sciencetalk

Professor Puntje schreef: Die condensatiewolken doen me denken aan een waterstofbom. Mogelijk heeft het iets te maken met wervelingen en drukverschillen.

 
Dit bedoelde ik:  https://mk.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D0%BE%D0%B4%D0%B0%D1%82%D0%BE%D1%82%D0%B5%D0%BA%D0%B0:Atombombentest_Greenhouse-George.jpg

@Emveedee: Hoezo zorgt een grote massa voor een breed spoor?

 
Dat is inderdaad niet correct zo, ik had energie moeten schrijven. Wat ik bedoelde is dat een alfa deeltje het sterkst ioniseert; het kan met zijn relatief grote energie duizenden atomen ioniseren. Daardoor is het die energie wel snel kwijt, heeft het een korte dracht. Het resultaat is een vrij kort dik spoor. 
 

@Celtic: Geen thermostaat?

 
Nee, waarvoor zou ik die willen hebben?
 
Hier een afbeelding van een alfa track, met opgemeten dracht en op basis daarvan ingeschatte minimale energie:
   
Minimaal omdat ik er van uit gegaan ben dat de hele dracht plaats heeft gevonden in de gevoelige zone van de nevelkamer, wat natuurlijk niet per se zo hoeft te zijn. Maar aannemende dat dit wel het geval is, en tevens dat de dracht die in het grafiekje geldt voort lucht weinig beïnvloed wordt door de propanol, lijkt mij verval van radon 210 met een energie van 6,159 MeV uit het beton van mijn huis een goede kandidaat als bron voor het deeltje, waarvan ik de energie grofweg op 6,25 MeV schatte.
 
Verder verbaasde ik mij er over dat ik de alfa tracks zich kon zien ontwikkelen, c.q. dat ik kon zien waar ze begonnen en eindigden. En dat bij een deeltje met een snelheid van ruim 15.000 km/s. Wat zoekwerk leverde dit artikel op dat deze ogenschijnlijke onmogelijkheid verklaart.
 
Ook dit kwam ik tegen in de opnamen. Een toevallige kruising van twee tracks die op hetzelfde punt beginnen, c.q. afbuigen? Er kan natuurlijk hoogteverschil tussen gezeten hebben, dat is niet waarneembaar. Mij komt zo iets asymmetrisch niet bekend voor.
 

Die onderste is lastig zonder een filmpje waaruit een eventuele volgorde van evenementen is af te leiden:
 
Puur toeval is best een optie, maar deeltjes die elkaar raken zouden ook kunnen, en een deeltje dat van linksboven kwam en splitste in twee andere ook. 
 
Gezien je de hoogte niet weet zou ik het houden op puur toeval als je alleen een statisch beeld hebt. 
 
Interessanter wordt het natuurlijk als je bekende bronnen gebruikt, en er zijn wellicht een stuk meer mogelijkheden dan americium uit een rookdetector. Een pot met een flinke hoeveelheid kaliumzout zou bijvoorbeeld zichtbare sporen kunnen maken door de uitgestraalde electronen, al durf ik niet te zeggen of deze opstelling gevoelig genoeg is om dat in beeld te brengen (met een geigerteller lukt het vaak wel). 

Ik was wat aan het experimenteren met mijn nevelkamertje toen ik op het volgende stuitte:
 
Via het monsterbuisje is een metalen staafje met aan het uiteinde een stukje Americium in de kamer gestoken. Duidelijk zijn de alfadeeltjes zichtbaar. Buiten de kamer, dicht bij het andere uiteinde van het metalen staafje liet ik een krachtige vonk (ongeveer 4500 volt) tussen twee elektroden overspringen.
 
Hier de opname, klik er even op om hem af te spelen:
   
Direct na de vonkoverslag (tijdstip is zichtbaar als een verstoring in het camerabeeld) ontstaat er een radiaal wolkje voor het monster. Gedurende de tijd dat dit wolkje zichtbaar is, zijn er geen alfadeeltjes waarneembaar.
 
Wat is een correcte verklaring voor deze waarneming?

Wellicht de vonk zelf? 
 
Het lijkt erop dat op het moment van de vonk een behoorlijke hoeveelheid isopropanol condenseert (het ziet er althans uit als een flinke "wolk"), waardoor er mogelijk even geen oververzadigde damp aanwezig is in een deel van de kamer. Wellicht is er nog wel oververzadiging direct rond het sample, maar niet meer in de rest van de kamer waardoor je alleen iets ziet vlakbij het monster, maar de rest van het spoor niet gevormd kan worden omdat het niet oververzadigd is?