sciencetalk

Ik neem logischerwijs aan dat de Aarde ook duwdeeltjes uitzendt? Die uit de schijven (ik neem voor het gemak aan dat de massa gelijk in grootte en vorm als de schijf is) afgeschoten zijn te verwaarlozen. En worden de fotonen op de duwdeeltjes tussen de twee schijven afgeschoten? Ook nu alsjeblieft zonder verwijzingen.

descheleschilder schreef: De enige manier waarop een lichtbundel duwdeeltjes kan beïnvloeden is doordat de duwdeeltjes de fotonen absorberen (omdat fotonen alleen wisselwerken met deeltjes met lading). Wat voor een reactie tussen duwdeeltjes en fotonen vindt er volgens jou plaats, die maakt dat de gravitatie minder wordt?

 
Dat de fotonen geabsorbeerd worden door de duwdeeltjes lijkt me logisch maar spectaculair veel zal het niet zijn. Het is zeker niet zo dat ieder uitgezonden foton met het eerste het best duwdeeltje zal botsen. Net zoals een neutrino heel moeilijk op te vangen is door massa, zal dit ook zo zijn met licht. Maar licht kan uiteraard veel beter duwdeeltjes opvangen dan massa.
Het beste bewijs dat die duwdeeltjes fotonen absorberen is dat licht vermindert volgens afstand. Want hoe verder een foton vliegt, hoe meer kans dat het geraakt wordt door een duwdeeltje. Als fotonen niet afgeremd zouden worden, zou de hemel volstaan met sterren, niet? Want dan bereikt ieder foton de Aarde. De intensiteit van diffuus licht vermindert kwadratisch volgens afstand zul je zeggen, maar een afgeschoten foton in jouw richting zonder dat het opgevangen wordt zou je moeten waarnemen toch? Want een foton blijft aan lichtsnelheid vliegen, 'vervalt niet en is volkomen stabiel'.

 
Bovenstaande foto toont aan 1 klein lichtpunt vanop grote afstand niet waar te nemen is, maar gigantisch veel lichtpunten bijeen worden wél waargenomen.
Als de duwdeeltjes ons bereiken vanuit iedere richting, dan zouden fotonen ons ook uit iedere richting moeten bereiken en dit zien we niet. Fotonen worden dus vele malen sneller opgevangen dan de duwdeeltjes. Het klinkt idioot maar denk er maar eens na over hoe het komt dat een ster moeilijk te zien is: is het door de afstand en vermindering van intensiteit door diffuus licht of is het door de afstand en grotere kans dat de lichtdeeltjes opgevangen wordt?

descheleschilder schreef: Als fotonen uit de Zon de duwdeeltjes vanuit de richting van de Zon een impuls geven richting Aarde dan zal de schaduw op Aarde minder worden, en misschien zullen de duwdeeltjes (door die extra impuls van de fotonen van de Zon) de Aarde wel meer van de Zon afduwen dan de duwdeeltjes die aan de andere kant van de Aarde duwen, de Aarde naar de Zon duwen, met als gevolg dat de Aarde van de Zon af beweegt. En zoals gezegd die wisselwerking kan toch alleen maar plaatsvinden als duwdeeltjes geladen zijn, hetgeen hen toch allang zou hebben ontdekt?
 

 
Aangezien de duwdeeltjes en fotonen aan lichtsnelheid vliegen, kunnen die niet sneller vliegen. Als je 'met impuls geven' tenminste bedoelt dat de deeltjes sneller gaan. Dus nee, geen verschil in 'schaduw'.
Waarom zou een minuscule lading eerder moeten ontdekt worden dan een neutrino bijvoorbeeld? Vergeet niet dat die duwdeeltjes veel kleiner zijn dan neutrino's. De super-kamiokande heeft pas in 1983 ontdekt dat een neutrino een massa had. Trouwens, we weten niet of deze duwdeeltjes überhaupt een lading hebben.
 
Fotonen hebben geen massa maar wel een impuls, p = E/c. En als ze een impuls hebben kunnen ze massa beïnvloeden? Licht heeft dus een 'relativistische massa' zoals men zegt. 

descheleschilder schreef: Hoe maken die fotonen dat een roterende schijf lood boven een niet roterende schijf minder zwaar wordt, terwijl als je hem eronder laat draaien lichter wordt. In je eigen woorden graag, zonder verwijzingen.

 
Eronder laten draaien wordt zwaarder, niet lichter zoals je zegt.
Als je door die roterende schijf meer duwdeeltjes kunt blokkeren, vermindert de duwkracht van bovenaf, dus wordt een voorwerp minder zwaar/kleiner gewicht.
Als je de schijf onder het voorwerp laat draaien, vermindert de duwkracht van onderuit, dus wordt het voorwerp zwaarder.
Veel zal het niet schelen. (Uiteraard heeft de 'valse' aantrekking van de Aarde overhand, als je de testen hier doet tenminste)

descheleschilder schreef: Ik neem logischerwijs aan dat de Aarde ook duwdeeltjes uitzendt? Die uit de schijven (ik neem voor het gemak aan dat de massa gelijk in grootte en vorm als de schijf is) afgeschoten zijn te verwaarlozen. En worden de fotonen op de duwdeeltjes tussen de twee schijven afgeschoten? Ook nu alsjeblieft zonder verwijzingen.

Inderdaad, de Aarde zend ook duwdeeltjes uit. Massa zelf zendt geen duwdeeltjes uit. Ze komen uit de kern + uit de nucleaire reacties in de schil.Er zijn geen 2 schijven. Ik bedoelde de schijf eens onder het voorwerp en de schijf eens boven het voorwerp laten draaien. Niet terzelfdertijd.

Frank51 schreef:  
_{Ik heb antwoord gekregen van de man die 1000 uren in het labo doorgebracht heeft om te experimenteren met licht en zwaartekracht. Ik vond het vreemd dat licht, dat geen massa heeft, deze onzichtbare partikels kon tegenhouden.
Dit is zijn antwoord :
 
Your ideas are interesting and some reflection on it is needed. As for the effect of light on what causes gravity, it is true that light has no mass. One can calculate the 'effective' mass or 'equivalent' mass using the energy formulas. Since energy = mass x c x c and energy = planks constant h x frequency, then one can calculate the mass equivalent of visible light. It comes to mass = 6.6x10}^-34  x 4x10¹⁴hertz
 / 9x10¹⁶ = about 3 x 10^-36 kg which is 10 000 times less mass than a single electron. That is a good indication that light is not the origin of the force. Why can it interact with the gravitational force then? Many theories. It seems neutrino cannot be the cause because they have an internal structure and are not really massless. It has to be much smaller than neutrinos. More thoughts needed..[/sub][/i]
 
_{Thanks for your comments. We are working to publish the results soon after a review from bright scientists.
Louis}
 
 

De massa van licht dat die man heeft uitgerekend, is de massa van 1 foton.
Ik neem aan dat er nog een paar meer langs kwamen.
Maar zo'n proef zou om te beginnen in het luchtledige moeten plaatsvinden, om alle mogelijke interactie tussen lucht en slinger uit te sluiten.
Want voor iedere interactie tussen lucht en slinger die je kunt bedenken, zijn er 10 die je niet hebt bedacht.
Boven een blaadje blazen, doet dit blaadje trouwens tegen de zwaartekracht in omhoog gaan.
Mogelijk dat hier een soortgelijk effect optreedt door de stroom van fotonen die langs komt, ook al weet ik niet wat dit dan vervolgens zou moeten veroorzaken.
Een en ander zal onder andere van de gevoeligheid van de slinger afhangen.
Die is blijkbaar groot, als je met blok van 1 KG de zwaartekracht kunt aantonen.
Aan de andere kant lijkt die niet erg professioneel, als je een stuk metaal zo maar even vervangt door een stuk steen.

Ruud1234 schreef:  

De massa van licht dat die man heeft uitgerekend, is de massa van 1 foton.
Ik neem aan dat er nog een paar meer langs kwamen.
Maar zo'n proef zou om te beginnen in het luchtledige moeten plaatsvinden, om alle mogelijke interactie tussen lucht en slinger uit te sluiten.
Want voor iedere interactie tussen lucht en slinger die je kunt bedenken, zijn er 10 die je niet hebt bedacht.
Boven een blaadje blazen, doet dit blaadje trouwens tegen de zwaartekracht in omhoog gaan.
Mogelijk dat hier een soortgelijk effect optreedt door de stroom van fotonen die langs komt, ook al weet ik niet wat dit dan vervolgens zou moeten veroorzaken.
Een en ander zal onder andere van de gevoeligheid van de slinger afhangen.
Die is blijkbaar groot, als je met blok van 1 KG de zwaartekracht kunt aantonen.
Aan de andere kant lijkt die niet erg professioneel, als je een stuk metaal zo maar even vervangt door een stuk steen.
 

 

 
Een blok van 1 kg is inderdaad wat weinig en dit doe je beter in vacuum maar wil niet persé zeggen dat je geen juist effect bekomt.
Daarnet het net wat afgespeurd, heb meerdere amateurtesten gezien waarbij het wel werkt. Zelfs met bowlingballen.
Zal het zelf eens proberen misschien om te zien wat er van waar is. Zou een laserlicht willen schieten in een kubus of in holle bol bedekt met spiegels. Kwestie van veel deeltjes te kunnen opvangen. Ook al weet ik dat ik dit totaal niet professioneel kan testen, dat er lucht zal rondzweven zal me even gestolen kunnen worden. wink.

Zal de intensiteit van de duwdeeltjes vanuit de Zon die vanuit het universum niet overtreffen, zoals dat ook voor fotonen geldt (overdag is het licht en ´s nachts is het donker en de paradox van Olbers is reeds opgelost zonder gebruik van duwdeeltjes), zodat de planeten van de Zon weggeduwd worden?
De snelheid van hemellichamen is niet recht evenredig met de afstand tot het stilstaande middelpunt van de explosie, dat moge duidelijk zijn. Dan snap ik nog steeds niet hoe het kan dat wij, die ons niet in het centrum bevinden, waarnemen dat de snelheid van hemellichamen die zich van ons af bewegen recht evenredig is met de afstand, hetgeen het ruimtelijk expansiemodel wél kan verklaren.
Aangezien duwdeeltjes met fotonen wisselwerken zijn ze geladen. Waarom hebben zij dan nog steeds allemaal dezelfde snelheid, terwijl je zou verwachten dat als zij onderling via de e.m. kracht met elkaar wisselwerken dit niet het geval zou zijn, elkaar afremmen of gaan ``klonteren``. Daarbij maakt de grootte van de duwdeeltjes niet uit, aangezien elektronen in de kwantumveldentheorie als puntdeeltjes (kleiner heb je ze niet) worden gezien.
Zou het niet kunnen dat het tweedimensionaal vlak van licht dat langs een losse massa wordt ``aangelegd`` en voor een beweging van die massa naar het licht toe zorgt (volgens de duwtheorie omdat zij de duwdeeltjes tegenhouden waardoor er aan de kant waar het licht niet langs de massa wordt ``aangelegd`` een overdaad aan duwdeeltjes aanwezig is) zélf de oorzaak  is van de beweging van de massa? M.a.w. dat het vlak licht de massa aantrekt (miniem maar voldoende)?

De kracht die de Zon op de Aarde uitoefent is m_av_a²/r_az≈4x10²⁴(N), bekeken vanuit het ``gewone`` model. In het duwmodel betekent dit dat er een impuls van 4x10²⁴ ((kgm/sec) per seconde aan de kant van de Aarde naar het universum gericht wordt geabsorbeerd om de Aarde in zijn baan te houden. Betekent dit niet dat de massa van de Aarde (6x10²⁴(kg)) alsmaar toeneemt, in tegenstelling tot de waarnemingen?

descheleschilder schreef: De kracht die de Zon op de Aarde uitoefent is m_av_a²/r_az≈4x10²⁴(N), bekeken vanuit het ``gewone`` model. In het duwmodel betekent dit dat er een impuls van 4x10²⁴ ((kgm/sec) per seconde aan de kant van de Aarde naar het universum gericht wordt geabsorbeerd om de Aarde in zijn baan te houden. Betekent dit niet dat de massa van de Aarde (6x10²⁴(kg)) alsmaar toeneemt, in tegenstelling tot de waarnemingen?

 
Nee, ik denk niet dat de duwdeeltjes zich gaan klonteren met andere massa. Als een neutrino vb botst met een proton, zet die neutrino zich om in 2 verschillende mesons, verandert van gedaante dus. Waarschijnlijk zal zich ongeveer hetzelfde fenomeen voordoen met die duwdeeltjes.
 
Tussen haakjes: het volume van de Aarde neemt wél toe. De massa verandert nauwelijks. Meer zal ik hierover niet zeggen. Zoek de waarheid zelf uit, want als ik hierover uitleg moet geven word ik gebanned. 

descheleschilder schreef: Zal de intensiteit van de duwdeeltjes vanuit de Zon die vanuit het universum niet overtreffen, zoals dat ook voor fotonen geldt (overdag is het licht en ´s nachts is het donker en de paradox van Olbers is reeds opgelost zonder gebruik van duwdeeltjes), zodat de planeten van de Zon weggeduwd worden?
 

 
Nee, daarom ook dat ik zeg dat licht waarschijnlijk door die duwdeeltjes kan verminderd worden. Als je beseft dat er miljarden sterren en planeten zijn ,in onze Melkweg alleen al,  die deze duwdeeltjes uitstoten, is de Zon maar een fractie van de uitstoot van de duwdeeltjes die ons bereiken. Licht mag je niet verwarren met deze duwdeeltjes. Is iets totaal anders.
We worden aangetrokken naar de Zon maar dankzij de middelpuntvliedende kracht blijven we op een afstand.
 
 

descheleschilder schreef: Dan snap ik nog steeds niet hoe het kan dat wij, die ons niet in het centrum bevinden, waarnemen dat de snelheid van hemellichamen die zich van ons af bewegen recht evenredig is met de afstand, hetgeen het ruimtelijk expansiemodel wél kan verklaren.
 

 

Vergeet ook niet dat we zelf een snelheid hebben. Het is inderdaad complex om dit beeld goed in te schatten. Is vergelijkbaar met een explosie waarbij de deeltjes steeds verder uit elkaar gedreven worden. Dus de afstanden worden overal groter, gelijk waar je je bevindt. 
 
 
 

descheleschilder schreef: Zou het niet kunnen dat het tweedimensionaal vlak van licht dat langs een losse massa wordt ``aangelegd`` en voor een beweging van die massa naar het licht toe zorgt (volgens de duwtheorie omdat zij de duwdeeltjes tegenhouden waardoor er aan de kant waar het licht niet langs de massa wordt ``aangelegd`` een overdaad aan duwdeeltjes aanwezig is) zélf de oorzaak  is van de beweging van de massa? M.a.w. dat het vlak licht de massa aantrekt (miniem maar voldoende)?
 

 
 Zou niet weten hoe dat kan dan, want Louis heeft verschillende factoren onderzocht:
- Ascending heated air movement. A sensitive arrays of silk threads could not detect
any air movement.
- Brownian movement of air with decreasing temperature. There was no increase of
temperature and the effect started when light was on and stop as soon as light was
cut off.
- Laser light might have ionized air molecules causing the masses to move closer.
Red light of that frequency cannot ionized air molecules.
- Coriolis force could cause them to move closer. Test during different time of the day
and for 9 months demonstrate that was not the cause.
- External electromagnetic fields (e.g. from the laser module) affecting the two
masses. The metal masses were replaced by non conductive rocks. The effect was
the same as with metal masses.

Ruud1234 schreef: De massa van licht dat die man heeft uitgerekend, is de massa van 1 foton.
Ik neem aan dat er nog een paar meer langs kwamen.

Goed opgemerkt, ik heb net die essay eens doorzocht en heb nergens het vermogen van de laser zien staan. Spijtig, anders konden we eens berekenen hoeveel fotonen er per seconde langs kwamen en eens checken of dat voor een zwaartekracht zorgt zoals waargenomen. @Frank, ik zie dat je mailt met de persoon die dat experiment heeft gedaan, kun je dat misschien eens navragen?

Zo'n duw theorie klinkt misschien mooi maar zolang die hypothetische 'duwdeeltjes' niet gevonden worden en er geen concrete/voorspellende berekeningen uit vloeien is het in mijn ogen fantasie. We hebben momenteel een heel erg goede zwaartekracht theorie die wél werkt. Mochten die deeltjes bestaan dan hadden we ze waarschijnlijk wel al gevonden, die theorie impliceert immers dat er heel erg veel van die deeltjes per seconde van alle kanten inslaan. Mocht dit niet zo zijn zouden we constant heen en weer geduwd worden.

Ik snap nog steeds niet dat een zwart gat (dat, omdat het zo klein is, bijna geen duwdeeltjes, uit welke richting dan ook, tegenhoudt), zo´n grote invloed heeft op een grote massa die om het gat heen cirkelt. Je zou eerder verwachten dat het zwarte gat de beweging van de massa amper beïnvloed omdat aan beide kanten van de massa bijna evenveel duwdeeltjes inslaan.
Hoe kan een grote massa als de Zon trouwens ontstaan in de duwtheorie?
Wat ik ook nog steeds niet snap is dat de duwdeeltjes, die geladen zijn (vanwege hun wisselwerking met fotonen) elkaar in de loop der tijd niet hebben afgeremd, en neutrale deeltjes hebben gevormd, die relatief langzaam bewegen. Tenzij ze uit alleen positieve of alleen negatieve lading bestaan, maar dan zouden zij elkaar al naar de buitenkant van de bol hebben gedrukt.
Je schrijft in bericht 55 dat je niet zou weten hoe het kan dat het vlak fotonen bij de massa deze massa doet bewegen. Maar volgens de gewone theorie kan dat wel.

Flisk schreef: Goed opgemerkt, ik heb net die essay eens doorzocht en heb nergens het vermogen van de laser zien staan. Spijtig, anders konden we eens berekenen hoeveel fotonen er per seconde langs kwamen en eens checken of dat voor een zwaartekracht zorgt zoals waargenomen. @Frank, ik zie dat je mailt met de persoon die dat experiment heeft gedaan, kun je dat misschien eens navragen?

Zo'n duw theorie klinkt misschien mooi maar zolang die hypothetische 'duwdeeltjes' niet gevonden worden en er geen concrete/voorspellende berekeningen uit vloeien is het in mijn ogen fantasie. We hebben momenteel een heel erg goede zwaartekracht theorie die wél werkt. Mochten die deeltjes bestaan dan hadden we ze waarschijnlijk wel al gevonden, die theorie impliceert immers dat er heel erg veel van die deeltjes per seconde van alle kanten inslaan. Mocht dit niet zo zijn zouden we constant heen en weer geduwd worden.

 
Ik zal hem dat niet vragen omdat dit geen zin heeft. We weten niet in hoeverre licht in staat is (percentage) deze duwdeeltjes te blokkeren. Volgens mij ben je nog niet mee. Licht zorgt niet voor zwaartekracht. Die berekening heeft geen zin dus.
 
De huidige zwaartekrachttheorie is in mijn ogen fantasie. Want geen enkel bewijs dat massa andere massa aantrekt. We nemen het enkel waar. Geen voorstel voor mechanisme. Denk je dat er onzichtbare touwtjes aan massa's trekken misschien? Die deeltjes bestaan, en we hebben de grotere versie al gevonden: neutrino's (en dat is nog maar pas)

descheleschilder schreef: Ik snap nog steeds niet dat een zwart gat (dat, omdat het zo klein is, bijna geen duwdeeltjes, uit welke richting dan ook, tegenhoudt), zo´n grote invloed heeft op een grote massa die om het gat heen cirkelt. Je zou eerder verwachten dat het zwarte gat de beweging van de massa amper beïnvloed omdat aan beide kanten van de massa bijna evenveel duwdeeltjes inslaan.
Hoe kan een grote massa als de Zon trouwens ontstaan in de duwtheorie?
Wat ik ook nog steeds niet snap is dat de duwdeeltjes, die geladen zijn (vanwege hun wisselwerking met fotonen) elkaar in de loop der tijd niet hebben afgeremd, en neutrale deeltjes hebben gevormd, die relatief langzaam bewegen. Tenzij ze uit alleen positieve of alleen negatieve lading bestaan, maar dan zouden zij elkaar al naar de buitenkant van de bol hebben gedrukt.
Je schrijft in bericht 55 dat je niet zou weten hoe het kan dat het vlak fotonen bij de massa deze massa doet bewegen. Maar volgens de gewone theorie kan dat wel.

 
Je moet weten dat de duwdeeltjes vanuit de kern via vortices uitgestraald worden. Zoals op mijn filmpje. Vandaar dat galaxiëen ook een spiraalvorm hebben, en dat er vortices aan de polen zijn bij planeten. De Zon ontstond net zoals de Aarde: duwdeeltjes vanuit de kern, tegendruk van buitenaf die natuurlijk groter is. De hoeveelheid massa doet er niet toe.
Zwarte gaten begrijp ik nog niet goed, maar het zou goed kunnen dat dit omgekeerde vortices zijn. Ipv naar buiten, naar binnen. Daarom hebben zij zo'n grote aantrekkingskracht. Je zou dus kunnen stellen dat planeten en zonnen 'positieve' vortices zijn en zwarte gaten 'negatieve'
 
Ik heb de indruk dat je nog in de ontkenfase zit maar dat je er wel goed over nadenkt. Besef goed dat de duwtheorie veeel logischer is dan de huidige theorie.
 
Je schrijft in bericht 55 dat je niet zou weten hoe het kan dat het vlak fotonen bij de massa deze massa doet bewegen. Maar volgens de gewone theorie kan dat wel.
Het vlak fotonen blokkeert de duwdeeltjes, dat heb ik al een paar keer laten vallen dacht ik. Hoe kan de gewone theorie uitleggen dat licht zwaartekracht kan tegenhouden?

Frank51 schreef:  
Want geen enkel bewijs dat massa andere massa aantrekt. We nemen het enkel waar. Geen voorstel voor mechanisme. Denk je dat er onzichtbare touwtjes aan massa's trekken misschien? 

 
Het grappige is dat je precies hetzelfde ook kunt zeggen over elektromagnetisme.
 
Dus volgens jouw redenering zouden we óók een duwtheorie moeten verzinnen die verklaart hoe positieve en negatieve elektrische ladingen elkaar aantrekken. Maar diezelfde theorie zou dan ook moeten verklaren waarom twee gelijke ladingen elkaar juist afstoten en dan gaat het wel een héél erg ingewikkeld verhaal worden.