sciencetalk

het is zeer waarschijnlijk dat er leven buiten ons zonnestelsel is, maar het feit dat inttelligent leven (leven die specifieke straling uitzend die wij kunnen waarnemen) van zeer korte duur is , maakt de kans dat we nader leven ontdekken zeer klein laat staan dat we ermee kunnnen communiceren of naartroe reizen.

qrnlk schreef:Niemand neemt aan dat ze het eerste/enige intelligente leven zijn in het universum.

Maar geeft ons eens 1 miljoen jaar en we zouden overal in de melkweg (kunnen) zitten.

Excusez moi, waarde scribenten, maar deze aannames leiden tot een conflict in dit topic. Er is vooralsnog geen enkele reden om aan te nemen dat 'leven', waar dan ook, in een korte tijd tot ontwikkeling en bloei zal komen om vervolgens weer (geheel) te verdwijnen. Ons leven speelt zich af in periodes van 365 dagen van 24 uur, wellicht is dat op andere planeten helemaal niet zo.

Wanneer de eerder genoemde wet op behoud van energie, mijns inziens op globale schaal niet bewezen en daarom nog steeds ook een aanname, van toepassing is, zal het onmogelijk zijn om een hoeveelheid energiehoudende materie aan de aarde te onttrekken om die te gebruiken voor verre reizen.

De hoeveelheid energie die daarvoor nodig is, is simpelweg te groot. Neem bijvoorbeeld water als krachtbron.

Om daarmee naar het centrum van de melkweg te reizen, met een bemanning, vereist een voorraadvat dat zo groot is dat het door zijn eigen massa niet kan worden vervaardigd, laat staan gevuld met water.

Zand: idem, gecomprimeerde lucht: idem, enfin noem de elementen stuk voor stuk maar op, entweder er is niet voldoende voorraad van, oder het vat wordt te gigantisch.

Wat, bovendien, resteert voor de arme luitjes die niet mee mochten is een planeetje zonder water, of zand of ehhh lucht(?).

Ook wanneer we een miljoen jaar met vereende krachten gaan werken aan het mogelijk maken van een verre reis, zullen we herhaaldelijk opnieuw moeten beginnen want in een dergelijke tijdspanne heeft onze planeet, gezien haar verleden, nog een paar leuke verrassingen voor ons in petto. Me dunkt dat 'we' uit puur lijfsbehoud alle energie herhaaldelijk zullen moeten inzetten om te overleven.

Dit topic heb ik enige tijd links laten liggen omdat het me te speculatief is en er zo weinig wetenschap aan te pas komt. Dat kan natuurlijk ook niet anders, we hebben immers nog maar een paar keer een minuscuul ruimtesprongetje gemaakt en zijn nog nooit buiten de directe invloedsfeer van onze planeet geweest, terwijl ontsnappen aan de invloedsfeer van onze ster tot nu toe helemaal onmogelijk is. Nee, ik ben Voyager niet vergeten.

Wat ik eigenlijk wil zeggen is, dat wij mensen wel verdraaid eigenwijze bliksems zijn om zeker te weten dat iets oneindig is. Dat standpunt wordt hier te pas en te onpas aangehaald.

Waar halen we dat vandaan? Het simpele feit dat ergens iemand een berekening heeft gemaakt die nog niet weerlegbaar is wil nog niet zeggen dat daarmee oneindigheid vast staat.

Ik stel dat we het eind gewoon niet kunnen zien.

Ik stel ook, dat alles wat een begin heeft, ook een einde moet hebben.

Voorts stel ik opnieuw de vraag:

Als het heelal in zijn oneindigheid expandeert, waarin expandeert het dan?

Dat kan dan toch alleen iets zijn wat nog (veel) groter is?

gradus schreef:Als het heelal in zijn oneindigheid expandeert, waarin expandeert het dan?

Dat kan dan toch alleen iets zijn wat nog (veel) groter is?

Dit lijkt me niet echt het juiste topic, maar kom.

Het heelal wordt gedefinieerd als: alle energie en materie die in de volledige ruimte te vinden is, meestal met ook die ruimte er bij gerekend. Expansie van het heelal moet je dus eerder als metafoor zien voor het idee dat er steeds meer en meer ruimte bijkomt. De letterlijke interpretatie is een contradictio in terminis, want als het heelal uitbreidt is het inderdaad in iets anders. Maar aangezien alle ruimte in het heelal zit, kan dit niet, want dan kan het heelal hoogstens in zichzelf uitbreiden.

Wat het dus wel wil zeggen: er komt steeds meer en meer ruimte bij. Neem 2 objecten en laat ze op een gegeven moment ten opzichte van elkaar volledig stilstaan, dan zal er naargelang je wacht, er zich meer en meer afstand tussen beide bevinden.

Je ziet, ruimtelijk gezien expandeert het heelal inderdaad, hij neemt meer en meer ruimte in. Maar hij expandeert NIET ergens is. Hij omvat alle ruimte en omdat de totale hoeveelheid ruimte toeneemt, neemt de grote van het heelal ook toe.

Het heelal is 'eindig doch onbegrensd'.

Ook wanneer we een miljoen jaar met vereende krachten gaan werken aan het mogelijk maken van een verre reis, zullen we herhaaldelijk opnieuw moeten beginnen want in een dergelijke tijdspanne heeft onze planeet, gezien haar verleden, nog een paar leuke verrassingen voor ons in petto. Me dunkt dat 'we' uit puur lijfsbehoud alle energie herhaaldelijk zullen moeten inzetten om te overleven.

Deze planeet heeft in die aankomend 1 (of 100) miljoen jaar niet zoveel invloed op de verspreiding van de mensheid. Dat is juist het mooie.

Als je doelt op wat de mensheid zichzelf kan aandoen, zoals oorlogen. Dat wat zal blijven gebeuren, ongeacht de verpreiding over meerdere planeten, ben ik het ook niet met je eens. Juist die gebeurtenissen zijn van grote invloed geweest op techniek, geboortegolven, en migratie stromen.

Dit is een leuke variant van het antropologisch principe. Omdat ik zie dat ik hier en nu ben, moet dit hier en nu aan enkele voorwaarden voldoen gezien ik niet uitzonderlijk ben. Het is wel een slechte redenering, dat antropologisch principe.

Slecht in de zin van? Dat ie zwak is, ben ik het met je eens.

Stel dat de mensheid -of onze intelligente opvolgers- nog 100 miljoenen of miljarden jaren te gaan hebben. Dan is het wel heel bizonder dat jij en ik nagenoeg aan het begin op de oerplaneet zijn geboren. Wij weten nog dat schrift niet iets vanzelfsprekend is. En wij weten op welke planeet het allemaal begon. Kennis die zal verdwijnen.

Kennis die zal verdwijnen.

Waarom?

(1) Ik verwacht dat we binnen 1000 jaar allemaal zo lang kunnen blijven leven als we willen in goede gezondheid en in overvloed aan resources.

(2) We hebben nu al zo veel mogelijkheden om al deze kennis te vermenigvuldigen en te verspreiden dat het zeer onwaarschijnlijk is dat het ooit allemaal zal verdwijnen.

Of het mensen dan nog kan overtuigen of dat men het zal af doen als lichtgelovige onzin is een tweede natuurlijk :eusa_whistle:

Of het mensen dan nog kan overtuigen of dat men het zal af doen als lichtgelovige onzin is een tweede natuurlijk :eusa_whistle:

Dat is wel het punt een beetje.

De vraag was: 'Zijn wij alleen in het universum?' Mijn antwoord: Dat doet er niet toe.

tomas63 schreef:Deze planeet heeft in die aankomend 1 (of 100) miljoen jaar niet zoveel invloed op de verspreiding van de mensheid. Dat is juist het mooie.

Als je doelt op wat de mensheid zichzelf kan aandoen, zoals oorlogen. Dat wat zal blijven gebeuren, ongeacht de verpreiding over meerdere planeten, ben ik het ook niet met je eens. Juist die gebeurtenissen zijn van grote invloed geweest op techniek, geboortegolven, en migratie stromen.

Ik ben bang, Tomas63, dat die veronderstelling niet juist is, we zullen in de komende 1 miljoen jaar vermoedelijk ten minste één omkering van de polariteit meemaken en een stuk of drie ijstijden. Het is redelijk te verwachten dat 1 van die ijstijden veroorzaakt zal worden door een fikse inslag van een 'voorwerp' uit de ruimte. De daaropvolgende catastrofe kan meteen al een eind maken aan alle aspiraties in de richting van ruimtereizen. Ook de kans op een serie aardbevingen, die een reusachtige invloed kunnen hebben op het leven in de dichtbevolkte kustgebieden, mag niet onderschat worden.

Ook al staan wij op dit moment (trots) bovenaan de voedselketen, is het geen garantie dat onze diersoort niet binnen enkele dagen vervalt naar de oorspronkelijke plaats in de keten; prooidier met als missie: jager/verzamelaar. Omdat wij geen aangeboren afweer mechanismen bezitten en, bij gebrek aan technologie na zo'n catastrofe, ons ook maar heel even kunnen verdedigen, en wij ons in een deplorabele fysieke staat hebben gemanoevreerd, maken we geen schijn van kans tegen fouragerende (groepen van) omnivoren en carnivoren. Bijvoorbeeld zullen de wilde zwijnen op de Veluwe, door honger gedreven, graag wraak nemen op hun eerdere tegenstanders en zij zijn er veel beter voor uitgerust.

Kortom, ik zie de komende miljoen jaar in zekere zin somber tegemoet. Gelukkig is het ook vrijwel zeker dat onze soort hier en daar zal overleven en talrijk genoeg zal zijn om een nieuwe, en aangepaste, mensensoort te ontwikkelen.

Op hun beurt zullen wetenschappers ooit, bijvoorbeeld over 800.000 jaar, hier in de buurt, stuiten op fossielen die er sterk op wijzen dat er rechtop lopende verre verwanten geleefd hebben. Het zal echter niet meer te achterhalen zijn of ze intelligent waren......

Ik ben bang, Tomas63, dat die veronderstelling niet juist is, we zullen in de komende 1 miljoen jaar vermoedelijk ten minste één omkering van de polariteit meemaken en een stuk of drie ijstijden.

Dat is allemaal niet belangrijk. Als, en ik zeg nogmaals als, wij zouden willen of moeten, en de tijd zouden krijgen om tenminste de aankomende 1000 jaar te overleven, dan zie ik ons binnen 1 a 100 miljoen jaar de melkweg veroveren.

Ik heb al gezegd dat mij dat ook onwaarschijnlijk lijkt, maar omdat a. dit niet eerder door vele andere intelligente aliens is gedaan, en b. ik dan verdomd vroeg in deze gehele ontwikkeling geboren ben. Die odds vind ik moelijk te verteren.

Wat -denk ik- wel een belangrijke factor is in dit verhaal, zijn niet de rampjes op deze planeet. Maar een galactische catastrofe. Een gammaflits oid. Zoiets is een stuk lastiger te ontlopen tijdens het veroveren van de melkweg. Daarom denk ik ook dat wij zover zijn gekomen dankzij het feit dat we zo ver in de buitengebieden van deze melkweg wonen. Op het randje.

Wij mensen hebben een groot voordeel dat niet elk wezen hoeft te hebben. We hebben handen dus kunnen we dingen maken. Waarom zouden andere wezens ook handen hebben. Stel je hebt een superintelligent wezen zonder handen. Hoe gaan ze dan ruimteschepen bouwen? Tenzij ze met hun gedachten dingen kunnen materialiseren etc. Laten we bijvoorbeeld even stellen dat walvissen slimmer zijn dan mensen. Fijn voor ze, maar dat schiet niet erg op he?

Het is zeer waarschijnlijk dat er leven in het universum is buiten ons. Maar dan moet het ook nog bijzonder intelligent zijn en ook nog in staat om dingen te creeren. De kansen hierop zijn natuurlijk bijzonder klein. Bovendien hoeft intelligent leven niet zo uit te zien als wij en we zouden het misschien niet eens herkennen. Wij als mensheid stellen nog niet zo veel voor, we moeten nog heel veel groeien voor we als soort onze aarde en de ruimte in onze grip hebben. Pas als we de ruimte als onze achtertuin beschouwen zullen we intelligent leven buiten onze aarde gaan vinden denk ik.

Y-Less schreef:Met deze vraag loop ik al een aantal jaren rond en wil daar toch graag over discussiëren, Waarom zijn we hier, waarom hebben we gemiddeld maar 80 jarige houdbaarheidsdatum en waarom zijn wel vooralsnog nog steeds alleen, terwijl er honderden, misschien wel miljoenen galaxy's daarbuiten zijn met net zulk intelligent leven als ons, en waarom kennen we die niet. Denken die levensvormen daar dat we te dom zijn, dat ze daar al miljoenen jaren voor zijn op technologie, of hebben ze iets beters dan technologie, hebben ze daar ons al ten dode op geschreven om geen contact met ons te zoeken?

Ik bedoel, het universum is oneindig. Is de aarde gewoon toeval, zijn wel wel of niet de enigste levensvormen? We kunnen niet alleen zijn, dat zo egoïstisch zijn toch?

Ik heb hier een mooie site voor je met wat filmpjes die echt interessant zijn.

Wel engels http://www.kennislink.nl/publicaties/waar-...-heelal-vandaan

Scroll naar onder en kijk de filmpjes; je zal er veel van opsteken.

En hier nog een site, wel nederlands maar geen filmpjes: http://www.astro.uu.nl/~strous/AA/nl/antwo...n/beweging.html ook heel interessant

Ga wel na dat zowel de locatie als de conditie van de aarde zeer uniek is.

Ga wel na dat zowel de locatie als de conditie van de aarde zeer uniek is.

Er zijn miljarden sterren in een sterren stelsel en er zijn miljarden sterrenstelsels. Waaruit concludeer jij dat de aarde uniek is?

DNA is toch ontstaan uit RNA? RNA was gewoon een deeltje die instaat was om te kopiëren, hieruit zou DNA zijn ontstaan waaruit ook weer alle organismen. Zijn wij dan gewoon een complexe versie van een stukje DNA/RNA? Graag wat toelichting.