sciencetalk

herhaling =>big crounsh gevolgd door big bang?

nou ja, ik vond dit leuk artikeltje eens, mss dat jullie er iets aan hebben:

http://www.sterrenkunde.nl/index/encyclope...e/ontstaan.html

het gaat over het heelal dat 'eindig' is maar niet begrensd,....

gebasseerd op de kromming van het heelal

De kwestie met (on)eindigheid ligt wat anders: of iets is oneindig, of niet. Er is geen middenweg! Hoe zou iets nou 'een beetje oneindig' kunnen zijn? Iets kan wellicht enorm en gigantisch groot zijn, maar dat is nog altijd niets vergeleken met oneindigheid.

O.k, de oneindigheid van het heelal uit zich dus in de omvang. Maar... ten opzichte van wat?

Ten opzichte van onze eigen aarde die qua omvang niet oneindig groot is?

Precies, de aarde is onderdeel van het heelal, hoe kan het dan dat we de aarde eindig noemen, als het hele heelal oneinding is?

Bovendien, als het heelal één oneindige substantie is? Hoe kan oneindig dan één zijn?

Kyran, waarom zou je geen eindig deel van een oneindige verzameling kunnen beschouwen?

Ter vergelijking: de verzameling natuurlijke getallen (1,2,3,4,.......) is oneindig groot. Uit deze verzameling kun je best een setje van 10 getallen nemen - dit setje is gewoon eindig in grootte. In dit voorbeeld ga ik uit van een oneindige verzameling die uit eindige deeltjes (losse getallen) bestaat. Net als met het heelal: in ons heelal lijkt materie en energie ook alleen in pakketjes (quanta, elementaire deeltjes) voor te komen.

Kortom, ik begrijp niet goed waar je tegen een probleem aanloopt bij deze voorstelling.

kjell schreef:

stay anti schreef:als je een rondje om de aarde loopt kom je ook nooit bij het eind...  

maar de aarde is zeker niet onneindig

je kan wel oneindig veel rondjes afleggen.

is dit niet genoeg

Je kan niet oneindig veel rondjes afleggen want je schoenen verslijten en je hebt geen oneindige hoeveelheid schoenen.

De definitie van oneindig is blijkbaar al een klus.

Gr,

Henk

Een verklaring voor het oneindige heelal...

Kunnen we dat niet herleiden tot een heelal zonder rand? Ik bedoel dat je dan moet werken volgens het statische heelal en dat je dan een imiginaire tijd moet invoegen. Alleen weet ik niet meer goed hoe het gaat.

Ik denk dat wij mensen heel het vraagstuk van een oneindig heelal verkeerd benaderen.....daar het gegeven ons denkwijze onderhevig is aan aardse natuurwetten.

Net als mensen de tijd ervaren als een rechte lijn en heel ons biologische wezen daarop in is gesteld, moet alles voor ons een "begin" en een "einde" hebben.

Ons brein is te beperkt, te aards, om deze vraagstukken te verwerken. Misschien is er geen begin of geen einde, geen toekomst of verleden......alleen slechts een "feit" die ons voorstellingsvermogen te boven gaat.

Dit is trouwens mijn eerste post, zeer interessant forum. Hoewel ik niet "universitair" onderlegd ben in deze zaken boeit het mij enorm.

Ik hoop een bijdrage aan dit forum te kunnen leveren met mijn misschien minder "technische" maar soms meer "filosofische" kijk op dingen.

Groet,

Zep

The only true wisdom is in knowing you know nothing.

Om de oneindigheid van het universum te verklaren, kun je het universum (het denkbeeldig absoluut vacuum waarin alle bekende en onbekende vormen van materie zich bevinden) het beste bekijken als een absoluut 'nul-punt'.

0 (nul) omdat je alles wat erin zit weghaalt.

In mijn theorie vervallen namelijk op het moment van alles weghalen alle natuurwetten. Ze doen er in ieder geval niet meer toe.

Wanneer je weer 2 steentjes terugstopt in dat 'nul-punt' bestaat er opeens weer meetbare afstand, dus ruimte, tijd etc.

Laat je die 2 steentjes weg, dan is bestaat de afstand niet meer. Hij zou er kúnnen zijn, maar het doet er niet meer toe: de vraag of er afstand (oneindigheid of eindigheid) is vervallen.

Je kunt je namelijk niet afvragen of niets oneindig of eindig is.

De vraag klopt namelijk niet:

Je kunt jezelf afvragen of een banaan oneindig is: Nee, die eindigt al vrij snel.

Maar het is raar om jezelf af te vragen of GEEN banaan oneindig is.

Je hebt 't dan immers over hetzelfde 'nul-punt' als bij de vraag of het universum (in ieder geval het vacuum waar alles in drijft) oneindig is.

Velen stellen zich het universum voor als een enorme bal, waarbij men zich vervolgens afvraagt wat er ná die bal komt. Of men suggereert dat je -als bij een bal- bij hetzelfde punt uitkomt.

Als je al een markerings-punt zou hebben. (wat eigenlijk een denkfout lijkt, omdat er in een absoluut nul-punt geen markeringspunten meer bestaan).

Het zou beter te begrijpen zijn als je het vacuum van het universum voor zou stellen als GEEN bal.

Geen bal, en dat zonder alle materie die we kennen en niet kennen.

Wat blijft er over? Geen bal.

'0' dus.

De term 'nul-punt' is ook geen goede term. Het is mijn aanduiding van het fenomeen '0' wat ontstaat wanneer je denkbeeldig alle vormen van materie uit het universum haalt.

Wat er overblijft is '0', en dat heeft geen begin of einde.

En dat '0' fenomeen is de enige waarde waarbij 'iets' (zoals materie) kan bestaan.

Alleen in niets zit iets: 0=alles.

Dat klinkt een beetje idioot, maar als je 'm vat is ie leuk.

Jammer dat ik geen natuurkundige ben, ik weet niet eens of er een symbooltje bestaat voor 'alles', net zoals '0' voor niets. (aangenomen dat Omega voor oneindig staat).

Anders had ik het 0=A X MC2 genoemd (de 'A' van 'Alles' en het MC kwadraat alleen maar voor de sier uiteraard).

Alles bestaat dus in niets en dat is de enige manier en de eerste natuurwet.

Als je dus vraagt of de leegte van het heelal oneindig is, vraag je in feite of '0' oneindig is, en dat is de enige vraag van het universum wat eigenlijk geen correcte vraag is.

Aangenomen dat bij een absolute leegte van Alles tijd, ruimte en alle natuurwetten vervallen.

Wat me wel het geval lijkt, want bij het fenomeen 'geen banaan' vervallen alle natuurwetten die van toepassing zijn op die banaan ook: de banaan is er namelijk niet.

Je kunt speculeren over de ruimte (leegte is een beter begrip: ruimte = leegte) waarín de banaan zich bevond, maar die leegte was enkel meetbaar op het moment dat de banaan er was.

Als je het ermee eens bent dat deze leegte gelijk staat aan '0', en dit niet alleen geldt voor de ruimte die onze banaan achterlaat, maar ook voor de leegte die ontstaat wanneer je alles uit het universum haalt.

En tenslotte: Kennelijk bestaat een absolute leegte, een absoluut 0-punt niet.

Hij bestaat in theorie wel, maar er is materie aanwezig in deze leegte.

De enige vraag is tot hoever deze materie zich uitstrekt, en of er daarna nóg meer materie is, dus of de hoeveelheid van materie in dit nul-punt, deze leegte oneindig is.

En da weet ik ook nie.

het hele heelal is gebaseerd op de 'big bang' en na miljarden jaren hebben zich planeten en sterren zich gevormd. ik denk dat het heelal oneidig maar stel dat je miljarden lichtjaren reizen kan. volgens mij mij kom je dan bij een punt waar er niks meer is, dus geen planeten of sterren meer. dus dan zie je alleen de zwarte achtergrond

het hele heelal is gebaseerd op de 'big bang' en na miljarden jaren hebben zich planeten en sterren zich gevormd. ik denk dat het heelal oneidig maar stel dat je miljarden lichtjaren reizen kan. volgens mij mij kom je dan bij een punt waar er niks meer is, dus geen planeten of sterren meer. dus dan zie je alleen de zwarte achtergrond

Nee hoor, gezien de uitdijing van het universum zal overal materie aanwezig zijn en zul je dus overal tot in het oneindig sterren tegen komen.

carl0 schreef:het hele heelal is gebaseerd op de 'big bang' en na miljarden jaren hebben zich planeten en sterren zich gevormd. ik denk dat het heelal oneidig maar stel dat je miljarden lichtjaren reizen kan. volgens mij mij kom je dan bij een punt waar er niks meer is, dus geen planeten of sterren meer. dus dan zie je alleen de zwarte achtergrond

Nee hoor, gezien de uitdijing van het universum zal overal materie aanwezig zijn en zul je dus overal tot in het oneindig sterren tegen komen.

dus jij beweert nu dat de uitdijing snelheid dan wel heel groot moet zijn misschien wel oneindig?

OneStepForward schreef:

carl0 schreef:het hele heelal is gebaseerd op de 'big bang' en na miljarden jaren hebben zich planeten en sterren zich gevormd. ik denk dat het heelal oneidig maar stel dat je miljarden lichtjaren reizen kan. volgens mij mij kom je dan bij een punt waar er niks meer is, dus geen planeten of sterren meer. dus dan zie je alleen de zwarte achtergrond

Nee hoor, gezien de uitdijing van het universum zal overal materie aanwezig zijn en zul je dus overal tot in het oneindig sterren tegen komen.

dus jij beweert nu dat de uitdijing snelheid dan wel heel groot moet zijn misschien wel oneindig?

Wat ik beweer is dat na een fractie van een seconde na de BB het universum oneindig groot was en dat het universum aan het uitdijen is.

Dat het dus na een fractie van een seconde oneindig is, concludeer ik uit de materie dus ook overal in het oneindige aanwezig is.

Het is simpel. Het gaat om balans.

Het heelal is opgebouwd uit elementaire deeltjes.

De wijze van interactie tussen deze deeltjes bepaalt welke materie er wordt gevormd.

In het begin was er 1 vorm van interactie en waren de deeltjes in balans.

Als alles in balans is, is er niets (-1+1=0).

Als er niets is is er geen ruimte, als er geen ruimte is is er geen tijd.

Het begin is het punt waarop het balans in onbalans is gebracht.

Het punt waarop de interactie tussen de elementaire deeltjes wijzigde.

Er zijn 2 mogelijkheden:

1 - De interactie is op 1 enkel punt gestart en is zich sindsdien aan het verspreiden over de in balans zijnde deeltjes. Alles buiten het universum is nog in balans/vacuum/niets/oneindig. Het universum zou dan afhankelijk van de wijze van interactie oneindig groot kunnen worden of weer in balans kunnen worden gebracht.

2 - De interactie is is in 1 keer overal gestart. Het oneindige is niet meer oneindig, maar eindig en dus begrenst. Buiten de grens is dus niets, of m.a.w alles in balans. Dit is tegenstrijdig omdat alles in 1 keer in onbalans is gebracht.

Hieruit kun je o.a. concluderen:

- dat het onbalans een groter wordende omvang heeft. Volgens de laatste wetenschappelijke waarnemingen heeft deze omvang de vorm van een schijf met een verdikking in het midden en een dunne rand.

- Binnen het onbalans kan er balans bestaan. Door de wijze van interactie tussen de elementaire deeltjes kan er niet meetbare/waarneembare onbalans bestaan.

- Het onbalans wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van de 3 ruimtelijke dimensies, een tijdsdimensie en minstens 1 andere dimensie die de interactiviteit tussen de elementaire deeltjes bepaalt.

- Het begin/the big bang/de schepping vondt plaats met een onwaarschijnlijke preciesie. Elke ander vorm interactiviteit zou een andere vorm en omvang van onbalans tot gevolg hebben.

Als alles in balans is, is er niets

Het begin is het punt waarop het balans in onbalans is gebracht.

Waardoor?

" waardoor ? "

dat is de vraag waar niemand het antwoord op heeft

het is tevens de vraag waar iedereen een antwoord op heeft

beetje vaag, maar 't is wel waar....

Je zegt "Als alles in balans is is er niets". Als je met "niets" "totaal niets" bedoelt, waar je opmerking "Als er niets is is er geen ruimte" op lijkt te wijzen, dan klopt je stelling "Het begin is het punt waarop het balans in onbalans is gebracht" niet, wat het (terecht) ontbreken van het antwoord op de vraag "Waardoor" ook aangeeft. Als alles wat er "is" "niets" "is" zal er nooit "iets" komen.