sciencetalk

Paradox schreef:Ik volg het artikel van Stuart Staniford al enige tijd op de voet.

In mijn ogen heleboel interessante informatie, zeker ook de recentelijk geposte informatie van de door jou genoemde persoon. Maar in mijn ogen zijn vele commentaren heel interessant, bijvoorbeeld die van Memmel, Westexas, Stuart, Darwinian enzovoort, of bijvoorbeeld onderstaande commentaar:

http://www.theoildrum.com/node/6101#comment-577394

Klopt Paradox. Echter de commentaren van memmel, WT, Darwinian, etc. zijn meer algemeen terwijl Park schrijft:



"I have been involved for a number of years with the Iraqi oil industry, and I am familiar with the Technical Service Contracts (TSCs) which were awarded in the First and Second Petroleum Licensing Rounds by the Petroleum Contracts and Licensing Division (PCLD) of the Iraq Ministry of Oil (MoO)."

maar door jou genoemd bericht van Asgard over beschadigingen van de 4 grote velden in Irak is ook zeer belangrijk.

Door te snelle of 'ruwe' oliewinning kan de rotsstructuur beschadigd worden (instorten) waardoor een deel van de olie onbereikbaar is. Dit lijkt me geen onoplosbaar probleem, ze kunnen immers door iets als 'horizontal drilling' het gesteente open breken. Waarschijnlijk bedoelen ze dat de 'onbereikbare' olie slechts winbaar is met beduidend lagere extractiesnelheid ('flow rate').

Ik kijk voorlopig nog de kat uit de boom, er zijn vele scenario’s denkbaar.

Afgezien van of 12 mbd wel of niet technisch mogelijk is, wordt ook gewezen op het feit dat aanleggen van infrastructuur voor die benodigde produktiecapaciteit veel tijd (en staal) kost en dat Rusland en Saudi Arabië er in vredestijd 20-30 jaar over hebben gedaan om 10mbd te bereiken. Uiteraard was de noodzaak voor snelheid toen minder, maar 12 mbd binnen 6 jaar is wel heel erg rap.

je laatste post moet ik nog lezen, daar reageer ik in een volgende post wel op.

Samengevat ging het over het volgende: alhoewel tijdswinst wat betreft (olieproduktiedaling na) 'Peak oil' gunstig is voor het zoeken naar en ontwikkelen van alternatieven, is de keerzijde dat dan ontwikkelingslanden als China en India in grotere mate gewend ('verslaafd') zijn geraakt aan de olie. Het moeten laten staan van een pas aangeschafte auto is ontnuchterend, en door toenemende werkloosheid kan sociale onrust ontstaan. Wat betreft economische groei: 'hoe hoger de klim (de vlucht), hoe harder de val'.

Ook moet geschreven worden dat er al vele alternatieven zijn, maar dat die nog onvoldoende snel worden ingezet. Deels door het kostenplaatje, deels door onbekendheid met of ontkenning van Peak oil, deels door de grote voordelen die olie heeft boven andere energie-vormen. Dit zal pas veranderen 'past peak'. Zolang de jaarlijkse toename van duurzame energie niet veel hoger is dan de jaarlijkse toename van vraag naar energie zet het weinig zoden aan de dijk. Dit geldt zowel voor electriciteitsbehoefte als voor transportbehoefte, Een groot deel van het transport valt niet onder primaire levensbehoeften maar draagt wel bij aan 'eonomische activiteiten'.

Voor een ieder afzonderlijk is het een voordeel als olieproduktiedaling later begint, voor de wereld als geheel lijkt me dat zeker niet het geval.

Knockingonheavensdoor schreef:(Jay)Park schrijft:



"I have been involved for a number of years with the Iraqi oil industry, and I am familiar with the Technical Service Contracts (TSCs) which were awarded in the First and Second Petroleum Licensing Rounds by the Petroleum Contracts and Licensing Division (PCLD) of the Iraq Ministry of Oil (MoO)."

@Han,

Ik ben me bewust van bovenvermelde.

Volgens Jay Park hangen de deelnemende (nationale en internationale) oliemaatschappijen een boete (non-performance penalties) boven het hoofd wanneer het gestelde productie plateau (Plateau Production Target) niet binnen 6 of 7 jaar behaald wordt (en/of vervolgens niet voor 7 jaar in stand gehouden wordt).

Tot laatstgenoemde zouden de deelnemende oliemaatschappijen zich contractueel verplichten.

Wanneer men de productie plateau's van alle deelnemende partijen bij elkaar optelt komt men op grofweg 12 miljoen vaten per dag.

Gechargeerd is volgens Jay bovengenoemd argument een sterke aanwijzing dat in Irak de totale olieproductie uiteindelijk ook daadwerkelijk tot 12 miljoen vaten per dag opgekrikt zou kunnen worden.

Echter, de grote vraag is of het voor de deelnemende partijen inderdaad van levensbelang is om het gestelde Productie Plateau (al dan niet binnen 6 of 7 jaar) te behalen. Hoe groot zijn bijvoorbeeld de boetes wanneer een deelnemer het gestelde Productie Plateau niet behaald?

In Stuart Staniford's blog wordt in een recent artikel verder stilgestaan bij de woorden van J. Park:

Jay Park on al-Shahristani Plan

Ene 'Datamunger' plaatste in een commentaar allerlei vraagtekens bij het door J. Park gestelde.

Naar aanleiding het commentaar van 'DataMunger' merkt Jay Park (JJ) het volgende op:

Datamunger:

There is some measure of cost risk to the Contractor, but nowhere near as much as in an exploration contract.

The Contractor receives cost recovery out of 50% of the revenues from incremental oil production. Cost recovery begins once incremental oil production attains an 'initial production increment target' which is a fraction of the Plateau Production Target. So, if the Contractor does not attain the IPT, then it will never recover costs. However, the IPT should be easily obtainable.

There is a risk that total costs will not be recovered by the end of the contract term, but with 50% of incremental revenue going to cost recovery, that seems unlikely unless Iraq elects to take only a fraction of the PPT.

The signature bonus payment that Stuart refers to was in fact a recoverable loan for the First Round fields, and a non-recoverable bonus for the Second Round fields. For the recoverable loan, the risk is the same as any other cost. For the non-recoverable bonus, the Contractor has to hope that the Remuneration Fees are substantial enough to result in a reasonable return on that investment.

Dus, dat de deelnemende partijen relatief bezien weinig risico lopen hun investeringskosten niet terug te verdienen, zolang de deelnemende partijen maar voldoen aan het zogenaamde IPT (initial production increment target), welke slechts een fractie van het gestelde Productie Plateau zou bedragen.

En aangezien het voor vele oliemaatschappijen het steeds lastiger wordt om elders in de wereld nieuwe olievelden te ontdekken waarbij de uiteindelijke winsten groter zijn dan de investeringskosten, is laatstgenoemde een relatief veilige investering.

Bovendien is het voor vele machtige oliemaatschappijen het van belang om zoveel mogelijk controle te verkrijgen over belangrijke resterende bewezen winbare oliereserves. Voor Westerse oliemaatschappijen is het ook van belang om hun hoeveelheid aan winbare oliereserves uit te breiden om hun aandeelhouders 'gerust te stellen'.

Dat deelnemen aan de Iraakse olieproductie voor verscheidenen grote oliemaatschappijen de minst dure manier is om hun winbare oliereserves flink uit te breiden.

In iedergeval dat deze oliemaatschappijen dan met meer recht hun winbare oliereserves op papier flink kunnen ophogen.

En ik ben het met Datamunger eens dat de contracten ten gunste van de deelnemers waarschijnlijk heel wat flexibeler in elkaar steken dan J.Park in eerste instantie suggereerde. Zeker als men het bovengenoemde extra commentaar van Jay in ogenschouw neemt.

In kader van controle kan voormenig oliemaatschappij onderstaande motief een rol spelen bij het willen deelnemen:

Stel dat bijvoorbeeld een grote Westerse oliemaatschappij momenteel bijvoorbeeld zo'n 3 miljoen olievaten per dag op de markt brengt en dat men daarnaast in IRAK zich "ingekocht" heeft om olie uit Iraakse olie te extraheren met een gesteld productieplafond van bijvoorbeeld 2 miljoen vaten per dag. Voor een dergelijke oliemaatschappij zouden de boetes bij het niet behalen van het productie plafond wel eens veel kleiner kunnen zijn de extra winsten met hun Niet-Iraakse olie.

Bijvoorbeeld dat door een half miljoen vaten per dag in Irak minder te produceren er voor zorgt dat de wereldwijde olieprijzen daardoor zodanig in prijs stijgen dat de boetes niet opwegen tegen de extra winsten met hun overige olie.

Samengevat zou het me niet verbazen dat het voor menig deelnemende partij het helemaal niet erg is om slecht een fractie (bijvoorbeeld 60%) van het gestelde Productie Plateau te bereiken, dat de boetes niet opwegen tegen andere 'belangen'.

De informatie van J. Park is in mijn ogen (en ook anderen) veel te summier om op basis daarvan met redelijke stelligheid te concluderen dat de Iraakse olieproductie ook daadwerkelijk binnen 6 of 7 jaar tot 12 miljoen vaten per dag opgekrikt zou kunnen worden, laat staan dat die 12 miljoen per dag uberhaupt ooit bereikt kan worden.

maar door jou genoemd bericht van Asgard over beschadigingen van de 4 grote velden in Irak is ook zeer belangrijk.

Door te snelle of 'ruwe' oliewinning kan de rotsstructuur beschadigd worden (instorten) waardoor een deel van de olie onbereikbaar is. Dit lijkt me geen onoplosbaar probleem, ze kunnen immers door iets als 'horizontal drilling' het gesteente open breken. Waarschijnlijk bedoelen ze dat de 'onbereikbare' olie slechts winbaar is met beduidend lagere extractiesnelheid ('flow rate').

Mee eens met de aantekening dat het misschien zelfs met horizontal drilling een onmogelijke klus wordt om de gestelde productiedoelstelling van 12 miljoen vaten per dag ooit (laat staan binnen 6 of 7 jaar) te behalen.

Afgezien van of 12 mbd wel of niet technisch mogelijk is, wordt ook gewezen op het feit dat aanleggen van infrastructuur voor die benodigde produktiecapaciteit veel tijd (en staal) kost en dat Rusland en Saudi Arabië er in vredestijd 20-30 jaar over hebben gedaan om 10mbd te bereiken. Uiteraard was de noodzaak voor snelheid toen minder, maar 12 mbd binnen 6 jaar is wel heel erg rap.

Mee eens.

Samengevat ging het over het volgende: alhoewel tijdswinst wat betreft (olieproduktiedaling na) 'Peak oil' gunstig is voor het zoeken naar en ontwikkelen van alternatieven, is de keerzijde dat dan ontwikkelingslanden als China en India in grotere mate gewend ('verslaafd') zijn geraakt aan de olie. Het moeten laten staan van een pas aangeschafte auto is ontnuchterend, en door toenemende werkloosheid kan sociale onrust ontstaan. Wat betreft economische groei: 'hoe hoger de klim (de vlucht), hoe harder de val'.

Absoluut.

Ook moet geschreven worden dat er al vele alternatieven zijn, maar dat die nog onvoldoende snel worden ingezet. Deels door het kostenplaatje, deels door onbekendheid met of ontkenning van Peak oil, deels door de grote voordelen die olie heeft boven andere energie-vormen. Dit zal pas veranderen 'past peak'. Zolang de jaarlijkse toename van duurzame energie niet veel hoger is dan de jaarlijkse toename van vraag naar energie zet het weinig zoden aan de dijk. Dit geldt zowel voor electriciteitsbehoefte als voor transportbehoefte, Een groot deel van het transport valt niet onder primaire levensbehoeften maar draagt wel bij aan 'economische activiteiten'.

Voor een ieder afzonderlijk is het een voordeel als olieproduktiedaling later begint, voor de wereld als geheel lijkt me dat zeker niet het geval.

Mee eens.

Ik heb zo mijn "eigen visie" over de mogelijke Iraakse olieproductie, waarin de kans op een zogenaamd "flinke klif scenario op de iets langere termijn" naar mijn idee zeker niet uit te sluiten valt.

Integendeel, de kans erop meer dan noemenswaardig wordt wanneer de goedkope Iraakse olie op korte termijn in het hoogst mogelijk haalbare tempo uit de grond gehaald zou worden.

Denk alleen maar eens aan de gevolgen voor talloze olieprojecten waarvoor hoge olieprijzen benodigd zijn om ze rendabel te maken. Het kost gemiddeld bezien vele jaren en veel geld eer de eerste olie uit een lastig olieveld stroomt.

Als de Iraakse olieproductie na tien jaar op korte tijd flink zou inzakken en er zitten geen dure olieprojecten in de pijplijn [omdat deze stop gezet zijn vanwege te goedkope olieprijzen] dan kan de wereldwijde olieproductie na die 10 jaar extra snel gaan inzakken.

Dat terwijl tegen die tijd naast de OECD landen ook landen als China, India, Indonesie, Vietnam, enzovoort zich extra afhankelijk van olie gemaakt hebben. Er dient naar mijn idee nog heel wat gebeuren eer ook de OECD landen noemenswaardig minder afhankelijk van fossiele brandstoffen (met name olie) geworden zijn.

Fossiele brandstoffen maken nog steeds ruim 85% van het totale energieverbruik uit.

In een vervolg post wil ik ook nader stilstaan bij het volgende artikel:

The end of consumerism: Our way of life is 'not viable' New report says we must embrace a basic future to survive

Er wordt flink gediscussieerd hier, maar ik lees nog weinig over de financiele ontwikkelingen. Ik las zojuist het volgende artikel:

Saudi Arabia and the oil bank -

By Chris Cook)

Chris Cook is a former director of the International Petroleum Exchange. He is now a strategic market consultant, entrepreneur and commentator.

Het komt er op neer dat olieproducerende landen de olieprijs beinvloeden via transacties buiten de openbare markten om (via zogenoemde olie lease constructies) om zo de olieprijs te beinvloeden. Banken werken hier graag aan mee wegens de commissies. Gevolg: veel grotere volatiliteit van de olieprijs dan goed is voor zowel consumenten als producenten, maar omdat de banken juist geld verdienen met volatiele prijzen is de zaak niet stabiel te krijgen. Nieuwe wetgeving is dus nodig. Dat kan er echter maar moeizaam komen wegens het gebrek aan transparantie dat in de aard ligt van het probleem.

Enkele uittreksels die m.i. van belang zijn nu (Engels lezen is goed voor U!):

[...]

In 2005, Shell had a brainwave. It agreed with ETF Securities - a provider of exchange traded funds - that a new oil fund could invest directly in Shell's oil production. Whereas most ETFs that are exposed to the oil price use the oil futures markets, this initiative cut out the middlemen and all of the costs associated with maintaining a position in a futures market over time.

The outcome was that Shell borrowed dollars from the fund, while the fund borrowed, or leased, oil from Shell through forward sale agreements or otherwise. Everything was, and remains, above board and relatively transparent; but this innovative form of financial oil leasing appears to have been turned to other uses by other market participants.

[...]

I believe that it is macro manipulation by oil producers, funded by cheap money from investors, which has been the principal reason for recent movements in the oil price. The advantage producers have over oil traders is that producers are able to store their oil in the ground for free.

[...]

It appears to me that Saudi Arabia - its participation is essential - could currently be playing the role of a central bank whose currency is crude oil, backed by the country's reserves of crude oil in the ground. Through extremely opaque market interventions by investment banking intermediaries, they could lend oil to the market - financial oil leasing - against dollar loans from investors in oil, and buy back their forward sales of crude oil in order to support the oil price within their chosen parameters.

The outcome - which has the effect of monetizing oil in the ground - is very similar to the way in which some governments maintain their currency more or less pegged to the US dollar and illustrates the reality that oil is not priced in dollars: dollars are priced in oil.

[...]

Although the interests of consumers and producers diverge in terms of price levels - with many in the US still convinced it is their oil that is under the Saudi desert - both have an interest in price stability. That is not the case for trading intermediaries - the middlemen - and particularly not for the investment banks that thrive on volatility and opacity, and for whom the only bad news is no news at all.

So, like a roll-on, roll-off ferry sailing in calm waters with water swilling about the car deck, I believe that the oil market will continue in a state of unstable equilibrium until it hits the next wave - which could be at any time - and the ferry overturns.

The current market architecture is fundamentally dysfunctional, and in my view a new settlement is both possible, and long overdue.

[...]

Bart schreef:De discussie is op dit moment verre van wetenschappelijk. Krantenartikelen, opiniestukken en discussies op andere webfora zijn geen wetenschappelijke bronnen om argumenten te onderbouwen.

Daarnaast zijn eigen meningen gebaseerd om niet onderbouwde argumenten ook niet wetenschappelijk.

Dringend verzoek om de discussie over peak-oil weer wetenschappelijk te houden.

Hallo Bart, ik denk dat ik begrijp wat je bedoelt maar niet helemaal. Betekent jouw interventie hierboven ook dat we de mening van de voormalige directeur van de IPE niet mogen opvoeren als bron? Wil je dan wat meer toelichting geven over waarom je het niet wetenschappelijk vindt om die mening van die persoon in deze thread te behandelen? Ik denk dat het zinvol is binnen deze discussie om daar bondig maar volledig op in te gaan, zodat we een duidelijke afbakening kunnen maken van welke bronnen wel gebruikt mogen worden en welk niet, mee eens?

Krantenartikelen, opiniestukken en discussies op andere webfora zijn geen wetenschappelijke bronnen om argumenten te onderbouwen.

..is bondig en duidelijk genoeg. Controleerbaar feitenmateriaal, reproduceerbare afleidingen, berekeningen en/of experimenten, daar dient men mee aan te komen. Dát is wetenschap. Iemand aanhalen waar je het mee eens bent of die het zogezegd met jou eens is, dat soort zaken dus niet.

Het komt er op neer dat olieproducerende landen de olieprijs beinvloeden via transacties buiten de openbare markten om (via zogenoemde olie lease constructies) om zo de olieprijs te beinvloeden. Banken werken hier graag aan mee wegens de commissies. Gevolg: veel grotere volatiliteit van de olieprijs dan goed is voor zowel consumenten als producenten, maar omdat de banken juist geld verdienen met volatiele prijzen is de zaak niet stabiel te krijgen. Nieuwe wetgeving is dus nodig. Dat kan er echter maar moeizaam komen wegens het gebrek aan transparantie dat in de aard ligt van het probleem.

Tja, olie wordt gewoon als een 'commodity' (A commodity is some good for which there is demand, but which is supplied without qualitative differentiation across a market. It is fungible, i.e. the same no matter who produces it.) beschouwd.

Overigens is het de vraag of swingproducer (A swing producer is someone who can pump any amount extra a day to meet world demand) Saudi Arabië blij is met deze relatief hoge olieprijzen. In de periode 2002-2004 vonden ze een prijsband van 20-30 dollar/vat goed en wilden ze proberen de prijs niet verder op te laten lopen door te voldoen aan de toenemende vraag naar olie in de wereld. Toen kwam 2005: de olieproduktie steeg niet meer, de olieprijzen wel en Saudi Arabië kon zogenaamd geen kopers vinden voor hun 'light sweet crude oil' (beste kwaliteit olie).

De conclusie is dat OPEC graag lagere olieprijzen zou willen om economische schade te voorkomen en ontwikkeling van duurzame energie te belemmeren. Laatste punt heeft Saudi Arabië zelfs openlijk toegegeven, daarmee de indruk wekkende geen olieproduktieproblemen te hebben. Waarom zouden ze ineens anders denken dan in 2002-2004 ? Omdat de makkelijk winbare olie gepiekt is hebben ze hogere prijzen nodig om dure projecten (offshore, tertiare oliewinningstechnieken) te ontwikkelen. Bovendien is het zeer de vraag of OPEC op dit moment werkelijk 3-4 mbd aan 'spare-capacity' heeft.

Wetgeving kan niet zolang olie als een commodity wordt beschouwd.

Een nieuwe post op deze draad:

Non-OPEC olieproductie piek in 2010

De (m.i.) breed gedragen verwachting onder onafhankelijke deskundigen (op persoonlijke titel) is dat vanaf 2011 het piekplateau van de non-OPEC All liquids olieproductie (bijna 50 miljoen vaten per dag) definitief verlaten wordt.

Dat vanaf dat moment de non-OPEC All liquids olieproductie permanent (met ups and downs) zal gaan verminderen.

Ongeveer 41,5 miljoen vaten van de ongeveer 50 miljoen vaten aan non-OPEC All liquid productie betreft conventionele olie (‘echte olie’).

Het IEA (Internationale Energie Agentschap) vermeld dat in het jaar 2010 de piek in de conventionele non-OPEC olieproductie zal plaats vinden. De Conventionele olie is de belangrijkste.

IEA:Conventionele olieproductiepiek in 2010

As conventional oil production in countries not belonging to the Organization of the Petroleum Exporting Countries (OPEC) peaks around 2010, most of ht increase in output would need to come from OPEC countries, which hold the bulk of remaining recoverable conventional oil resources.

Maar menig onafhankelijk analist gaat er vanuit dat vanaf 2010 niet alleen de conventionele non-OPEC olieproductie maar ook de non-OPEC All liquids productie (= conventionele + niet conventionele olieproductie) permanent gaat afnemen.

Ook de afgelopen jaren draaide onderdanks de wereldwijde recessie de olieproductie van de non-OPEC groep op volle toeren.

Vooral Saoedi Arabie schijnt op ‘vrijwillige basis’ haar olieproductie verminderd te hebben om olieprijzen op voldoende hoog niveau te houden.

De grote vraag is waar met name Saoedi Arabie (SA)nog toe in staat is.

Er bestaat heel wat twijfel over de werkelijke productiecapaciteit van SA en in hoeverre deze de komende jaren nog opgekrikt zal worden. Meer hierover onder kopje “Olieshock bij tegenvallende reserve aan productiecapaciteit SA”.

EIA en haar verwachting t.a.v. non-OPEC productie voor de jaren 2010 en 2011

In minder directe bewoordingen dan het IEA schrijft nu ook het EIA (Energy Information Administration) dat de All liquids olieproductiepiek voor de NON-OPEC min of meer op haar piekniveau zit met grote gevolgen voor de wereldwijde oliemarkt.

Outlook for Non-OPEC Supply in 2010-2011

Voor dit jaar verwacht het EIA dat de non-OPEC olieproductie nog met 0,42 miljoen vaten per dag zal toenemen om vervolgens in 2011 met 0,14 miljoen vaten per dag te gaan afnemen. Laatstgenoemde zal belangrijke gevolgen voor de wereldwijde oliemarkt gaan hebben, aldus het artikel:

After growing by 630,000 barrels per day (bbl/d) in 2009, EIA expects

Non-OPEC liquids supply growth of 420,000 bbl/d in 2010, followed by decline in

Non-OPEC liquids supply of 140,000 bbl/d in 2011 (the end of the current forecast

period). In contrast, EIA expects world liquids demand to grow by 2.55 million

bbl/d between 2009 and 2011. Based on past experience, the forecast slowdown

in non-OPEC production growth in 2010 and the projected decline in 2011 could

have important implications for world oil markets.

en

The EIA forecast for non-OPEC supply growth has important implication for the world oil market. The expected decline in non-OPEC supply in 2011 returns to a trend in non-OPEC supply seen prior to 2009 … Declining liquids production from traditional sources of non-OPEC supply raises the importance of new centers of supply growth and strains long-established relationships between producers and consumers. Falling production in Mexico has led to a large decline in oil exports to the United States, forcing some U.S. refiners to locate new sources of supplies. The friction caused by these dislocations can contribute to elevated oil prices, as new relationships form and liquids flow from different sources.

EIA: Non-OPEC olieproductie in de jaren 2008 en 2009

Terwijl al in 2008 de non-OPEC olieproductie met ongeveer 0,35 miljoen vaten per dag afnam, steeg in 2009 de non-OPEC olieproductie met zo’n 0,63 miljoen vaten per dag dankzij (herstelde) olieproductie in de VS die was stil komen te liggen na o.a. orkaan Katrina.

Met andere woorden dat de stijging in het jaar 2009 meer het gevolg was van het herstel van verminderde olieproductie (veroorzaakt door o.a. orkaan Katrina):

Non-OPEC liquids supply grew by 630,000 bbl/d in 2009, after declining by

350,000 bbl/d in 2008. U.S. total liquids production grew by 490,000 bbl/d in

2009, or about three-quarters of the overall growth. The growth in 2009 reflects,

in part, a large increase from a depressed baseline: hurricanes and pipeline

outages in 2008 reduced crude oil production in the United States and Central

Asia, respectively, exaggerating the year-over-year change.

Non-OPEC piekproductieplateau al in 2004 bereikt

Volgens menig onafhankelijk analist was 2004 het jaar waarin de conventionele NON-OPEC olieproductie op een hobbelend piek productieplateau belandde (zie onderstaande afbeelding):



Olieshock bij tegenvallende reserve aan productiecapaciteit SA?

De inschattingen over de reserve productiecapaciteit van Saoedi Arabie (SA) lopen behoorlijk uiteen.

Formeel wordt er vanuit gegaan dat SA een reserve productie capaciteit van ongeveer 3 a 4 miljoen vaten per dag heeft, dus dat SA binnen 30 dagen tijd haar olieproductie met zo;n 3 a 4 miljoen vaten per dag kan verhogen en het productieplafond minimaal 90 dagen kan volhouden.

Echter, menig onafhankelijk deskundige en ook vertegenwoordigers vanuit SA beweren op persoonlijke titel dat de reserve productie capaciteit van SA veel minder is dan formeel naar buiten gebracht wordt, namelijk hooguit 1 a 2 miljoen vaten per dag.

Woordvoerders vanuit SA hebben wel al enkele malen aangehaald dat hun drie laatste grote projecten [o.a. Khurais] (voorlopig) ook de laatste zullen zijn.

Dat er in SA zelfs op de langere termijn geen nieuwe grote projecten in de pijplijn zitten.

De grote vraag is wat de toegevoegde productiecapaciteit van deze laatste grote olieprojecten zal zijn. De meningen hierover lopen behoorlijk uiteen.

Wat wel al duidelijk is, is dat de actualiteit van de afgelopen jaren de soms zeer optimistische verwachtingen van verscheidene invloedrijke Energie Agentschappen flink tegenspreekt.

Aangezien de economieen van grote opkomende economieen als China en India enzovoort nog lang niet verzadigd zijn en er sterk op gericht zijn hun economieen zo snel mogelijk te laten groeien, zal volgens menig deskundige de wereldwijde olievraag bij een relatief matige wereldwijde economische groei op jaarbasis met gemiddeld 1,5 miljoen vaten per dag groeien!

Bij laatstgenoemde wordt ervan uitgaan dat in de relatief rijke OECD landen de vraag naar olie de komende jaren (al dan niet noodgedwongen) min of meer constant blijft of zelfs nog een beetje verder afneemt

Als ten eerste zal blijken dat de reserve productiecapaciteit van Saoedi Arabie slechts 1 miljoen vaten per dag bedraagt i.p.v. de formele 3,5 miljoen vaten per dag, en ten tweede de non-OPEC olieproductie vanaf 2011 permanent noemenswaardig gaat afnemen (en daar ziet het sterk naar uit) zal de wereld al snel geconfronteerd worden met een flinke olieshock.

Stel dat tussen 2010 en 2015 de non-OPEC olieproductie met 1 miljoen vaten per dag afneemt en de olievraag gedurende die periode met 7,5 miljoen vaten zou toenemen, dan dient de OPEC haar olieproctie binnen 5 jaar met bijna 9 miljoen vaten per dag op te krikken. Menig onafhankelijk analist denkt dat laatstgenoemde vrijwel onmogelijk is.

De kans is groot dat we niet meer zo lang hoeven te wachten om te ervaren waartoe de OPEC daadwerkelijk in staat is.

Het haast kinderlijke excuus van SA dat er niet genoeg vraag is naar hun olie zal nog wel eventjes hoorbaar blijven.

Maar het zal me niet verbazen dat ondanks de met toenemende oliekrapte samenhangende economische teruggang (in ieder geval sterke correlatie tussen die twee), piekolie niet als éen van de hoofdoorzaken van het optredende economisch verval bezien zal worden.

Andere oorzaken zullen naar voren gebracht worden om het economisch verval te verklaren. Het geloof dat op korte termijn structureel economisch herstel mogelijk blijft zal tot de laatste snik in stand gehouden worden.

De ‘Business As Usual’ illusie en de ermee samenhangende Status Quo zal waarschijnlijk zo lang mogelijk in stand gehouden worden. Tot het koortje knapt. De rek is er m.i. nu al totaal uit.

Ook de wereldwijde steenkoolproductie zal volgens meer en meer analisten zelfs binnen enkele jaren al voor een flinke verrassing gaan zorgen. Er zijn nu al behoorlijk wat logistieke problemen om de wereldwijde steenkoolproctie nog noemenswaardig op te krikken.

Soort van logistieke steenkoolproductiepiek.

Megaprojecten op Wiki

Onafhankelijke analisten houden op Wiki een lijst bij welke olieprojecten er in het verleden, heden en de nabije toekomst online kwamen en online zullen komen. Een bottom up benadering.

Zie: http://en.wikipedia.org/wiki/Oil_megaprojects

Volgens bovengenoemde site zal vooral vanaf 2012 (ook rekening houdend met projecten die nog niet bekend zijn) het totale productievolume van nieuwe online komende olievelden flink gaan afnemen.

Voor ieder jaar wordt bekeken uit welke olievelden (nieuwe projecten) voor het eerst olie gaat stromen. Vervolgens wordt de verwachte piekproductie genoteerd.

Als de eerste olie van een nieuw olieproject bijvoorbeeld in het jaar 2010 voor het eerst uit de grond gepompt wordt, wordt de verwachte piekproductie in het online komende jaar genoteerd, ook al zal de daadwerkelijke piek pas gemiddeld 2 jaar laten plaats vinden.

Bijvoorbeeld:

Project A komt online in 2010 en haar verwachte productiepiek van 100 duizend vaten per dag zal in 2013 plaatsvinden => Bij Project A wordt alleen in het jaar 2010 de piekwaarde 100 duizend genoteerd, ook al vind de piek pas 3 jaar later plaats. De productie voor de erop volgende jaren wordt leeggelaten (gelijk aan nul gesteld.

Om een lang verhaal kort te houden:

Gemiddeld bezien wordt de productiepiek van online komende olievelden na twee jaar bereikt.

Dus als in het jaar 2009 de waarde 4,742 genoteerd staat zal gemiddeld na twee jaar, dus in 2011 de piekproductie van de in 2009 online komende projecten bereikt worden en deze minder zijn dan de waarde (totaalsom) van het jaar 2009 (4,742 miljoen vaten per dag), omdat niet ieder online komend olieproject precies na 2 jaar haar productiepiek zal bereiken.

Enkele cijfers uit de wiki lijst:

2008: 4,443 miljoen vaten per dag

2009: 4,742

2010: 3,240

2011: 3,114

2012: 2,275



Ondanks dat bovengenoemde lijst slecht een indicatie geeft van de toekomstige wereldwijde olieproductie, is het wel een indicatie die door menig analist heel serieus genomen wordt.

Vooral in 2008 en 2009 zijn er heel wat olieprojecten voor het eerst online gekomen die allen bij elkaar opgeteld een relatief grote waarde (verwachte toekomstige piekproductiecapaciteit) opleveren. De olieprojecten die in een bepaald jaar online kwamen, zullen na ongeveer twee jaar (gemiddeld bezien) als collectief hun piekproductie bereiken.

Zo zal de online komende olie van het jaar 2009 gemiddeld bezien hun collectieve productiepiek in het jaar 2011 bereiken.

Wat opvalt in bovengenoemde lijst is dat voor de komende jaren [2010 t/m 2012] er relatief weinig nieuwe productie uit online komende olieprojecten in de pijplijn zit.

Volgens menig analist zal er t/m het jaar 2012 geen noemenswaardige hoeveelheid aan extra projecten meer bijgeboekt worden.

Samengevat:

Dat er na 2009 veels te weinig nieuwe projecten in de pijplijn zitten om vanaf het jaar 2012 de productievermindering van bestaande olievelden te compenseren.

Er dient ieder jaar minimaal grofweg 3,5 a 4 miljoen vaten (voorzichtige schatting) aan nieuwe olieproductie uit nieuwe velden online te komen om de wereldwijde productie terugval uit bestaande velden te compenseren.

Irak is gechargeerd de laatste strohalm die een flinke terugval in de wereldwijde olieproductie nog wat kan temperen, maar over laatstgenoemde bestaat bij menig deskundige de nodige twijfel. Ook al zou in Irak de zeer optimistische doelstellingen binnen de gestelde tijd behaald worden (wat ik op basis van allerlei informatie zeer betwijfel) dan nog zal dat een kort uitstel van executie zijn.

Samenvattende conclusie:

Als de non-OPEC olieproductie vanaf 2011 permanent gaat dalen en het blijkt dat de OPEC (inclusief Irak) onvoldoende in staat zal zijn om extra olie op de markt te brengen [denk vooral aan Saoedi Arabie] om ten eerste bovenvermelde teruggang in de non-OPEC productie te compenseren en daar bovenop ten tweede aan de stijgende wereldwijde olievraag te kunnen voldoen, zal de wereld binnen enkele jaren geconfronteerd worden met een flinke olieshock. Door menig deskundige op wordt op persoonlijke titel de periode 2011-2015 genoemd waarin een flinke olieshock reeds kan optreden. Mede bovengrondse factoren zullen het olieshockmoment bepalen.

Paradox schreef:Als ten eerste zal blijken dat de reserve productiecapaciteit van Saoedi Arabie slechts 1 miljoen vaten per dag bedraagt i.p.v. de formele 3,5 miljoen vaten per dag, en ten tweede de non-OPEC olieproductie vanaf 2011 permanent noemenswaardig gaat afnemen (en daar ziet het sterk naar uit) zal de wereld al snel geconfronteerd worden met een flinke olieshock.

Stel dat tussen 2010 en 2015 de non-OPEC olieproductie met 1 miljoen vaten per dag afneemt en de olievraag gedurende die periode met 7,5 miljoen vaten zou toenemen, dan dient de OPEC haar olieproctie binnen 5 jaar met bijna 9 miljoen vaten per dag op te krikken. Menig onafhankelijk analist denkt dat laatstgenoemde vrijwel onmogelijk is.

Paradox, vele 'insiders' betwijfelen of het lichte economische herstel dat nu plaatsvindt zal doorzetten. De export van goederen is nog steeds veel lager, de werkloosheid blijft tot nu toe veel hoger. De olieprijzen zijn waarschijnlijk te hoog voor een duurzaam herstel. En dan zijn er regelmatig dit soort berichten: "China's banking system is loaded with bad debts." Men hoeft zich niet te verbazen als daar spoedig hetzelfde gebeurt als in de V.S. in 2008.

Als het herstel doorzet kan men zich inderdaad afvragen waar de ongeveer 9 miljoen vaten per dag in 2015 vandaan moet komen. Niet van de Mega-projecten, want die zijn nauwelijks of niet in staat te compenseren voor het verlies aan produktie van bestaande olie-velden. Er komt weliswaar meer nieuwe olie 'on stream', want kleinere projecten worden niet vermeld op Wikipedia, maar aan de andere kant wordt vermelde piekproduktie van genoemde projecten vaak niet gehaald.

Het haast kinderlijke excuus van SA dat er niet genoeg vraag is naar hun olie zal nog wel eventjes hoorbaar blijven.

Maar het zal me niet verbazen dat ondanks de met toenemende oliekrapte samenhangende economische teruggang (in ieder geval sterke correlatie tussen die twee), piekolie niet als éen van de hoofdoorzaken van het optredende economisch verval bezien zal worden.

Precies. En piekolie, waarbij de factor snelheid de hoofdrol speelt, wordt door de meesten niet eens goed begrepen. Daarnaast ontbreekt de getallenkennis: dat een gigantische vondst van 10 Gb de hoeveelheid is die de wereld in 4 maanden verbruikt. En er is het geloof in de magische nooit uitputbare olievelden in Saudi Arabië. En het geloof dat er nog veel olie ontdekt zal worden.

Irak is gechargeerd de laatste strohalm die een flinke terugval in de wereldwijde olieproductie nog wat kan temperen, maar over laatstgenoemde bestaat bij menig deskundige de nodige twijfel. Ook al zou in Irak de zeer optimistische doelstellingen binnen de gestelde tijd behaald worden (wat ik op basis van allerlei informatie zeer betwijfel) dan nog zal dat een kort uitstel van executie zijn.

Gezien het cultuurverschijnsel van sterk overdrijven van landen van het Midden-Oosten kan men veronderstellen dat alle getallen ongeveer een factor twee te hoog zijn. Een waarschijnlijker scenario is dat Irak uiteindelijk 5-6 miljoen vaten per dag zal produceren. Aangezien het verbruik van olie-produkten in Irak jaarlijks zal blijven stijgen zal de export slechts matig stijgen is de verwachting van de, mijns inziens, realisten.

Samenvattende conclusie:

Als de non-OPEC olieproductie vanaf 2011 permanent gaat dalen en het blijkt dat de OPEC (inclusief Irak) onvoldoende in staat zal zijn om extra olie op de markt te brengen [denk vooral aan Saoedi Arabie] om ten eerste bovenvermelde teruggang in de non-OPEC productie te compenseren en daar bovenop ten tweede aan de stijgende wereldwijde olievraag te kunnen voldoen, zal de wereld binnen enkele jaren geconfronteerd worden met een flinke olieshock. Door menig deskundige op wordt op persoonlijke titel de periode 2011-2015 genoemd waarin een flinke olieshock reeds kan optreden. Mede bovengrondse factoren zullen het olieshockmoment bepalen.

Paradox, met olieshock bedoel je waarschijnlijk sterk oplopende olieprijzen waardoor de economie en de vraag naar olie (verder) zal instorten.

Paradox, vele 'insiders' betwijfelen of het lichte economische herstel dat nu plaatsvindt zal doorzetten. De export van goederen is nog steeds veel lager, de werkloosheid blijft tot nu toe veel hoger. De olieprijzen zijn waarschijnlijk te hoog voor een duurzaam herstel. En dan zijn er regelmatig dit soort berichten: "China's banking system is loaded with bad debts." Men hoeft zich niet te verbazen als daar spoedig hetzelfde gebeurt als in de V.S. in 2008.

In mijn voorgaande post ging ik maar eens uit van de invloedrijke energiebureau's. Hun verwachtingen zijn tot nu toe door de actualiteit achterhaald als veels te optimistisch. Persoonlijk lijken me de verwachtingen van organisaties zoals ASPO een stuk realistischer, namelijk dat de oliepiek (all liquids) nu ongeveer plaatsvind en binnen 2 a 3 jaar begint af te nemen. Een rampscenario voor ons huidige financieel economisch systeem.

Ik deel de visie van de insiders die betwijfelen dat het (licht) economische herstel zal doorzetten. Althans, afgaande op allerlei info lijkt me laatstgenoemde aannemelijk. Ja, qua hoogte en duurte is de huidige werkloosheid in vergelijking met die van voorgaande recessies opvallend.

Goed mogelijk dat ook in China een 'schulden luchtbel' op leeglopen staat met alle gevolgen van dien voor de reeele economie. Trouwens, als een bank geld uitleent, wordt als ik het goed begrepen heb het uitgeleende geld inclusief toekomstige rente meegerekend in het BNP. Dus, winst die in de toekomst nog gerealiseerd dient te worden. Vooral het BNP van de VS is daardoor (volgens allerlei deskundigen) veels te hoog ingeschat.

Maar ik ben geen kenner.

Als het herstel doorzet kan men zich inderdaad afvragen waar de ongeveer 9 miljoen vaten per dag in 2015 vandaan moet komen. Niet van de Mega-projecten, want die zijn nauwelijks of niet in staat te compenseren voor het verlies aan produktie van bestaande olie-velden. Er komt weliswaar meer nieuwe olie 'on stream', want kleinere projecten worden niet vermeld op Wikipedia, maar aan de andere kant wordt vermelde piekproduktie van genoemde projecten vaak niet gehaald.

Bij bovengenoemde ging ik uit van een Business As Usual scenario waarbij het economisch herstel zal doorzetten. Persoonlijk betwijfel ik dat de komende jaren het wereldwijde economisch herstel inderdaad (noemenswaardig) zal gaan doorzetten.

Als ik me niet vergis is de Wiki Megaprojecten olieprojectenlijst een tijdje terug uitgebreid met kleinere olieprojecten (met verwachte piekproducties van minimaal 100 duizend vaten per dag). Dat op 'Wiki Megaprojecten' de bulk van alle online komende olievelden weergegeven staan, ondanks dat kleinere projecten er niet in opgenomen zijn.

Inderdaad, de ervaring tot nu toe is dat de vermelde piekproductie vaak niet gehaald wordt. Laatstgenoemde kan men 'makkelijk' checken door productieverwachtingen in oudere lijsten te vergelijken met de actuele (olieproductie) cijfers.

Precies. En piekolie, waarbij de factor snelheid de hoofdrol speelt, wordt door de meesten niet eens goed begrepen. Daarnaast ontbreekt de getallenkennis: dat een gigantische vondst van 10 Gb de hoeveelheid is die de wereld in 4 maanden verbruikt. En er is het geloof in de magische nooit uitputbare olievelden in Saudi Arabië. En het geloof dat er nog veel olie ontdekt zal worden.

Mee eens (ook mijn visie), weinig aan toe te voegen.

Gezien het cultuurverschijnsel van sterk overdrijven van landen van het Midden-Oosten kan men veronderstellen dat alle getallen ongeveer een factor twee te hoog zijn. Een waarschijnlijker scenario is dat Irak uiteindelijk 5-6 miljoen vaten per dag zal produceren. Aangezien het verbruik van olie-produkten in Irak jaarlijks zal blijven stijgen zal de export slechts matig stijgen is de verwachting van de, mijns inziens, realisten.

Meerdere deskundigen beamen het door jouw gemelde cultuurfenomeen. Helaas heb ik geen links bij de hand om het te staven.

Maar verder weinig toe te voegen.

Paradox, met olieshock bedoel je waarschijnlijk sterk oplopende olieprijzen waardoor de economie en de vraag naar olie (verder) zal instorten.

Inderdaad,

En volgens een groeiende groep van onafhankelijke analisten hoeft de economie zich de komende jaren niet eens te herstellen om een olieshock te veroorzaken. Laatstgenoemde groep acht de kans groot dat binnen 2 a 5 jaar de wereldwijde olieproductie al noemenswaardig gaat dalen.

Dat zelfs zonder economisch herstel de olieprijzen binnen enkele jaren in relatief korte tijd flink de hoogte in zullen schieten.

Een oliehock in de zin dat bij opnieuw snel stijgende olieprijzen bij steeds meer spelers op de financiele markten het besef gaat onstaan dat door toenemende krapte van het wereldwijde olie_aanbod de economie zich niet meer kan herstellen. Dat er onvoldoende bruikbare alternatieve 'energiebronnen' aanwezig zijn om de toenemende oliekrapte te compenseren. Dat men veels te laat is om zo optimaal mogelijk te anticiperen op de toenemende olieschaarste. Dat alternatieven veel lastiger op te schalen zijn dan menigeen hoopt.

Volgens menig analist liggen zelfs de huidige olieprijzen nog te hoog voor noemenswaardig economisch herstel.

Ook zonder toenemende olieschaarste is het volgens menig analist de vraag of de wereldeconomie zich de komende jaren zal herstellen, laat staan niet verder inzakken.

Als de komende jaren de wereldwijde olieproductie versneld gaat inzakken (oilproduction_crunch) zal dat wel eens de genade klap voor het huidig financieel economisch systeem kunnen betekenen.

Een crunch welke bij velen wel eens voor een flinke psychologische shock kan gaan zorgen, waardoor op grote schaal het vertrouwen in de financiele markten een flinke deuk zal oplopen.

Een psychologische shock welke de ineenstorting van ons financiele (economische) systeem zal versnellen.

Dat er nu al met name onvoldoende olie is om al die uitstaande 'papieren beloftes' in de vorm van goederen en diensten na te komen.

De grote media zijn het peak oil verhaal nu echt aan't voeren, op de brede schouders van het verhaal van Sir Richard Branson, dus mensen weten binnenkort een stuk meer over peak oil dan ze hebben gewild. Het grote ontwaken van de massa lijkt nu toch echt bijna te beginnen:

Wall Street Journal - The Next Crisis: Prepare for Peak Oil

The Independent - The end of consumerism: Our way of life is 'not viable'

BBC - Oil crunch 'just five years away'

Er zijn nog een dozijn artikelen te vinden vandaag over hetzelfde onderwerp. Genoeg om duidelijk te maken dat Peak Oil zeker meer aan't leven is in het publieke debat! Nu nog komen met de juiste aanpak!

Paradox schreef:En volgens een groeiende groep van onafhankelijke analisten hoeft de economie zich de komende jaren niet eens te herstellen om een olieshock te veroorzaken. Laatstgenoemde groep acht de kans groot dat binnen 2 a 5 jaar de wereldwijde olieproductie al noemenswaardig gaat dalen.

Dat zelfs zonder economisch herstel de olieprijzen binnen enkele jaren in relatief korte tijd flink de hoogte in zullen schieten.

Over 5 jaar een olieshock, dat is wat de laatste tijd regelmatig te lezen is. Maar over 2 jaar is zeker niet uitgesloten.

Ontwikkeling van de grote olievelden in Irak en Brazilië offshore kost tijd en de verwachtingen zijn waarschijnlijk te optimistisch. Hetzelfde geldt voor bitumen van de Orinoco-belt in Venezuela, dat volgens recente schattingen nu het land is met de grootste olievoorraden van de wereld. Maatschappijen uit de V.S., Spanje, Maleisie, Japan, India en Venezuela zelf gaan beginnen met het ontwikkelen van 7 van de 27 blokken. Maar het is en blijft onconventionele olie en dat betekent zeer tijdrovend om op te schalen en zodoende hoge extractiesnelheden te bereiken. Er wordt gerekend op enkele miljoenen vaten per dag in 2016. Hoe dan ook is het hooguit voldoende om een olieshock te verzachten. Dan zijn er nog de berichten om 'shale-oil' te winnen met chemische middelen. In plaats van hitte wordt de chemie ingezet om olie te scheiden van ander materiaal. (zie commentaren artikel over 'shale-oil' op 'The Oildrum'). Een produktie-eenheid zou 7 duizend vaten olie per dag kunnen produceren. Opschaling tijdrovend. EROEI ? Eerst zien, dan geloven. Tot nu toe heeft geen grote oliemaatschappij zich eraan gewaagd.

Zeker Paradox, door de recessie is het olieverbruik minder geworden, echter niet voldoende om plateauproduktie noemenswaardig te verlengen. Velen gaan ervan uit dat plateauproduktie is begonnen in 2005. Non-OPEC crude-oil, goed voor ongeveer 60% van de olieproduktie, is gepiekt in 2004. De OPEC voorraden worden overdreven en bijna al hun grote velden produceren olie sinds de jaren '50-'60.

Een oliehock in de zin dat bij opnieuw snel stijgende olieprijzen bij steeds meer spelers op de financiele markten het besef gaat onstaan dat door toenemende krapte van het wereldwijde olie_aanbod de economie zich niet meer kan herstellen.

Het bericht van Mechanieker geeft aan dat dat besef is begonnen. Maar de gedachte of het gevoel dat er voorlopig geen olieprobleem kan zijn is zeer hardnekkig. In 2008 was 'Peak oil' regelmatig nieuws op t.v. maar na dalende olieprijzen weer snel vergeten. Of het nu voldoende blijft hangen is de vraag. Bovendien denken de meeste regeringen en beleidsbepalers dat hoge olieprijzen zal leiden tot ontwikkeling van alternatieven waardoor BAU gewoon door kan gaan.

Het eerste is waar, echter de hoeveelheid olie die er dagelijks doorheen gejaagd wordt is zo gigantisch dat de groei van alternatieven het verlies aan olie niet voldoende snel kan compenseren, ook al gaat de olieproduktie slechts 1-2% per jaar dalen. En eigenlijk moet gekeken worden naar de olie-exporten, die procentueel sterker zullen dalen.

Dat er onvoldoende bruikbare alternatieve 'energiebronnen' aanwezig zijn om de toenemende oliekrapte te compenseren. Dat men veels te laat is om zo optimaal mogelijk te anticiperen op de toenemende olieschaarste. Dat alternatieven veel lastiger op te schalen zijn dan menigeen hoopt.

Mee eens. Komt nog bij dat alternatieven in de transportsector (de grootste olieverbruiker) niet alleen ontwikkeld moeten worden maar ook gekocht moeten (kunnen) worden. De problemen met de Toyota Prius zal velen doen besluiten te wachten. De geplande markt van 10% EV's in 2020 zet veels te weinig zoden aan de dijk. China en India zijn een enorme groeimarkt voor benzine-auto's. Electrische fietsen worden steeds meer verkocht, maar zolang alle alternatieven niet leiden tot dalende verkoop van benzine-auto's is er niets gewonnen. Het resultaat is dan een olieshock, onvermijdelijk. Wat betreft (kunnen): een olieshock zal leiden tot een recessie die veel erger is dan nu. Veel mensen zullen niet meer in staat zijn een nieuwe auto te kopen. Het openbaar vervoer zal in de meeste landen niet voldoende capaciteit hebben om de toenemende stroom reizigers fatsoenlijk op te vangen. De brommer en (electrische) fiets zullen een stormachtige ontwikkeling doormaken.

Als de komende jaren de wereldwijde olieproductie versneld gaat inzakken (oilproduction_crunch) zal dat wel eens de genade klap voor het huidig financieel economisch systeem kunnen betekenen.

Een crunch welke bij velen wel eens voor een flinke psychologische shock kan gaan zorgen, waardoor op grote schaal het vertrouwen in de financiele markten een flinke deuk zal oplopen.

Een psychologische shock welke de ineenstorting van ons financiele (economische) systeem zal versnellen.

Dat denk ik ook. Ik denk niet dat het verhaal van Branson daar veel aan gaat veranderen. Gezien 'human nature'. Gezien het feit dat de meesten alle verworvenheden 'for granted' nemen.

Dat er nu al met name onvoldoende olie is om al die uitstaande 'papieren beloftes' in de vorm van goederen en diensten na te komen.

Ja. Het huidige systeem is nog steeds gebaseerd op groei. Er worden schulden aangegaan, waarbij de aflostermijn berekend is op basis van toenemende winsten. Economische groei is vrijwel uitgesloten bij dalende olieproduktie, al denken sommigen daar anders over. Olie is overal bij betrokken, er is geen enkel produkt waar geen olie voor nodig is. Snelle opschaling van alternatieven verbruikt enorme hoeveelheden olie, die dan niet beschikbaar is voor BAU: het risico van 'receding horizons'.

De grote media zijn het peak oil verhaal nu echt aan't voeren, op de brede schouders van het verhaal van Sir Richard Branson, dus mensen weten binnenkort een stuk meer over peak oil dan ze hebben gewild. Het grote ontwaken van de massa lijkt nu toch echt bijna te beginnen

Mechanieker, ik moet het eerst zien. Je moet de massa tien keer uitleggen wat Peak oil betekent om een kans te maken dat ze het niet alleen begrijpen maar ook accepteren. Krante-artikelen worden gelezen en de meesten zijn het de volgende dag vergeten. Net als ieder andere tegenspoed. Of men ziet het niet als bedreigend. Minder olie ? Nou en ?

Pech voor een ander land en voor anderen die meer verbruiken. Maar niet voor mij, niet voor ons.

Er zijn nog een dozijn artikelen te vinden vandaag over hetzelfde onderwerp. Genoeg om duidelijk te maken dat Peak Oil zeker meer aan't leven is in het publieke debat! Nu nog komen met de juiste aanpak!

Inderdaad. Maar hoe juist de aanpak ook is, de omschakeling kost veel tijd en had daarom al een jaar of twintig geleden moeten zijn begonnen.