sciencetalk

Regor schreef: ↑di 24 dec 2024, 11:56 ...
1. Zie ik niet in waarom "oneindig klein" zou moeten bestaan als "oneindig groot bestaat.
2.Zie ik niet in waarom "tijd" niet zou bestaan als het universum gevuld is met fotonen (energie)

1. In de wiskunde (logica) bestaan beide. In de natuur misschien ook, of slechts één ervan, of geen van beide.
2. Voor zover ik weet staat de tijd stil voor fotonen. Is het dan nog zinvol om over (verloop van) tijd te praten?

Professor Puntje schreef: ↑di 24 dec 2024, 13:32 Dat is dan Penrose's probleem. Die man heeft ook wel andere rare ideeën...

Blijkbaar ook mijn probleem. Het is helemaal geen raar idee. Heel logisch, eigenlijk.

Xilvo schreef: ↑di 24 dec 2024, 13:37

Professor Puntje schreef: ↑di 24 dec 2024, 13:32 Dat is dan Penrose's probleem. Die man heeft ook wel andere rare ideeën...

Blijkbaar ook mijn probleem. Het is helemaal geen raar idee. Heel logisch, eigenlijk.

Mij lijkt het logischer dat zo'n universum na te zijn ontstaan gelijk weer verdwijnt, immers fotonen bestaan maar 0 seconden.

Xilvo schreef:

Professor Puntje schreef: ↑di 24 dec 2024, 13:32 Dat is dan Penrose's probleem. Die man heeft ook wel andere rare ideeën...

Blijkbaar ook mijn probleem.

Inderdaad!

Het is helemaal geen raar idee. Heel logisch, eigenlijk.

Het komt binnen de wetenschap wel meer voor dat vanzelfsprekend lijkende zaken bij nadere beschouwing niet blijken te kloppen. Daarom is het zaak om ook tegenargumenten in overweging te nemen.

tempelier schreef: ↑di 24 dec 2024, 13:50

Xilvo schreef: ↑di 24 dec 2024, 13:37

Professor Puntje schreef: ↑di 24 dec 2024, 13:32 Dat is dan Penrose's probleem. Die man heeft ook wel andere rare ideeën...

Blijkbaar ook mijn probleem. Het is helemaal geen raar idee. Heel logisch, eigenlijk.

Mij lijkt het logischer dat zo'n universum na te zijn ontstaan gelijk weer verdwijnt, immers fotonen bestaan maar 0 seconden.

Het is preciezer om te zeggen dat de relativiteitstheorie met tijdsverloop bezien vanuit de fotonen zelf geen raad weet. Fotonen kunnen tussen hun ontstaan en vergaan van alles meemaken, en al die gebeurtenissen passen niet zinvol binnen een tijdsduur van 0 seconde.

En wat "net voor" de laatste quark in het universum vervalt wordt in fotonen?
Bestaat tijd daar nog net ..... en nergens anders meer ?

jazzer schreef: ↑ma 23 dec 2024, 01:47

R_Bena schreef: ↑zo 22 dec 2024, 23:55 Er zouden dan hypothetisch bijvoorbeeld drie universums zijn, waaronder de onze, die samen een nieuw stelsel vormen één trede hoger, op het niveau van multiversums (net zoals planeten en de zon ons zonnetelsel vormen, en het cluster van zonnestelsels een sterrenstelsel etc.). En daarvan zijn er dus oneindig.
Zo'n systeem zou dus onmogelijk kapot kunnen gaan. Want stel dat we hypothetisch ons universum zouden vernietigen, dan zou dat geen enkele invloed hebben op de reeks aan systemen.

Multiversums moeten zeker kunnen. Als tijd en ruimte oneindig zijn zou het straf zijn dat er slechts één oerknal plaatsvindt.
Ons heelal moeten we zelfs niet vernietigen ... het veroudert en sterft vanzelf als alle beschikbare energie is uitgestraald.
Het blijft (voorlopig) een raadsel waarom en hoe een heelal wordt geboren met minimale entropie en maximale energie.

Juist. Maar waarom zou er dan per se een grens moeten zijn aan multiversums, en zou er niet weer een systeem boven zitten? Uiteraard, de gedachte aan multiversums gaat al zowat boven onze pet, laat staan systemen die daar nog boven staan.

Als je vanuit de mens redeneert zou je het universum kunnen beschouwen als datgene wat al het bestaande bevat. Maar gezien de mens eigenlijk toevallig ontstaan is, bekeken vanuit de evolutietheorie, ben je geneigd te zeggen dat dat een te nauwe scope is, alsof het universum enkel voor ons gemaakt is.

Anderzijds kun je stellen: als het zo is dat we in grotere systemen zitten, dan is het juist niet toevallig dat we zijn ontstaan, we moesten wel ontstaan, omdat anders het grotere systeem niet in stand kan worden gehouden, net zoals dat er bacterieën in ons lichaam leven die daar moeten zijn en die ervoor zorgen dat wij kunnen leven en kunnen blijven voortleven.

Of preciezer gezegd: we zijn niet ontstaan vanuit een wil, maar ergens in het universum ontstaat er leven, dat in functie staat van het grotere systeem, en omdat alles in het leven de intrinsieke mechanismen heeft om te groeien en te multipliceren (net zoals bacterieën, of schimmels, of een roedel wolven) zullen wij ons ook over het universum verspreiden.

Nu is dit uiteraard allemaal grotendeels fantasy/hypothese. Maar er zijn similariteiren tussen bijvoorbeeld een atoom en een zonnestelsel, of onze hersenen en sterrenstelsels. Dezelfde principes herhalen zich op grotere schaal:

https://youtube.com/shorts/fF0lFDi8rIc? ... mXzIN2fW96

Professor Puntje schreef: ↑di 24 dec 2024, 14:09

tempelier schreef: ↑di 24 dec 2024, 13:50

Xilvo schreef: ↑di 24 dec 2024, 13:37

Blijkbaar ook mijn probleem. Het is helemaal geen raar idee. Heel logisch, eigenlijk.

Mij lijkt het logischer dat zo'n universum na te zijn ontstaan gelijk weer verdwijnt, immers fotonen bestaan maar 0 seconden.

Het is preciezer om te zeggen dat de relativiteitstheorie met tijdsverloop bezien vanuit de fotonen zelf geen raad weet. Fotonen kunnen tussen hun ontstaan en vergaan van alles meemaken, en al die gebeurtenissen passen niet zinvol binnen een tijdsduur van 0 seconde.

Misschien bestaan ze toch wel namelijk dt groter dan 0 maar kleiner dan welke reële waarde.
Maar dat is een andere discussie.

Ik heb lang geleden al eens zoiets op het oude forum uitgeprobeerd. Je zou kunnen aannemen dat fotonen een infinitesimaal klein beetje langzamer dan c bewegen. Dan bestaan ze minimaal een infinitesimaal korte tijdsduur, en daarbinnen is dan weer ruimte zat om gedurende hun bestaan vanalles te beleven.

Professor Puntje schreef: ↑wo 25 dec 2024, 09:54 Ik heb lang geleden al eens zoiets op het oude forum uitgeprobeerd. Je zou kunnen aannemen dat fotonen een infinitesimaal klein beetje langzamer dan c bewegen. Dan bestaan ze minimaal een infinitesimaal korte tijdsduur, en daarbinnen is dan weer ruimte zat om gedurende hun bestaan vanalles te beleven.

Dat is me ontgaan of het is misschien zelfs van voor mijn tijd.

Wel een interessante gedachte moet ik zeggen, misschien ook wat sneller dan licht (c+dv) ?.

Je kunt het foton een infinitesimale rustmassa toedichten, dan beweegt het vanzelf infinitesimaal langzamer dan c en heeft het ook een infinitesimaal eigen tijdsverloop waarin meegemaakte gebeurtenissen als opeenvolgend gerangschikt kunnen worden. Maar dat zal door anderen ook al wel onderzocht zijn...

Professor Puntje schreef: ↑wo 25 dec 2024, 10:09 dan beweegt het vanzelf infinitesimaal langzamer dan c

voor zover ik weet is de theorie dat een foton voortplant met een snelheid c en niet langzamer dan c.

HansH schreef: ↑wo 25 dec 2024, 11:56

Professor Puntje schreef: ↑wo 25 dec 2024, 10:09 dan beweegt het vanzelf infinitesimaal langzamer dan c

voor zover ik weet is de theorie dat een foton voortplant met een snelheid c en niet langzamer dan c.

Inderdaad - en dat leidt tot de theoretische weeffout binnen de reguliere SRT dat er voor een foton tussen zijn ontstaan en vergaan geen tijd verstrijkt. Wat paradoxaal is omdat een foton gedurende zijn bestaan wel degelijk verschillende dingen kan meemaken. Probeer dat maar eens in een tijdsduur nul te persen! Veiliger is het daarom om te zeggen dat de SRT niets zinnigs heeft te melden over het tijdsverloop voor fotonen. Maar die laatste optie is evenmin bevredigend. Maar we raken zo te veel off topic.

Dat is geen weeffout maar juist de hele essentie.

Marko schreef: ↑wo 25 dec 2024, 13:07 Dat is geen weeffout maar juist de hele essentie.

Nuchter beschouwd is geen enkele theorie volmaakt, en met de SRT is dat niet anders. Het zou niet best zijn als de onderhavige weeffout juist de essentie van SRT zou uitmaken! Gelukkig klopt de SRT in veel andere opzichten wel. De SRT volstaat zolang we niets beters hebben. En dat is mooi genoeg. Het is onnodig om goed te praten wat er nog krom aan.