bats schreef:Ik heb 2 vragen over een zonsverduistering.
1. Daar een zonsverduistering een heel mooi en indrukwekkend natuurverschijnsel is heb ik wel eens gezien (op TV) dat (sommige) mensen beginnen te huilen op het moment (en vlak erna ook) als de corona om de zon zichtbaar wordt. Mijn vraag is waarom moeten sommige mensen nou huilen om een natuurverschijnsel als dit?
2. En totaal andere vraag die betrekking heeft over toekomstige zonsverduisteringen. In Wikkipedia las ik daar een artikel over dat zonverduisteringen voor een willekeurige plaats (bijv. Nederland) nauwkeurig berekent kunnen worden tot het jaar 8300, met VSOP87 en ook na 8300, maar dan iets minder nauwkeurig. Daarom leek het mij wel grappig wanneer er zonsverduisteringen zijn in Nederland tot aan het jaar 10.000. Helaas kan ik via google er niets over vinden, daarom stel ik deze vraag hier.
Bats, over je eerste vraag: je moet een totale zonsverduistering eigenlijk zelf live meemaken om dat echt te kunnen snappen. Ik denk dat ik het wel een beetje begrijp; ik heb zelf die van 1999 meegemaakt en nu ben ik net terug uit Turkije. Van alle overweldigende natuurervaringen die ik tot nu toe heb gezien (hooggebergtes, watervallen, etc.) is een totale zonsverduistering toch wel de meest indrukwekkende, of in ieder geval een geval apart! Het feit dat je daar op het strand staat in de stralende zon, en dat het dan ineens pikdonker en bovendien behoorlijk fris wordt is zo'n apart verschijnsel. Het geeft je echt het gevoel dat de aarde maar een onbenullig klein brokje steen in het heelal is, laat staan wij mensen die erop leven, die nog veel kleiner en machtelozer zijn. Dat is een enorm indrukwekkende ervaring, die je soms ook wel meemaakt als je bijv. voor het eerst op de top van een berg staat, of vanuit een vliegtuig naar beneden kijkt bij helder weer. Maar nogmaals, naar mijn mening is een zonsverduistering echt uniek. En dat sommige mensen daar emotioneel van worden kan ik best begrijpen. Ik heb zelf niet gehuild ofzo, maar ik kreeg er zeker wel kippevel van, en niet alleen door de plotselinge temperatuurdaling!
Een paar andere dingen die ook wel bijdroegen aan de "apparte" ervaring:
In het half uur voor de totaliteit wordt het licht langzaam steeds minder fel en dat geeft een heel apart effect. Het is een vreemd, kil effect doordat de zon (voor zover je met het blote oog kan zien) nog steeds fel schijnt, en er is geen bewolking, maar toch kun je op een gegeven moment zonder zonnebril of zonder met je ogen te knijpen overal naar kijken; zelfs de schitteringen in de kabbelende zee zijn op een gegeven moment niet meer verblindend.
Verder, ik heb de zonsverduistering dus ervaren op het strand bij Side, in Turkije. Daar was het niet echt superdruk (gelukkig) maar toch gaf het een apart effect dat daar zoveel mensen bij elkaar stonden om naar hetzelfde te komen kijken; zowel toeristen als Turken. Blijkbaar is de overweldigende en verbazingwekkende invloed van zon, maan en aarde iets wat iedereen aanspreekt en op een bepaalde manier verbroederd. Ik vind het, naast de foto's van de verduistering zelf, dan ook altijd erg mooi om foto's te zien van hoe allerlei mensen allemaal met een raar brilletje samen naar de lucht staan te kijken. En het is ook vooral erg leuk om mee te maken; vooral het geroep en gejuich en ge-oh-en-aaahh op het moment dat het ineens helemaal donker werd was erg bijzonder.
Tot zover mijn verkapte verslag van een zeeer geslaagde eclipse-reis naar Turkije.
En over je
tweede vraag:
Kijk eens op de
Eclipse pagina van de NASA, onder het kopje "Eclipses of the Sun".