sciencetalk

Hallo allemaal,

ik moest een gedicht zoeken dat gevoelens van verliefdheid,... oproept, ik vond volgend gedicht wel mooi, maar kan geen auteur,... vinden (het stond in een oud boekje van een toneelvoorstelling). Zit er hier mss een poëzie-kenner die weet wie de auteur is (internet,..; vind ik niks) en belangrijker: kunnen jullie ook jullie mening geven over dit gedicht of dat jullie dit mooi, in de richting van liefde, verliefdheid,... vinden gaan? Het doel van de opzoeking was namelijk voor een deel ontdekken dat goede poëzie gevoelens weerspiegelt die universeel herkenbaar zijn voor iedereen. bij deze het gedicht en alvast bedankt voor jullie mening en hulp.

x saarjte

Op stap

Hand in Hand

luisterend

alsof ik, geen woorden voor

jou nodig had

Het klakken van je hakjes

Een vluchtig zoentje op je wang

En dan die KUS…

Alsof ik, geen lippen voor

jou nodig had

.............Mijn liefde

.....Alsof dat..voor

....................jou

....................alles weerstaan zou

edit: de puntjes in de laatste strofe staan er om 4 woorden verticaal op een rij te krijgen (ik kreeg dat anders niet zo op dit forum), dit staat ook zo in het bundeltje dat ik heb en draagt duidelijk bij tot het gedicht.

Het gedicht doet precies ergens een belletje rinkelen, maar ik kan niet zeggen waarom... Maar dat kun je vast wel omzeilen (als de auteur nog zou opduiken mag je het wel altijd laten weten, dan weten wij het ook weer).

Mijn mening dan (omdat je het vraagt ): oppervlakkig viel ik er eerst niet van omver. Gedichten moet je herlezen, en het liefst van al nog luidop. Nu raakt het me nog niet zoals sommige andere gedichten (edit: zie onder) me kunnen raken, maar in zijn eenvoud is het best effectief. "Het klakken van je hakjes" en "die KUS" deden me eerst wat stuntelig aan (maar misschien is dat met opzet), maar eigenlijk evoceren de klanken voor het eerste inderdaad het geluid, en geven de hoofdletters eenvoudig aan hoe overweldigend het gevoel is.

Ik moet zeggen dat ik dergelijke analyse ooit totale onzin vond voor poëzie, omdat je het ruwe materiaal kapotmaakt. Al bij al ben ik daar wel een beetje van teruggekomen, omdat het je in staat stelt nieuwe aspecten te ontdekken. Daarin zit een deel van de kracht van een goed gedicht ook. Herlees het dus, zou ik zeggen

Het doel van de opzoeking was namelijk voor een deel ontdekken dat goede poëzie gevoelens weerspiegelt die universeel herkenbaar zijn voor iedereen.

Daar valt een boompje over op te zetten (wat we desgewenst ook wel even kunnen doen, als er wat meer discussie-deelnemers zijn). Ik weet niet of dit werkelijk klopt. In eerste instantie kun je slechts bij jezelf ten rade gaan. Democratie werkt hier niet, denk ik: veel mensen vinden poëzie maar niks... Wat trok jou aan in het gedicht, en denk je zelf dat dat iets universeels is?

Enkele liefdesgedichten die ik zelf prachtig vind zijn overigens Come slowly - Eden! van Emily Dickinson, Slapende vrouw van Hendrik Marsman, Kier van Leonard Nolens, en de Gedichten voor Maria Magdalena van Paul Snoek.

Edit: