De
concession speechvan McCain vond ik zelf erg grootmoedig en de beste die ik van hem gezien heb. Ideologisch sta ik dichter bij McCain dan bij Obama. McCain is natuurlijk absoluut geen fascist, Lenin, maar een iemand die streeft naar minder overheidsinvloed. De wijze waarop hij in deze campagne heeft gehandeld stelde me echter teleur. Hij leek geen visie te hebben om uit de huidige problemen te komen en ook in de debatten met Obama gaf hij de indruk op zijn tenen te lopen waarbij zijn lichaamstaal een gebrek aan zelfvertrouwen suggereerde.
Wat betreft buitenlands beleid ontliepen de plannen van de twee kandidaten elkaar niet zo veel. Zo willen beiden de militaire inzet in Afghanistan vergroten. Hier heb ik sterke twijfels over. Een succesvolle surge in Afghanistan lijkt me minder kans te maken op blijvend resultaat dan in Irak.
Op binnenlands economisch gebied bestaat de kans dat Obama in te sterke mate zal kiezen voor een Keynesiaans beleid. Specifieke stimuleringsmaatregelen zijn momenteel wel op zijn plaats maar consumptieverhogend geld weggeven en dure ziektekostensubsidiëring zie ik niet zo zitten evenmin als protectionistische maatrgelen natuurlijk. Volcker wordt genoemd als een mogelijk kandidaat minister van financiën. Mocht dit inderdaad gebeuren - Volcker is al 81 - dan heeft Obama bij mij heel wat zorgen weggenomen.
Het is natuurlijk goed dat Obama is verkozen zelfs als zijn economische en sociale beleid verkeert zou uitpakken. De betekenis voor de zwarte bevolking moet immens zijn. Op korte termijn heeft het vertrouwen dat de lagere klassen in hem hebben gunstige gevolgen. De kans is groot dat de werkeloosheid de komende maanden oploopt. Met een McCain als president zou dan het risico op sociale onrust veel groter zijn.