sciencetalk

wnvl1 schreef: ↑ma 22 mei 2023, 18:27

flappelap schreef: ↑ma 22 mei 2023, 11:09 Dit geldt volgens mij niet alleen voor rotaties. Ik kan hetzelfde lege heelal met 1 testdeeltje nemen en vanuit het ruststelsel van dit deeltje een lineaire acceleratie uitvoeren; ook dan zullen de connectiecomponenten een inertiaalkracht opleveren. Dus versnelling lijkt in een bepaald opzicht niet zo relatief als je op het eerste gezicht zou denken.

Heb je soms een link waar dit wiskundig is uitgewerkt (en die toch wat leesbaar is voor gewone mensen als het kan)?

Nee, maar je kunt wel een simpele Newtonse analogie berekenen: als je een testdeeltje hebt waar volgens een waarnemer {x} geen krachten opwerken, dan geldt
Ga je vervolgens naar een versnelde waarnemer {x'} met
dan geldt er
Oftewel: de versnelde persoon zal een inertiaalkracht op het deeltje meten met grootte
De relativistische variant is eenzelfde berekening, waarbij je echter de geodetenvergelijking transformeert, waardoor er connectiecoefficienten opduiken die eenzelfde vorm hebben als de inertiaalkracht hierboven.

Versnelling is natuurlijk (ook) relatief. Als ik samen met de aarde een versnelling van het zwaartekrachtveld van de zon meekrijg en daardoor met de aarde mee om de zon heen draai dan ervaar ik die versnelling niet echt. Het lijkt of ik stil zit op aarde. Als ik op de fiets stap en wegfiets voeg ik daarmee een veel kleinere versnelling toe die ik toch heel goed ervaar. Ik kan ook de krachten die ervoor nodig zijn berekenen onafhankelijk van de gezamenlijke beweging van mij en de aarde.

Versnelling, rotatie en andere bewegingen kan je zien relatief aan een ander object zoals de aarde of een trein waar je doorheen loopt, maar misschien ook ten opzichte van het dominante zwaartekrachtveld.

Zwaartekracht is overal in het bekende heelal en wij kunnen dus zwaartekracht en ruimte niet proefondervindelijk van elkaar scheiden. We zullen het moeten doen met theorieën en berekeningen die we misschien kunnen toetsen maar de kans dat we geen van allen gelijk hebben blijft altijd.

Nog iets anders. Massa kan ruimte misschien wel vervormen maar niet alle massa doet dat evenveel. Grotere massa's vervormen de ruimte meer dan kleinere massa's. Anders zouden we in de buurt van elke massa dezelfde versnelling ervaren.
Het lijkt mij toe alsof de ruimte zich verzet tegen vervorming door massa. Is dat zo?
Of wordt dat ook door massa bepaald?

Nesciyolo schreef: ↑di 23 mei 2023, 14:38 Versnelling is natuurlijk (ook) relatief. Als ik samen met de aarde een versnelling van het zwaartekrachtveld van de zon meekrijg en daardoor met de aarde mee om de zon heen draai dan ervaar ik die versnelling niet echt.

Ik zou het niet relatief noemen. Versnelling kun je altijd ondubbelzinnig meten in je eigen stelsel.
Als je valt onderga je feitelijk geen versnelling, die onderga je juist als je bijvoorbeeld op het oppervlak van de aarde staat.

Nesciyolo schreef: ↑di 23 mei 2023, 14:38 Versnelling is natuurlijk (ook) relatief. Als ik samen met de aarde een versnelling van het zwaartekrachtveld van de zon meekrijg en daardoor met de aarde mee om de zon heen draai dan ervaar ik die versnelling niet echt. Het lijkt of ik stil zit op aarde. Als ik op de fiets stap en wegfiets voeg ik daarmee een veel kleinere versnelling toe die ik toch heel goed ervaar. Ik kan ook de krachten die ervoor nodig zijn berekenen onafhankelijk van de gezamenlijke beweging van mij en de aarde.

Het gaat er niet om dat jij stilstaat in je eigen referentiekader; dat is nogal triviaal. Het gaat erom dat je een kracht kunt meten. Als je bijvoorbeeld een slinger ophangt in een versnellende trein, dan zul je zien dat de slinger een uitwijking krijgt vanwege zijn traagheid. Jij verklaart dat als meeversnellende waarnemer met een "schijnkracht".

Nog iets anders. Massa kan ruimte misschien wel vervormen maar niet alle massa doet dat evenveel. Grotere massa's vervormen de ruimte meer dan kleinere massa's. Anders zouden we in de buurt van elke massa dezelfde versnelling ervaren.
Het lijkt mij toe alsof de ruimte zich verzet tegen vervorming door massa. Is dat zo?
Of wordt dat ook door massa bepaald?

Massa is hier een vorm van "lading". Net zoals een grotere elektrische lading voor een grotere elektrische kracht zorgt, geldt dat ook voor massa en zwaartekracht. Je kunt dus dezelfde vraag stellen voor b.v. elektrische ladingen.

Naast massa en energie bestaat er in het heelal ook nog leven en intelligentie en onbenul en dat allemaal op aarde.

Bladerunner schreef: ↑za 20 mei 2023, 14:12 Mijn reactie is een vertaling van deze link: https://einstein.stanford.edu/content/r ... 11332.html

Aan jou de taak dit te ontkrachten...

ik zie in die link alleen een statement zonder verdere onderbouwing. maar als je nu even teruggaat naar zwaartekracht op een bepaalde afstand van een massa dan gaat de zwaartekracht omlaag evenredig met 1/afstand in het kwadraat. dus die is al heel snel verwaarloosbaar tov alle andere effecten. Dus alleen al op basis daarvan zou mijn conclusie zijn dat ruimtetijd gewoon kan bestaan afzonderlijk van massa.

Wat me wel aan het denken zet is het volgende: Er is een rustenergie is in een vacuum vanwege het feit dat vanwege kwantum effecten en velden er af en toe spontaan deeltjes ontstaan en weer verdwijnen. dat zijn dan in feite random rimpelingen in de velden die er altijd al zijn. Ik zou me kunnen voorstellen dat die rimpelingen er zijn in meerdere dimensies, feitelijk dus andere universums en dat die rimpelingen feitelijk resoneren over al die universums parallel. Dus soms poppen ze even op in ons universum en dan verdwijnen ze weer en kunnen dan mogelijk even in een parallel universum tevoorschijn komen om vervolgens weer verder te springen naar een volgend universum. Materie is dan feitelijk het meer continue aanwezig zijn van rimpelingen in velden in ons universum met dan zeer waarschijnlijk de complementaire antimaterie variant in een ander parallel universum. En dat zou dan betekenen dat die rimpelingen dan niet meer aanwezig zijn in parallel universums als ze in ons universum massa vertegenwoordigen of andersom. Dat zou dan mogelijk een verklaring zijn voor donkere materie. Dat zou dan gewoon massa of energie zijn die in een parallel universum zit, maar wel misschien onze ruimtetijd kan krommen (omdat we daar immers denken de effecten van waar te nemen). We zien dan die massa in een parallel universum niet omdat het simpelweg geen trillingen veroorzaakt in ons eigen universum die dan het effect van waarnemen van deeltjes zoals atomen, straling en materiaal als som van een heleboel atomen.