sciencetalk

Gravitatie formule van Newton:

Fg = G . m1 . m2 / r^2

stel dat r=0 dan zou de kracht oneindig zijn?

geeft de ART hier een oplossing over?

Hoe wil jij een afstand van 0 tussen twee massa's hebben, en deze massa's toch laten bestaan (puntmassa's bestaan alleen in theorie).

ja massa's kunnen nooit op de zeflde plek zijn,

Je kan wel 2 zwaartepunten zonder afstand van elkaar brengen(het zwaarte punt kan namelijk ook buiten het voorwerp zelf komen.

Maar massa is massa zoekend. en zwaartepunt niet zwaartepunt zoekend.

Verder is op atomair niveau, de afstand heel erg klein. en daar speelt de zwaartekracht geen essentiële rol(volgens het huidige model)

dat komt omdat de massa's ook heel klein zijn.

verder zit er een assymtoot bij R=0.

Dus de kracht is niet oneindig groot.Maar alweer een bewijs dat je massa niet in elkaar dan stoppen.

Alle elementaire deeltjes hebben volgens het standaard model geen grootte. Maar de zwaartekracht is er nog niet in opgenomen.

Ik vind het nog steesd een beetje vaag,

bijvoorbeeld: waarom kunnen 2 photonen niet exact op elkaar vallen?

een proton kan zich splitsen in 2 photonen, op het moment dat dit gebeurd zijn deze photonen erg dichtbij elkaar.. of mischien wel even op elkaar?

wat gebeurd er als 2 deeltjes exact samen vallen?

Leuke gast schreef:Ik vind het nog steesd een beetje vaag,

bijvoorbeeld: waarom kunnen 2 photonen niet exact op elkaar vallen?

een proton kan zich splitsen in 2 photonen, op het moment dat dit gebeurd zijn deze photonen erg dichtbij elkaar.. of mischien wel even op elkaar?

wat gebeurd er als 2 deeltjes exact samen vallen?

Behalve dat fotonen geen massa hebben, moet je rekening houden met het feit dat de vraag ging over een klassieke formule. Dit gaat dus niet op voor kleine deeltjes, fotonen, zwarte gaten etc.

Ik weet dat licht zichzelf kan uitdoven of versterken (interferentie), maar dit wordt verklaard aan de hand van het golfkarakter van licht. Maar het lijkt me dat in zo'n geval de twee fotonen op dezelfde plek bevinden.

Als je deeltjes heel erg dicht bij elkaar wilt duwen, dan zul je ze heel erg koud moeten maken, want anders bewegen ze te veel. Naarmate ze minder bewegen zullen ze vanwege de "de Broglie hypothese" (golflengte=planck constante / momentum) een grotere golflengte gaan krijgen. Als de deeltjes steeds langzamer bewegen en steeds een grotere golflengte krijgen, ontstaat er een zogenaamd Bose-Einstein-condensaat. Hierin gedragen de deeltjes zich als een laser zich met licht gedraagt. De deeltjes zijn in fase, want de golven intefereren met elkaar. De deeltjes 'vertellen' elkaar wat ze gaan doen.

Ik denk dat je ze niet veel dichter bij elkaar kan brengen dan dit. Je kan ze ook niet meer onderling onderscheiden, omdat ze elkaar aanstoten. Het is vergelijkbaar als een aantal wolken die tegen elkaar aan waaien, op een gegeven moment kan je ze niet meer onderscheiden. Het wordt als het ware 1 super deeltje, en je kan dus niet meer spreken van een onderlinge zwaartekracht. Fermionen worden bij een BEC ook bosonen, je hebt geen last meer van Pauli's exclusion prinicple.

Fermionen worden bij een BEC ook bosonen, je hebt geen last meer van Pauli's exclusion prinicple.

Daar heb ik nog nooit van gehoord. Normaal gezien zouden alleen bosonen een BEC kunnen mogen vormen. Fermionen kunnen niet zomaaar bosonen worden.

2 Fermionen kunnen koppelen en 1 boson vormen. Bijvoorbeeld: 2 electronen vormen een Cooper-paar en dat is een boson. Zo krijg je supergeleiding.