sciencetalk

Wat is blijven hangen aan het determinisme-verhaal van JDR is bijvoorbeeld dat we moeten ophouden met denken dat een verslaafde zo maar kan stoppen met zijn verslaving. ... omgevingsfactoren ... Vooroordelen ... frustraties ... onbegrip ... hoek geduwd ...

Allemaal mee eens, maar ik heb het niet over fataal determinisme, maar fatalistisch determinisme, ook al zal de uitkomst op het zelfde neerkomen.

Fatalisme: het geloof aan of de leer van een onvermijdelijk voorbeschikt noodlot.

kom, we moeten naar bed.

Fatalisme: het geloof aan of de leer van een onvermijdelijk voorbeschikt noodlot.

Als die omgevingsfactoren ook al vooraf beinvloed zijn, dan zou je het zo wel kunnen stellen.

Doch het punt is wel dat ik bv kan leren van situaties en of dat al dan niet beinvloed is, daar lig ik niet van wakker.

Ik kan de omgeving beinvloeden door gebruik te maken van mijn hersenen en de omgeving veranderd mijn hersenen. Soort van cirkeltje dus.

En als de interactie met de omgeving uitblijft dan zullen problemen ontstaan.

Ik ben van mening dat zgn psychische stoornissen ook ontstaan doordat de persoon zelf niet ziek is maar de cultuur als (hoofd?)reden.

En dan kom ik automatisch bij attitude ook.

Je hebt een natuurlijk leerproces maar ook een sociaal gestuurd leerproces toch.

Ik kan nog zoveel kennis hebben over een psychiatrisch ziektebeeld; zet 10 hulpverleners op een rij, met allemaal een andere attitude. Logisch dat dit ook ander gedrag laat zien bij de ander, toch.

Ik krijg trouwens de kriebels van de woorden VERZORGER in de psychiatrische hulpverlening.

Ik vind nl dat er al te vaak maar klakkeloos gezorgd wordt, wat m.i. averrechts werkt.

Maar als er wél kans op verbetering is, hoe gering ook, dan speelt nog een andere factor mee: het placebo effect. Als we het er inderdaad over eens zijn dat er in feite geen verschil is tussen geestelijke en lichamelijke kwalen, dan werkt het placebo effect bij beide even sterk (het placebo effect is al een geestelijk effect, en veel kwalen hebben sowieso al een geestelijke en een lichamelijke factor)

Ff hardop denken...

Overtuigingskracht zeg je..wat wil je met overtuigingskracht bereiken bij de ander....

geloof en hoop...

Succes...

Macht....

Macht = verslavend

Dus dat KAN ook op gaan naar een verslaafde toe..Dus zorg dat de junk maar lang genoeg in een positieve omgeving terecht komt, dat hij/zij de macht krijgt doordat hij steeds succesjes boekt en gevoel van macht heeft. Dan kan dan zo verslavend werken dat dat hem blijft motiveren..

Maarrr... als die positieve omgeving onzettend wankel en kort op zijn poten staat, dat wordt de kans van slagen erg moeilijk. Wat je in de praktijk dus vaak ziet en vervalt de junk vaak weer in zijn oude gedrag omdat hij/zij niet anders kan.

Fatalisme: het geloof aan of de leer van een onvermijdelijk voorbeschikt noodlot.

Als die omgevingsfactoren ook al vooraf beinvloed zijn, dan zou je het zo wel kunnen stellen.

Punt is dus alleen dat er zóveel omgevingsfactoren zijn dat zelfs al zouden die voor 100% ons handelen verklaren (wat ik sowieso niet geloof), dat het dan nog nooit vooral valt te voorspellen hoe iemand zal reageren. Het is met determinisme als met astrologie: je kunt er alleen achteraf mee "voorspellen" (We kunnen uit een horoskoop halen wat we zelf willen. Dat werd ook door Dean geïllustreerd met artikels die door "serieuze" (althans befaamde) astrologen werden gepubliceerd ten tijde van het huwelijk van Charles en Diana, en ten tijde van hun scheiding. In de eerste periode werd bezongen hoeveel harmonie en romantiek er in hun horoskoopkombinatie te zien was, in de tweede werd beschreven hoe klaar het wel niet was dat dit huwelijk op een katastrofe moest uitdraaien!).

Doch het punt is wel dat ik bv kan leren van situaties en of dat al dan niet beinvloed is, daar lig ik niet van wakker. Ik kan de omgeving beinvloeden door gebruik te maken van mijn hersenen en de omgeving veranderd mijn hersenen. Soort van cirkeltje dus.

Wisselwerking klinkt mij sympatieker in de oren.

Ik ben van mening dat zgn psychische stoornissen ook ontstaan doordat de persoon zelf niet ziek is maar de cultuur als (hoofd?)reden.

Je bedoelt dat iemand de maatschappij niet aankan? Zeker. Overigens maakt het allen voor de gemoedstoestand van jou en de "patient" wat uit of je het nu een ziekte of wat anders noemt; hij/zij kan in ieder geval niet "normaal" functioneren.

En dan kom ik automatisch bij attitude ook. Je hebt een natuurlijk leerproces maar ook een sociaal gestuurd leerproces toch. Ik kan nog zoveel kennis hebben over een psychiatrisch ziektebeeld; zet 10 hulpverleners op een rij, met allemaal een andere attitude. Logisch dat dit ook ander gedrag laat zien bij de ander, toch.

Ja, en daarom slaat bij de ene patient een bepaalde psychotherapie wel aan en bij een ander niet. Het moet gewoon op een gegeven moment klikken. Maar wat ik enkel wilde zeggen is dat als je zélf al geen perspectieven ziet, je ook moeilijk iets positiefs op je 'cliënten" kunt uitstralen.

Louise schreef:Ik krijg trouwens de kriebels van de woorden VERZORGER in de psychiatrische hulpverlening.

Ik vind nl dat er al te vaak maar klakkeloos gezorgd wordt, wat m.i. averrechts werkt.

Ja sorry, ik zocht nog naar hoe je jezelf afficheerde, maar dat kon ik zo gauw niet vinden. Voor patiënt of cliënt zie je wellicht ook liever andere termen.

Maar als er wél kans op verbetering is, hoe gering ook, dan speelt nog een andere factor mee: het placebo effect. Als we het er inderdaad over eens zijn dat er in feite geen verschil is tussen geestelijke en lichamelijke kwalen, dan werkt het placebo effect bij beide even sterk (het placebo effect is al een geestelijk effect, en veel kwalen hebben sowieso al een geestelijke en een lichamelijke factor)

Ff hardop denken...

Overtuigingskracht zeg je..wat wil je met overtuigingskracht bereiken bij de ander....

Ik wilde er dus enkel mee zeggen dat als je zélf al geen perspectieven ziet, je ook moeilijk iets positiefs op je 'cliënten" kunt uitstralen.

Dus zorg dat de junk maar lang genoeg in een positieve omgeving terecht komt, dat hij/zij de macht krijgt doordat hij steeds succesjes boekt en gevoel van macht heeft. Dan kan dan zo verslavend werken dat dat hem blijft motiveren..

Nou ga je het verder invullen en daar ben ik te veel buitenstaander voor om iets zinnigs over te kunnen zeggen.

ArnO schreef:

De hersenen worden aangetast/beschadigd. Als nu net het deel beschadigd wordt dat het 'reglement' van het gedrag bevat, dan wordt het gedrag oncontroleerbaar. In zo'n geval is een verslaafde niet meer te 'genezen'.  

Dat lijkt me een aardig punt om iemand bijvoorbeeld ontoerekeningsvatbaar te verklaren en [i]dat bedoel ik alles behalve verzachtend.

Hoe bedoel je het dan, concreet?

Dat hardop denken wat ik mijn vorig bericht deed is veels te simpel en te idealistisch gedacht.

Placebo-effect: dan praat je over zelfsturing.

Naar een arts gaan lijkt ook een sociaal gebeuren. Als je ziek bent is het normaal onderhand dat je bv naar een huisarts gaat.

Door een knipoog van een arts kun je niet genezen, maar er zijn best situaties dat alles er anders uitziet door die ene knipoog, door die ene persoon.

Een arts zal als het goed is geen diagnose stellen die niet te verantwoorden is.

De werking van bv een hoestdrankje schijnt nooit bewezen te zijn, maar het schijnt ook geen kwaad te kunnen. De arts schrijft dan misschien een zinloos hoestdrankje voor, maar voor de patient geeft het wel zin. De patient voelt zich serieus genomen, want vaak wordt toch wel een middeltje verwacht.

Mensen zijn op communnicatie uit.