sciencetalk

Bartjes schreef: ↑do 13 feb 2014, 14:14
Daar hebben we de reden te pakken waarom de verdamping van een elektron beschouwd als zwart gat, niet zal kunnen plaats vinden. Daar ligt dus geen probleem.

Naja, die lading is eigenlijk nog best een lastige: Een 'gewoon' zwart gat kan ook een electrische lading hebben, en die zal op een of andere manier uitgestonen moeten worden bij het verdampen ervan. Met emissie van alleen fotonen lukt dit echter niet, die zijn tenslotte ladingsloos.

Vraag ik me af: als een geladen zwart gat verdampt, waar blijft de lading dan?

Benm schreef: ↑vr 14 feb 2014, 01:55
Vraag ik me af: als een geladen zwart gat verdampt, waar blijft de lading dan?

Ervan uitgaande dat elementaire deeltjes zwarte gaatjes zijn, is het antwoord dat je bij het verdampen van een (geladen) zwart gat niet "tot het gaatje kan gaan". Anders gezegd: er blijft steeds een zwart gaatje over. Dat geeft echter niets, want dat betekent dan enkel dat er een elementair deeltje over blijft.

Bartjes schreef: ↑do 13 feb 2014, 17:55
Strikt genomen valt er met de huidige kennis inderdaad maar heel weinig over te zeggen. Niettemin is het een interessante gedachte dat elementaire deeltjes zwarte gaatjes zouden zijn.

Absoluut

Bartjes schreef: ↑vr 14 feb 2014, 10:28
Ervan uitgaande dat elementaire deeltjes zwarte gaatjes zijn, is het antwoord dat je bij het verdampen van een (geladen) zwart gat niet "tot het gaatje kan gaan". Anders gezegd: er blijft steeds een zwart gaatje over. Dat geeft echter niets, want dat betekent dan enkel dat er een elementair deeltje over blijft.

Tja, maar wat is dat het eindpunt? Stel je begin met een redelijk groot zwart gat, dat een boel electronen gevangen heeft en daarmee een lading van, zeg, -1.000.000.000 heeft opgebouwd. Je zit dan toch met een miljard negatieve ladingen die -ergens- heen moeten als het zwarte gat verdampt.

Nu heb ik geen idee of er een theoritisch maximum is aan hoeveel lading een zwart gat per massa kan hebben, maar ergens zou het impliceren dat het verdampen van een zwart gat niet mogelijk is als het maar genoeg lading heeft.

Geen idee of dit klopt:

http://library.thinkquest.org/10148/long9.shtml

Maar het ziet er naar uit dat een geladen zwart gat fundamenteel ingewikkelder is dan een ongeladen exemplaar.

Het zou inderdaad complexer kunnen zijn. De enige manier waarmee je die lading kwijt komt is, voor zover ik kan verzinnnen, een foton-foton interactie waarbij je een electron en een positron krijgt - het tegenovergesteld van electron-positron anihilatie.

Als zo'n proces zich voordoet is het aannemelijk dat in sommige gevallen het positron terugvalt in het zwarte gat terwijl het electron ontsnapt, wat uiteindelijk zorgt voor neutralisatie van de lading van het zwarte gat.

Naarmate een zwart gat lichter wordt en de straling ervan 'heter' zouden fotonen met voldoende energie wel moeten vrijkomen, maar of ze zo'n interactie met elkaar aangaan is dan maar weer de vraag.

Als een elementair deeltje een puntdeeltje zou zijn, zou de Schwarzschild straal ongeveer 10exp-58 zijn. Aangezien er tussen elementaire deeltjes weldegelijk plaatsvindt d.m.v. bijvoorbeeld fotonen (in het geval van elektromagnetisme), kunnen er geen puntdeeltje bestaan, anders zouden zij niet kunnen ontsnappen. Het zou ook wel erg onwaarschijnlijk zijn dat puntdeeltjes met elkaar reageren d.m.v. puntdeeltjes. Ik bedoel, hoe kan een puntdeeltje een ander puntdeeltje raken? Hoe zou een puntdeeltje een puntdeeltje kunnen absorberen? Een werkelijk elementair deeltje zou wat grootte betreft minstens de Planklengte moeten bezitten (en dat hoeft geen string te zijn; er is nog een andere methode een elementair deeltje een minimum grootte te geven, en de ladingen die het bezit over zijn oppervlakte uit te smeren). Ben je meteen van de oneindige zelfenergie af mocht het wat voor lading dan ook bezitten.

Het zou ook wel erg onwaarschijnlijk zijn dat puntdeeltjes met elkaar reageren d.m.v. puntdeeltjes. Ik bedoel, hoe kan een puntdeeltje een ander puntdeeltje raken?

Door een sterke kracht die aantrekking veroorzaakt, neem bijvoorbeeld de 'sterke kernkracht'.

Hoe zou een puntdeeltje een puntdeeltje kunnen absorberen?

Onder de vorming van een nieuw puntdeeltje? Puntdeeltje A + puntdeeltje B = puntdeeltje C.

Een werkelijk elementair deeltje zou wat grootte betreft minstens de Planklengte moeten bezitten

Volgens mij klopt dat niet. De plancklengte is de grootste nauwkeurigheid waarmee we de positie van een deeltje kunnen bepalen. De meeste theoriën werken wel degelijk met puntdeeltjes.

Ben je meteen van de oneindige zelfenergie af mocht het wat voor lading dan ook bezitten.

Waarom zou een puntdeeltje een oneindige zelfenergie bezitten? Je moet integreren over het volume van het deeltje, en dat is gelijk aan nul, de zelfenergie (als ze al bestaat) zal dus afhangen van de manier waarop je die integraal regulariseert.

Even terug naar de beginvraag.

Bestaan er hemellichamen die enkel en alleen zijn samengesteld uit fotonen die onder invloed van hun gezamenlijke zwaartekracht bij elkaar blijven?

Een foton heeft naar ik heb gelezen wel degelijk een massa door zijn beweging, maar geen restmassa. Ze zijn dus beïnvloedbaar door zwaartekracht, van bv. hemelichamen, maar enkel doordat ze bewegen, Maar om zichzelf tot een structuur om te vormen zouden ze in een soort slinkende spiraal terecht moeten komen, maar als die spiraal tot een stilstand komt is het gedaan met de massa door beweging, en is er dan geen invloed meer van massa die mekaar aantrekt.

Wat wel duidelijk wordt is dat kruisende fotonen of gefocuseerde fotonen, waar men met goede wil een bolvormpige structuur, een soort brandpunt kunnen vormen, dat men, met goede wil, als een bolvorm kan voorstellen.

Wat kerndeeltjes als potentiële zwarte gaatjes aangaat, mijn zegen. Ik zie ze (protonen) als deeltjes die "in potentie" streven naar het innemen van een infinitisimale plaats. Dit lukt echter niet, want een streven naar een oneindig kleine plaats in de ruimte wordt tegengewerkt door een omkering van de kracht (uitbreiding tot elektronsfeer). Of, en daar ben ik nog niet uit, een elektronsfeer die het kerndeeltje (proton) belet om nog verder in de infinitismaal (zwart gaatje) te verdwijnen. Een aantal theortici verwerpen echter het bestaan van micrascopische zwarte gaatjes, omdat die onmiddelijk zouden verdampen.

Als we het niet over fotonen maar over (massaloze) gluonen hebben bestaan er objecten als glueballs, die weliswaar niet door gravitatie bijeen worden gehouden, maar door de sterke kernkracht. Bovendien leiden ze een kort bestaan. Als je quarks en leptonen als samengesteld zou zien uit rishonen (zie Harari), zou den leptonen en quarks hun massa kunnen verkrijgen op dezelfde manier als die glueballs (maar een lang leven beschoren zijn).

Is de foton een golf, is het een deeltje of is het allebij.

Vragen die ik door de natuurkunde kreeg.

* Is massa energie

* Is zwaartekracht een opzichzelf staande kracht

* Is energie beweging

* Waarin beweegt energie zich

Misschien ben ik wel controversieel misschien kijk ik er gewoon net anders naar.

Antwoorden waarmee ik toen kwam als gevolg van de natuurkunde en de onvolkomenheden.

* Massa is Energie yeah duh

* Energie is de beweging en rotatie in deeltjes of van deeltjes, ligt aan hoe je het wilt verwoorden

* Zwaartekracht is een resultaat van de beweging van energie in een deeltjesveld

* Massa is de creatie van een op zich staande structuur van deeltjes, gevormd van het deeltjesveld door energie .

* Massa kan zich voortbewegen door het deeltjesveld vanwege rotatie.

* deeltjes zijn alleen meetbaar wanneer beweging energie zicht verplaatst of bevind in de deeltjes.

* Het deeltjesveld is dus niet meetbaar tot het energie opneemt beweegt.

* wanneer een deeltje geen rotatie ondervind kan het vrij bewegen en vrij zijn energie doorgeven aan andere deeltjes, maar daarmee creeert het wel rotatie en beweging in andere deeltjes rondom.

* alleen de rotatie is wat we meten en waardoor we beweging kunnen meten.

* De foton is de energie die zich vrij beweegt door het deeltjesveld en daarmee een spoor van energie in de vorm van rotatie (warmte) achterlaat.

* Energie zou je kunnen omschrijven als oneindig, we meten wel de foton en die stopt ook wel waar wij hem meten. Maar ondertussen heeft hij een spoor van energie echter gelaten die verder beweegt. Maar wij beschouwen dit dan weer als een andere foton.