sciencetalk

De oorspronkelijke vraag van Rogerakkerman spookt ook door mijn hoofd, en ook al heel erg lang, met een kleine variant.

Ik heb niet veel moeite met het begrip oneindig, kan me daar zelfs wat bij voorstellen, maar ik zit met de vraag:

Als het universum uitdijt, waarin dan?

Ik stel mij dit voor het gemak op een andere schaal voor, nl. met popcorn.

Stel dat het universum een hoopje maiskorrels is die in een schaal liggen, op een vuur. Dan is het logisch dat ze op een bepaald moment gaan poppen en het hoopje groter wordt, tot heel groot. hiervoor is het vat, de schaal dus, te klein en het spul komt over de rand en vult de keuken, daarna het huis, de straat en de stad enz. enz.

Dat is geen probleem, je kunt het begin en einde zien.

Als nu het universum zich ook zo gedraagt, dan moet er dus iets zijn wat nog groter is, zodat het KAN expanderen, toch?

Het gevolg hiervan is, denk ik, dat het universum niet oneindig kan zijn, maar het vat waarin het groeit wel.

Of, bizarre gedachte, verdringt 'ons' expanderende universum dat van anderen?

En, sociaal als ik ben; dat moet afschuwelijk zijn voor 'hunnie'!

Resteert natuurlijk de vraag of ik nu eigenlijk nog wel in het juiste forum schrijf en had het niet een filosofisch forum moeten zijn.

Enfin, is er iemand die hier gedachten over heeft?

Dit is inderdaad een lastig onderwerp/idee. Als we uitgaan van een big bang vanuit een singulariteit dan was dat wel degelijk in den beginne eindig. Dat deze singulariteit dan in 13,7 miljard jaar uitgroeit tot iets dat oneindig is/zou zijn is voor een mens niet te bevatten. Alles dat een mens kent is eindig, alles. Het feit dat aangehangen wordt dat het heelal expandeerd is in mijn ogen niets anders dan een aanwijzing dat het heelal dus eindig is zoals ook al het geval was vlak na de big bang. We hebben te maken met een waarnemingshorizon. We kunnen niet verder kijken dan 13,7 miljard lichtjaar. Hieruit concluderen wij dat het heelal dan ook maar zo oud zou moeten zijn. Dit omdat de melkwegstelsels die we op deze rand waarnemen klaarblijkelijk al 13,7 miljard jaar schijnen opdat het licht ons heeft kunnen bereiken. We gaan er dus vanuit dat dit de oudste melkwegstelsels zijn.

Laten we het erop houden dat we niet kunnen verklaren of het heelal eindig danwel oneindig is. We kunnen met allerlei formules trachten de waarheid te achterhalen echter we hebben geen enkel concreet bewijs voor noch het een noch het ander. We weten het dus niet. Discussies hierover zijn enkel tijdverdrijf en vermakelijk maar een antwoord zullen we vooralsnog niet krijgen/vinden.

Er is niets moeilijks aan het zich inbeelden dat een verzameling van 'eindig' naar 'oneindig' evolueert. Bijvoorbeeld, bekijk de deelverzameling van gedefinieerd, voor elke , door . Waar men het moeilijk mee heeft is dat men denkt aan een ruimtetijd als een verzameling punten die evolueren met de tijd. Dat beeld is echter geen al te goed beeld, de ruimtetijd moet gezien worden als een 4-dimensionale verzameling punten (en we kunnen kijken naar de ruimten gevormd door t constant te onderstellen).

Maar het meer belangrijke punt is dat het gesuggereerde beeld niet eens hetgene is dat we in de klassieke theorie hebben. Onze ruimtetijd wordt hierin namelijk beschreven in het gebied , dus de singulariteit maakt geen deel uit van onze ruimtetijd (en bijgevolg kunnen we dus ok niet naar de doorsnede van de ruimtetijd kijken op t=0).

Rogier schreef:Geen kinderachtige vraag, heel veel mensen verwonderen zich hierover.

"Zoem geluid"? Dat lijkt me sterk, in vacuüm kan geluid zich niet voortplanten, en in de ruimte is geen luchtdruk. En als er een god is, lijkt het me sterk dat hij/zij zich werkelijk op een fysieke locatie ergens in de ruimte bevindt.

Verder is er geen "daar achter". Het heelal of universum is per definitie alle ruimte die er is.

Wat betreft oneindigheid: misschien lastig voor te stellen, maar het heelal kan best eindig zijn en toch geen rand hebben (zie ook).

Je wordt dan alsnog met oneindigheid geconfronteerd. Het ligt er nu geheel aan hoe je het woord 'universum' definieert. Jij zegt dat het universum per definitie alle ruimte is die er is, Helaas gaat je verhaal over een eindige universum dan niet op

Ik snap best wat je bedoeld met de eindigheid van ons 'universum'. Dankzij die kromming in de 4de dimensie kun je ons heelal dus zien als een 4-dimensionale bol waaruit je niet kunt ontsnappen als je je 3 dimensionaal voortbeweegd.

Dus als je dan continu een bepaalde kant opgaat in het universum kom je eiteindelijk weer op dezelfde plek terecht, Net als dat je op aarde door 2 dimensionaal reizen na een tijdje ook weer op dezelfde plaats terecht komt.

De 4de en diepere dimensie zijn behoren echter ook tot Ruimte, Dus als je zegt ''Alle ruimte die er is' dan is het universum per definitie ook alle ruimte op een multi-dimensionale schaal. Dus als je je 4 dimensionaal voortbeweegt ontsnap je uit die 3 dimensionale bol en kom je in de oneindige ruimte terecht .

Of toch niet, Buiging in de 5de dimensie? Op die manier heb je oneindig veel dimensies nodig en dan is dat gegeven weer oneindig. Dus we komen er niet onderuit, Het universum is per definitie oneindig ^^

De leek schreef:De 4de en diepere dimensie zijn behoren echter ook tot Ruimte, Dus als je zegt ''Alle ruimte die er is' dan is het universum per definitie ook alle ruimte op een multi-dimensionale schaal. Dus als je je 4 dimensionaal voortbeweegt ontsnap je uit die 3 dimensionale bol en kom je in de oneindige ruimte terecht .

Of toch niet, Buiging in de 5de dimensie? Op die manier heb je oneindig veel dimensies nodig en dan is dat gegeven weer oneindig. Dus we komen er niet onderuit, Het universum is per definitie oneindig ^^

Volgens mij snap je dat concept niet goed. Het is niet omdat iets gekromd is, dat het ergens in gekromd moet zijn. Misschien deze analogie: stel je een schaakbord voor, maar als je boven de bovenste rij gaat, kom je in de onderste rij uit. Ga je links van de linkerkolom, kom je in de rechterkolom uit (en omgekeerd uiteraard). Ik denk dat je inziet dat dit 'topologisch' hetzelfde is als een bol. Echter, je ziet ook dat hoewel hij een gekromde ruimte voorstelt (zo is nu eenmaal de naam), dat hij niet ergens in gekromd is, en ook eindig is in een eindige omgeving. Dus heb je niet oneindig veel dimensies nodig.

EDIT: trouwens, als je die uitbreiding van een ruimte die nergens in uitbreidt niet snapt. Dan moet je je voorstellen dat je bij het schaakbord iedere rij en iedere kolom telkens in 2 verdeelt, en opnieuw, en opnieuw... De 'ruimte' wordt steeds groter, maar hij breidt nergens in uit...