sciencetalk

Jan van de Velde schreef:

• tabelwaarden kloppen niet,
• of de stoffen dissociëren niet meer volledig tot ionen bij deze hoge concentraties
• of wat??

Het tweede is deels waar, dat wil zeggen, er is een klein verschil tussen oplossen en dissociëren. Verder speelt de activiteitscoëfficiënt een rol. In feite moet je werken met activiteiten, en niet met concentraties. De activiteit van een ion, of een molecuul, is bij lage concentraties vaak proportioneel met de concentratie (ideale oplossing), en daarom zie je meestal concentraties terug in pH-berekeningen. Voor hoge concentraties gaat die vlieger echter niet meer op. Er is dan geen sprake meer van ideaal gedrag, vergelijkbaar met het niet-ideale gedrag van gassen bij hogere drukken.

Als we vanuit gaan van de theoretische waarde van een zuur of basische substantie dan is de laagste waarde die van fluorantimoonzuur dan is de -log waarde berekening als volgt.

Fluorantimoonzuur is 20.000.000.000.000.000.000 keer zo zuur als zwavelzuur.

Dit is dus 20¹⁸ ≈ -24 op de -log schaal.


Is een uiteindelijke ph van ongeveer -23 < H0 < -21

De in de handel verkrijgbare geconcentreerde HCl-oplossing (37 massaprocent) heeft een pH ≈-1,1, terwijl een verzadigde NaOH-oplossing een pH ≈ +15,0 heeft. Warmwaterbronnen in de buurt van de Ebeko-vulkaan, met van nature voorkomende HCl en H2SO4, hebben geschatte pH-waarden tot –1,7. Wateren uit de Richmond Mine in Iron Mountain, CA, hebben een pH = -3,6