sciencetalk

ypsilon schreef:Een fan zou de hele cd van Guitar Hero gehaald hebben. Met een beetje geluk zwerft daar nog ergens een download van rond op het net, maar om die terug te vinden...

Als je zelf wil testen, zou je "Death Magnetic" eens kunnen vergelijken met "Master of Puppets" of "... And justice for all". De loudness war is sowieso een evolutie over de jaren heen, dus levert zo'n vergelijking over tijd voor één groep misschien al wel interessant materiaal op. Zijn dat ook waveforms trouwens, op het plaatje dat je postte?

Ik ben (absoluut) geen fan van metallica, daarom dat ik die cd ook niet ga kopen

Spoiler: [+]

En ik ben meer een diehard karaoke-dansmat fan

.

Op het plaatje staan normaal gezien de waveforms voor ze naar de geluidskaart gaan in het zwart, en een FFT-transformatie erop, waaruit de fase-informatie gefilterd is in het blauw (dus gewoon de frequenties en hun amplitude van laag naar hoog)

Ik zou eigenlijk vooral een 'goede' en een 'slechte' moeten hebben, omdat ik dan kan staven of er inderdaad informatie uit het signaal verdwenen is, die een vrij eenvoudige DSP er niet weer kan insteken... Aangezien de energie van het totale signaal omhoog gaat, zie ik niet in waarom die informatie uit het signaal 'moet' verdwenen zijn, en wil ik dit even testen. Met het feit dat de (pop-)muziek steeds luider gaat doorheen de tijd ben ik wel akkoord hoor...

Ik zou eigenlijk vooral een 'goede' en een 'slechte' moeten hebben, omdat ik dan kan staven of er inderdaad informatie uit het signaal verdwenen is, die een vrij eenvoudige DSP er niet weer kan insteken... Aangezien de energie van het totale signaal omhoog gaat, zie ik niet in waarom die informatie uit het signaal 'moet' verdwenen zijn, en wil ik dit even testen. Met het feit dat de (pop-)muziek steeds luider gaat doorheen de tijd ben ik wel akkoord hoor...

Ik heb me misschien een beetje verkeerd uitgedrukt. Alle "info" zit er wel nog in, maar de dynamiek is weg. In theorie kan je die wel terughalen, maar in de praktijk heb je daar studiomateriaal voor nodig. Bij een "stille" plaat, is het gemakkelijk om ze luid te spelen: volumeknop omhoog. Zelfs met een goedkope installatie kun je ook perfect de bassen wat luider zetten, en desnoods de trebles wat minder. Bij een "hotte" plaat, kun je de trebles zo hoog zetten als je wil, het geluid zal scherper klinken (kleur), maar niet minder plat (dynamiek).

Of je informatie kwijt bent, hangt er vanaf hoe het luider maken tot stand is gekomen. Bij compressie met een eindige ratio (en bekende attack/release) tijden is het in principe terug te halen. Bij limiting (compressie met een oneindige ratio) niet, aangezien het huidige signaalnivo geen informatie meer bevat over het oorspronkelijke.

het is gewoon een nieuwe evolutie in de muziekwereld, gedaan met de dominantie van de hoge- en middelnoten, lang leve de diepe bass

Eigenlijk is compressie om de beste verhouding tussen 'gevoelsmatig' geluidsnivo en pieknivo ontstaan uit broadcasting. Diepe bassen zijn daarin vooral vervelend omdat ze veel signaalnivo vereisen, maar weinig toevoegen aan het ervaren geluidsnivo. Sommige broadcast processors verplaatsen om die reden energie van diepe bassen naar hogere frequenties (80-120 hz).

Uiteraard was het beter geweest dit vooraf te ondervangen met pre- en de-emphasis zoals ook met hoge tonen gebeurd, maar dat is achteraf niet meer te realiseren.