ik ben Nederlander, en ik heb die vraag in 47 jaar niet bedacht. Inderdaad heel vreemd eigenlijk. Wat ik hier wel bij moet zeggen is dat in het Oost-Vlaamse dialect, en daarmee ook hier in Zeeuwsch-Vlaanderen, ook 60, 70, en 90 worden uitgesproken als tzestig, tzeventig en tnegentig ......

Jan van de Velde schreef:Eric Tutu vergeet er volgens mij bij te vertellen dat in bahasa (en dat zal in het Maleis dan ook wel zo zijn)  "mu" eigenlijk een afkorting is van "kamu" en vaak gebruikt wordt als bezittelijk achtervoegsel zoals bijvoorbeeld in "pakaianmu" wat dan "jouw kleding" betekent, en dat bijvoorbeeld anda eerder als de beleefdheidsvorm "u" wordt gebruikt.

Dus dat hele rijtje maleise woorden (die ik niet allemaal ken overigens) lijkt me dus eerder een vertaling van de Nederlandse woorden, je, jij, jouw, jouw, ge, gij, u, uw, en daarmee lijkt het verschil in synoniemaantallen tussen Nederlands en Maleis niet zo overdreven groot....

ok iets dieper in op de stof dan maar

Wat Jan hier vertelt is inderdaad waar. Mu kan als een soort bezittelijk achtervoegsel gebruikt worden (in maleis wordt het niet zovaak gedaan, in het indonesisch wel). Maar omdat MU een afkorting is van kaMU mag mu ook gebruikt woorden als persoonlijk voornaamwoord. Dit geldt ook voor KU wat zowel voor mijn als voor ik gebruikt kan worden omdat het van het indonesische woord aKU komt.

Anda is inderdaad een Indonesische beleefdheidsvorm, net zoals mereka engkau(h), saya, ia en nog een aantal. Deze vorm kan inderdaad het beste vertaald worden met U, foutje van mij. Het maleis kent namelijk geen u, net zoals het engels dat niet kent.

Moluks Maleis

Ale = jij, tegen mensen die je mag, waar je tegenop kijkt

Ose = laaag voor jij, alleen als je een lage dunk van iemand hebt, bijna schelden

Kowe = spreektaal, laag

Kue, (Ka)Mu, Anda zijn Indonesische persoonlijke voornaamwoorden

Ok nu wijd ik niet verder uit over het Indonesisch/Maleis, erg offtopic hahaa

jintendo schreef:Ik zeg maar niks. (ok, ik kan even geen beter voorbeeld bedenken)

hoe leg je aan een buitenlander uit waar het woordje "maar" hier voor staat. Zo zijn er veel tussenwoorden met subtiele betekenissen. Ze kennen het woord "maar" dan als pero/but/mais, maar in de eerder genoemde context begrijpen ze het niet.

In ieder tekstje dat ik ze voorleg vinden ze wel een aantal van dit soort woorden. Je bent je het meestal pas bewust als ze je er naar vragen.

ik noem ze zelf "strooiwoordjes", het overkomt me vaak als ik een tekst uit het engels vertaal dat het niet loopt, met wat strooiwoordjes ertussen klinkt het dan veel beter.

Vergeleken met wat?  Een Chinees zal makkelijker Japans leren dan Nederlands, terwijl een Brit of een  Duitser makkelijker Nederlands zal leren dan Japans of Chinees, simpelweg omdat de taal meer verwantschap heeft aan hun eigen taal.

Het Chinees heeft voor zover bekend geen verwantschap met het Japans, en overigens is het Japans ook een heel ander soort taal dan het Chinees. Ja, sommige tekens in het geschreven Japans kan een Chinees wel begrijpen omdat die van het Chinees zijn overgenomen, en het Japans heeft veel Chinese leenwoorden (vaak drastisch aan de Japanse uitspraak aangepast), maar over het algemeen genomen zal het een Chinees grote moeite kosten Japans te leren spreken.

jintendo schreef:ps ander voorbeeld van een vraag die alleen een niet nederlander kan bedenken is het woord tachtig. Waarom wel zestig zeventig etc.

zo blijven ze je met vragen bestoken....

Dan vertel je ze toch gewoon dat men vroeger een lidwoord voor die telwoorden gebruikte: "het zestig, "het zeventig", "het achtig..." en dat die "t" in "tachtig" daar een overblijfsel van is.

Dat is ook de oorzaak dat ook in Standaardnederlands de "z" van "zestig" en "zeventig" als een "s" moet worden uitgesproken en de "v" in "veertig" en "vijftig" als een "f" (De "t" zelf is verdwenen, maar het stemloos worden van de erop volgende medeklinker is gebleven).

Buiten met Duits kan je Nederlands niet veel vergelijken met andere talen denk ik. Ik ken nu geen Deens of Zweeds, dus dat kan ik niet vergelijken.

Fries is natuurlijk ook nauw verwant aan het Nederlands, en vergeet het Afrikaans niet!

De Scandinavische talen zijn voor een Nederlandstalige niet zo moeilijk te leren, behalve het IJslands en Faeröers die allebei nog een verschrikkelijk ingewikkeld en onregelmatig systeem van vervoegingen en verbuigingen hebben.