sciencetalk

Je hebt groei en groei, en het is niet altijd vergelijkbaar hetzelfde.

Als je geld leent om te groeien is dat een andere soort groei dan als je groeit zonder geld te lenen, bijvoorbeeld door bootstrapping waarbij er direct een markt wordt aangeboord en dat de verdere ontwikkeling betaald wordt door de markt. Deze laatste soort van groei is in het algemeen stabieler en uiteindelijk veel meer waard dan de eerste soort.

Wat ik jammer vind is dat als geld erg goedkoop is de eerste soort groei vaak de tweede soort groei op korte termijn van de markt verdringt, bijvoorbeeld door fictief goedkoper te produceren dan op langere termijn is vol te houden. Marktverzadiging ligt met geleend geld snel op de loer en is op langere termijn dodelijk voor beide soorten groei.

Volgens mij is er maar 1 manier om duurzame gezonde welvaart te hebben, en dat is sparen en besparen. Er is nog nooit iemand failliet gegaan die elke week/maand/jaar iets meer verdiende dan dat hij uitgaf.

Sparen is hierbij puur een mindset: Minder uitgeven dan je hebt. Besparen is uiteindelijk alleen mogelijk door (technologische) innovatie die het mogelijk maakt om, terwijl je minder van de beschikbare resources gebruikt toch steeds meer nieuwe (en vooral waardevollere) resources te maken.

Het schijnt me toe dat je twee of drie aspecten door elkaar haalt. Er zal best een correlatie zijn tussen financiering zonder bankkrediet en het starten van een vernieuwende onderneming tov externe financiering mbv een bussinessplan bij een meer "standaard" bedrijfstart maar beiden financieringsvormen komen bij beiden soorten starters voor. Ook hoeft "bootstrapping"financiering niet te betekenen geen schulden. Benb heeft op dit forum hier al melding van gemaakt en ik ken voorbeelden van mensen die hun huis verkocht hebben of een tweede hypotheek genomen hebben om een bedrijf te starten.

Goedkoop geld is niet erg als er geen inflatiegevaar is en te veel spaarzin kan op het verkeerde moment tot recessie leiden zonder enig nut. Op micronivo moet je economisch gezien een investering nu doen als deze nu rendabel door je geacht wordt. Om er dan eerst voor te gaan sparen als dit niet nodig is want je kunt de financiering regelen dan ben je dief van je eigen portemonnee.

qrnlk, je hebt er een goeie kijk op. Ik ben het met je eens. Als je nu eenmaal goed je brood verdient, waarom moet je dan steeds blijven groeien ? Zoals het gezegde: De zak van de duivel is nooit vol. Een zelfstandige maakt kosten om die te kunnen inbrengen in zijn belasting. Die kosten moet hij tenslotte verdienen met als gevolg een hogere belasting, die hij tracht te drukken door opnieuw kosten te maken. Waar houd het op ? Zich kapot werken en groeien doet ie wel, in het voordeel van de staat.

Een zelfstandige maakt kosten om die te kunnen inbrengen in zijn belasting. Die kosten moet hij tenslotte verdienen met als gevolg een hogere belasting, die hij tracht te drukken door opnieuw kosten te maken. Waar houd het op ? Zich kapot werken en groeien doet ie wel, in het voordeel van de staat.

Het is mij niet duidelijk in hoever dit hier nog wel of niet on-topic is.

Dit is een kinderlijke (ik zeg hier niet kinderachtige) manier om een belastingsysteem te beschrijven.

Een belastingsysteem is gebaseerd op het innen van belastingen op inkomsten, met aftrek van die kosten die gemaakt zijn om dit inkomen te kunnen realiseren.

Dit kunnen zowel investeringen zijn (via of zonder afschrijving) die uiteindelijk dienen om dit inkomen op lange termijn te garanderen, of directe kosten.

Wat redelijk is om als kosten te beschouwen in functie van het inkomen wordt democratisch bepaald (dat je eigen standpunt hierin mogelijk niet voldoende vertegenwoordigd zit is eigen aan een systeem van compromissen binnen een democratisch systeem).

En elke aftrekbare kost is weer een inkomen voor anderen die hierop belast worden, alsook de belastingen zelf, die terug vertaald worden in lonen en diensten.

Het doel van kosten is dus niet om ze van de belastingen te kunnen aftrekken, maar je kan deze kosten aftrekken omdat deze een reële kost zijn om dat te belasten inkomen te realiseren.

En a.u.b. geen kinderlijke voorbeeldjes waarmee je de hier principieel op zijn kop gezette belastingprincipes wil aantonen.

En belastingen in het voordeel van de staat: belastingen komen allen terug naar de burgers die ze betaald hebben, onder de vorm van diensten of producten. Ook de verdeling van deze lasten worden democratisch bepaald.

Als de totale inkomsten die de staat nodig heeft niet met de huidige verdeling geïnd wordt, wordt er gewoon een gewijzigde verdeling toegepast. Hetgeen de één burger niet betaald wordt gewoon bij de anderen gehaald.

En onze systemen werken progressief volgens draagkracht.

NIEMAND werkt voor de staat als een soort eigen entiteit die voor zichzelf bestaat. De staat (wij) werkt voor iedereen. Op welke manier wordt bepaald door het democratisch systeem.

Het gaat hier om principes, geen individuele frustraties in hoofde van een ongedefinieerde ZE (ZE doen het weer ....).

En democratisch staat voor compromis tussen individuele standpunten, wat per definitie inhoud dat ieder zijn individueel standpunt onmogelijk 100% vertegenwoordigd kan zijn. Dat kan alleen als eenieder exact hetzelfde vindt, wat onmogelijk is in een maatschappij waar (korte- of lange-termijn) individueel (individu of groep) tegengestelde belangen werkzaam zijn. Het is dus een wegen van belangen.

Misschien heb je raf's bijdrage beter begrepen dan ik, die er uit opmaak dat volgens hem hoge belasting op winst juist goed is voor de economie en de samenleving Het stimuleert ondernemers hard te werken.

Als de geldhoeveelheid daalt, zoals gebeurt zal zijn de afgelopen maanden, bestaat het gevaar van deflatie en niet van inflatie. Althans zo luidt de standaard opvatting vanaf dat Friedman c. s. 's inzichten gemeengoed zijn geworden. Dan is het zaak door overheidsmaatregelen - met name van centrale banken - het geld goedkoper te maken zodat er weer geleend wordt.

Volgens sommigen kan duur geld zelfs inflatie en stagnatie- stagflation- veroorzaken. Bedrijven die een grote behoefte hebben aan werkkapitaal kunnen door duur geld zich gedwongen zien te krimpen sterker dan de vraag eventueel afneemt waardoor dus het totale aanbod sneller daalt dan het totale (aggregate) vraag.

http://blogs.ft.com/maverecon/2008/10/cred...nd-stagflation/

ik meen dat dit een relatief nieuw inzicht is en of dit in de praktijk een sterk effect is weet ik niet. Wel een extra argument om de geldhoeveelheid niet (te sterk) te laten dalen en het geld niet te duur te laten zijn.