sciencetalk

Ik start hier een nieuwe discussie voor diegenen die het de moeite waard vinden om op een Theorie als die van Apb.Uiterwijkwinkel commentaar te leveren, maar eigenlijk geen inhoudelijke bijdrage kunnen of willen leveren. Ik heb zelf ook in zijn Topic "Eigen theorie van deeltjesfysica" meegediscussieerd, maar vind dat achteraf gezien eigenlijk vervuiling van dat onderwerp. Het is complex genoeg om het op te splitsen in misschien wel 10 delen, denk ik. Dit stukje gaat dus over de zin van die Theorie, maar ook van andere nieuwe ideeen.

Hier wil ik de nadruk leggen op dat gedeelte van de discussie dat de vraag opwerpt waarom het eigenlijk zin heeft om zo'n nieuwe Theorie te willen opzetten. Ik bespeur veel opmerkingen die eigenlijk vragen in die richting stellen. Sommige mensen schijnen uberhaubt niet de zin in te zien van het verzinnen van iets nieuws en alles van de tafel te willen vegen dat niet in de schoolboeken staat. Ze zien het denk ik als een soort vervuiling van hun wereldbeeld. Men heeft het gevoel dat "het wiel opnieuw uitvinden" niet slim kan zijn en dus alleen tijdverspilling is. (Je zou je dan af kunnen vragen waarom men dan toch commentaar wil geven)

Ook wordt er veel gehamerd op het feit dat de theorie niet volledig is of niet beter is dan de huidige algemeen geaccepteerde. Voor mij zijn die issues helemaal niet relevant. Mijn stelling hier is eigenlijk dat het van een enorme durf getuigt dat iemand de moeite neemt zoiets complex te willen gaan uitwerken. Ik heb daar veel respect voor. Ik ben dus altijd voor een grotere diversiteit van theorien, ook wanneer ze niet volledig zijn.

Wanneer ons Natuurkundige beeld van de werkelijkheid na honderden jaren niet volledig is, kun je toch niet verwachten dat iemand een alternatief op papier zet in een paar jaar ? Ik ben nieuwsgierig naar de motivatie van mensen om positief of negatief te staan tegenover bijvoorbeeld de "Eigen theorie van deeltjesfysica". ( Details van die Theorie zouden hier dus juist niet besproken moeten worden )

Ondanks de vorige zin toch even een linkje naar "Eigen theorie van deeltjesfysica", voor de mensen die geen idee hebben waar dit over gaat: klik (mod Phys)

Een eenvoudig antwoord is dat het leuk is om iets nieuws te bedenken. Als ik niet met het een of andere idee of wetenschappelijke probleem bezig ben, is mijn leven een stuk minder plezierig. Zo als mij zijn er kennelijk meer mensen. Een probleem is wel dat de wetenschap inmiddels dusdanig ver gevorderd is dat het voor een amateur nauwelijks nog mogelijk is iets werkelijk nieuws of interessants te vinden. Daardoor heeft "amateuristische wetenschap" nu een slechte naam.

Daarnaast spelen vaak ook het verlangen naar kennis, eer, roem, geld, etc.

Je ziet ook vaak dat er wel mensen zijn geweest met nieuwe ideeen maar dat hier niets mee gedaan wordt tot dat deze jaren later door anderen opgemerkt of her-bedacht of alleen maar beter verwoord wordt: De omstandigheden bepalen vaak, vrijwel random, wie met de eer gaat strijken.

Nieuw ideeen of nieuwe technische/wetenschappelijke ontwikkelingen worden ook wel door de industrie of mogelijk door de politieke "elite" tegen gehouden en wilt men alles halen uit het nog lopende voor dat er wat nieuws opde markt wordt gebracht.

Philips ea. hadden in de jaren '60 al platte TV's "in de kast"staan,maar wilden eerst zoveel mogelijk zien te verdienen aan de oude technieken.Bill Gates en zijn club zullen ook wel wat achter de hand houden.

De gebr.Das zagen ook in die jaren '60 op planologisch en sociaal gebied jaren vooruit,doch werden afgeremd.

Jules Verne was ook een dergelijk figuur.

Er is een aspect aan theorievorming dat voor velen enorm boeiend is: creatie van iets nieuws. Veel theorieen hebben m.i. eerder iets nieuws geschapen dan ontdekt. Ik wil het zeker niet bagatelliseren maar al wat nodig is, is een verfrissend idee en het vermogen logisch te redeneren. Wat BUW heeft gedaan vind ik er een voorbeeld van, zij het dat hij ongehoord veel werk heeft verricht zonder een deel van zijn theorie in een veel vroeger stadium dan nu ter beoordeling vrij te geven. Je moet er niet aan denken wat het voor hem zal betekenen als zijn denkbeelden definitief worden weerlegd (waarvoor die energievergelijking hoge ogen gooit, vrees ik).

Dat theorievorming creatie is wil ik toelichten. De gehele werkelijkheid is niet zonder verlies van een deel van de werkelijkheid in een eindig aantal premissen onder te brengen. Uitgaande van een beperkt aantal premissen is dan dat, wat ontstaat na een serie logisch geldige redeneringen nooit een weergave van de hele werkelijkheid maar de weergave van een construct binnen de werkelijkheid. Als je voor een bepaald construct – anders gezegd: voor een bepaalde theorie - aanneemt dat er een aanvangstraject van logische redeneringen bestaat dat door middel van experimenten in de werkelijkheid na te bootsen is, dan betekent dat niet dat de volgende stap dan noodzakelijkerwijs ook in de werkelijkheid na te bootsen is. Er komt een moment dat je de werkelijkheid gaat dwingen om zich zo te gedragen dat het volgende experiment ook uitgevoerd kan worden. Dat dwingen doe je door middel van de randvoorwaarden die in de theorie worden ontwikkeld en waarbinnen die theorie dus van kracht is. De werkelijkheid moet de theorie dan nabootsen, aannemende dat de premissen juist zijn.

Het reusachtige ondergrondse Cern-laboratorium, waar subdeeltjes worden bestudeerd, is in feite niets anders dan de materialisatie van een pakket randvoorwaarden waarbinnen de experimenten worden uitgevoerd. Een deeltje wordt geen andere gedragsmogelijkheid geboden dan die ene die binnen de opgestelde randvoorwaarden ligt opgesloten. Door ingrijpen van buitenaf wordt die mogelijkheid vervolgens geblokkeerd; of de scherven die het conflict oplevert nu ook tot de werkelijkheid behoren is maar zeer de vraag. Het kan heel goed zijn dat men inmiddels bezig is met het scheppen van zoiets als een werkelijkheidsvariant die alleen binnen die omgeving van dat laboratorium kan bestaan. Een klein beetje gechargeerd: zitten er in mijn glas melk quarks of alleen diep onder de grond in Zwitserland?

Ook wordt er veel gehamerd op het feit dat de theorie niet volledig is of niet beter is dan de huidige algemeen geaccepteerde.

Dan heb je het nog niet helemaal goed begrepen. Waar het om draait is dat een theorie in staat is de werkelijkheid te beschrijven. Dat geldt voor iedere theorie. Volledigheid is helemaal geen eis. Wat wél een eis is, is dat het geldigheidsgebied wordt afgebakend. Wat óók een eis is: Als je claimt dat een andere theorie fout is of op verkeerde uitgangspunten gestoeld, aangeven wát dan de fout is en wat de goede uitgangspunten zouden zijn (en waarom).

Zoals ik je al eerder heb aangegeven heeft het reageren daarop helemaal niets te maken met een vervuiling van een wereldbeeld. Dat wordt namelijk helemaal niet vervuild door nieuwe wetenschappelijke theorieën. Als een theorie iets toe te voegen heeft, prima, graag zelfs. Ik lees dagelijks een tiental wetenschappelijke publicaties die allemaal iets nieuws toe te voegen hebben aan de bestaande kennis, in sommige gevallen een (min of meer) revolutionair inzicht. Vooral die laatste categorie is natuurlijk het meest boeiend. Maar hoe boeiend ook, het is altijd wetenschappelijk, dus op een logische wijze voortvloeiend uit de uitgangspunten en vooral: toetsbaar. En dát is wat hier mist, en waar een groot deel van het commentaar zich op richt, los van de inhoudelijke onvolkomenheden, en los van de vraag of het überhaupt nodig is om een nieuwe theorie op te stellen.

Het wiel opnieuw uitvinden is inderdaad niet slim, daar hoeft niet eens discussie over te bestaan. Een verbetering aanbrengen op het wiel, dat kan wel slim zijn. En als je daarvoor het wiel radicaal moet herontwerpen, prima. Maar voordat je kunt claimen dat je daadwerkelijk zo'n verbetering hebt zul je toch eerst moeten aangeven wat die verbetering dan behelst, met andere woorden, welk probleem van het oorspronkelijke wiel je nu eigenlijk hebt opgelost. Enkel stellen dat je van mening bent dat een vierkant wiel beter is, en dat een rond wiel daarom niet goed kan zijn (daarbij verwijzend naar een document waarin je dat zegt aan te tonen, dat pas in de verre toekomst gepubliceerd gaat worden) heeft nul komma nul waarde.

Of reageren daarop tijdsverspilling is, is een andere vraag. Hopelijk niet, en hopelijk helpt het sommige lezers van het topic begrijpen hoe de wetenschap wél te werk gaat. Het is namelijk de enige reden om dit soort topics een plaats te geven.

Voor mij zijn die issues helemaal niet relevant. Mijn stelling hier is eigenlijk dat het van een enorme durf getuigt dat iemand de moeite neemt zoiets complex te willen gaan uitwerken.

Dat heeft niks met durf te maken. Hooguit met motivatie of vastberadenheid. Maar je moet je afvragen of dat in dit soort gevallen verstandig is. De grens tussen durf en domheid is soms erg dun.

Wat wél met durf te maken heeft is het toegeven van eigen fouten. In het desbetreffende topic bespeur ik echter erg weinig reacties op het inhoudelijke commentaar (dat er wel degelijk was!) van sommigen, waarin onvolkomenheden in de theorie, onjuiste aannames en gevolgtrekkingen en dergelijke, werden blootgelegd. Kennelijk is er niet de wil of de durf om daarop te reageren.

Ik heb daar veel respect voor. Ik ben dus altijd voor een grotere diversiteit van theorien, ook wanneer ze niet volledig zijn.

Ik ben vooral voor een diversiteit aan toepasbare theorieën. Het liefst natuurlijk 1 theorie van alles, maar tot die tijd doen we het maar met wat we hebben.

Wanneer ons Natuurkundige beeld van de werkelijkheid na honderden jaren niet volledig is, kun je toch niet verwachten dat iemand een alternatief op papier zet in een paar jaar ?

De "grote theorieën", waar jij eerder naar verwees, zijn anders allemaal in niet meer dan een paar jaar tot stand gekomen.

Ik ben nieuwsgierig naar de motivatie van mensen om positief of negatief te staan tegenover bijvoorbeeld de "Eigen theorie van deeltjesfysica".

Negatief omdat er niks toetsbaars uitkomt, omdat het geldigheidsgebied niet is gedefinieerd en omdat de uitgangspunten niet worden genoemd. Het hele verhaal is niets meer dan een opsomming van de fantasieën van de auteur, die anders zijn dan de bestaande theorie, waaruit de conclusie volgt dat de bestaande theorie "dus" volkomen onjuist is. Met een theorie heeft het allemaal niets te maken. Het grootste deel is gebaseerd op een gebrekkig begrip van moderne fysica, kwestie klok horen luiden maar niet weten waar de klepel hangt.

Wetenschap is gebaat bij vooruitgang. Die vooruitgang bereik je door fouten en onvolkomenheden in theorieën op te sporen, uit te lichten en op te lossen. Een mogelijke oplossing kan zijn om de bestaande theorie rigoureus op te schudden, laat daar geen misverstand over bestaan. Maar voor je begint met opschudden zul je toch echt eerst de fouten en onvolkomenheden moeten aanwijzen.

Misschien is dat wel het grootste kritiekpunt: De opsteller van dit verhaal gaat hieraan voorbij, en gaat verder zó ongestructureerd te werk dat het een heilloze weg blijft.

Maar even terug naar de kern van jouw post: Je stelt de vraag over de zin van het opzetten van een nieuwe theorie, en je antwoord daarop is dat het van een enorme durf zou getuigen. Vind je zelf niet dat dat een bijzonder magere motivatie is? Is het feit dat iets durf vereist in zijn algemeenheid een goede reden om iets te moeten doen? Volgens mij niet. Het kan een persoonlijke motivatie zijn, zoals mensen ook gaan parachutespringen of bungee-jumpen. Maar dat wil niet zeggen dat je iets moet doen of moet waarderen enkel vanwege het feit dat het durf vereist.

Het reusachtige ondergrondse Cern-laboratorium, waar subdeeltjes worden bestudeerd, is in feite niets anders dan de materialisatie van een pakket randvoorwaarden waarbinnen de experimenten worden uitgevoerd. Een deeltje wordt geen andere gedragsmogelijkheid geboden dan die ene die binnen de opgestelde randvoorwaarden ligt opgesloten. Door ingrijpen van buitenaf wordt die mogelijkheid vervolgens geblokkeerd; of de scherven die het conflict oplevert nu ook tot de werkelijkheid behoren is maar zeer de vraag. Het kan heel goed zijn dat men inmiddels bezig is met het scheppen van zoiets als een werkelijkheidsvariant die alleen binnen die omgeving van dat laboratorium kan bestaan. Een klein beetje gechargeerd: zitten er in mijn glas melk quarks of alleen diep onder de grond in Zwitserland?

Het kan toch heel goed gebeuren dat men niet vindt wat men zoekt? We gaan er van uit dat de natuur zich in een experimentele situatie niet anders gedraagt dan wanneer een vergelijkbare geval zich "in het vrije veld" zou voordoen. Welke aanwijzingen zijn er voor het tegendeel?

Ref Bartjes

Inderdaad, er zijn legio voorbeelden van dat een gewenst resultaat niet bereikt wordt. Maar dat is wel een kwalitatief aspect dat aan het proces als zodanig niets afdoet. Mijn mening is dat logica een machtig instrument is dat veel aan zich onderwerpen kan: als je niet vindt wat je zocht dan vindt je iets anders omdat niets vinden een hele reeks van logisch geldige redeneringen met terugwerkende kracht zou falsificeren en dat is een contradictie van jewelste. En dat vrije veld is nu juist wat het Cern-lab niet is; om uw aanname te bewijzen heb je het Cern-lab nodig.

edgo schreef:Ref Bartjes

Inderdaad, er zijn legio voorbeelden van dat een gewenst resultaat niet bereikt wordt. Maar dat is wel een kwalitatief aspect dat aan het proces als zodanig niets afdoet. Mijn mening is dat logica een machtig instrument is dat veel aan zich onderwerpen kan: als je niet vindt wat je zocht dan vindt je iets anders omdat niets vinden een hele reeks van logisch geldige redeneringen met terugwerkende kracht zou falsificeren en dat is een contradictie van jewelste.

Daarmee ben ik het eens: er is heel vaak wel een mouw aan te passen, en een eenmaal aanvaarde theorie moet wel heel erg de mist in gaan voordat die als hopeloos beschouwd wordt.

En dat vrije veld is nu juist wat het Cern-lab niet is; om uw aanname te bewijzen heb je het Cern-lab nodig.

Als ik het goed begrepen heb is het vrije veld in dit geval de oerknal, inderdaad niet direct een locatie voor een picknick!

Als je aanneemt dat de natuur zich in "kunstmatige" setting anders gaat gedragen, is dat de nekslag voor de experimentele fysica. Voordat we zoiets aannemen, moet je wel met heel sterke argumenten komen.

Ref Bartjes

Oef. Nee, het vrije veld is wat het hopelijk was toen u het opvoerde: een ongeconditioneerd "stuk grasland" of zoiets waar in ieder geval niet aan de randvoorwaarden van enige speciale theorie werd voldaan. Zeker geen oerknal: dat is een hypothese die niet te gebruiken is om iets te bewijzen.

Ook onderschrijf ik uw zinsnede aangaande mouwen aanpassen niet als het theorieen betreft. Om in uw beeldspraak te blijven: een mouw past of hij past niet als het over de aansluiting op een redenering gaat.

Ik wil tenslotte niet spreken over een kunstmatige setting: er is niets kunstmatigs aan het CERN-lab, het is pure werkelijkheid. Maar het effect van die werkelijkheid is dat het een forse begrenzing oplevert van de werkelijkheid binnen de theorie die ermee wordt vormgegeven. Als dat helpt: zoals het binnen een gesloten jampotje windstil is als dat potje bij windkracht 10 in een weiland ligt. Ik vind dat jampotje niet direct de plaats om luchtstromingen in te onderzoeken. Zijn we inmiddels toch weer op uw vrije veld.

Sorry, maar ik begrijp er nu niets meer van.

Ik wil deze topic niet kapen; het was slechts een voorbeeld ter ondersteuning van mijn antwoordsuggestie op de vraag van Paul. Omdat sommige mensen er intellectueel plezier aan beleven om iets te bouwen en mogelijk met iets nieuws te komen, hetzij begrippen of deeltjes, maar ook met gedichten of electronische schakelingen. Het heeft ons gebracht waar we nu zijn. Me dunkt, een reden van formaat.

Dan heb je het nog niet helemaal goed begrepen. Volledigheid is helemaal geen eis. ..., is dat het geldigheidsgebied wordt afgebakend. Wat óók een eis is: Als je claimt dat een andere theorie fout is of op verkeerde uitgangspunten gestoeld, aangeven wát dan de fout is en wat de goede uitgangspunten zouden zijn (en waarom).

Je zegt dat volledigheid geen eis is, maar je eist wel reproduceerbare experimenten die een bewijs zouden moeten leveren.... ?

Wat ik bedoel is het feit dat er nog geen falsificeerbare experimenten zijn verzonnen of goed uitgewerkt. Dat maakt het verhaal dan incompleet om als succesvolle theorie door het leven te gaan. Ik kan dat zelf nog niet bevestigen. Ik moet het hele werk nog goed bestuderen.

En even over de afbakening van het geldigheidsgebied : Ik denk dat het juist BUW's bedoeling is een theorie te maken die in het hele universum en op alle schalen geldt, zodat er niet 90% van de werkelijkheid "onbegrepen" is zoals nu het geval is. Dat lijkt me een voor de hand liggende reden om iets nieuws te gaan proberen.

Volgens mij wordt er ook nergens beweerd dat de nu geldende theorie "fout" is. Dat is een misvatting. Maar dat er iets op aan te merken is, zul je zelf ook begrijpen.

... In het desbetreffende topic bespeur ik echter erg weinig reacties op het inhoudelijke commentaar (dat er wel degelijk was!) van sommigen, waarin onvolkomenheden in de theorie, onjuiste aannames en gevolgtrekkingen en dergelijke, werden blootgelegd. Kennelijk is er niet de wil of de durf om daarop te reageren.

Bij mijzelf is vooral tijd het probleem. Daarom durf ik het nog niet. Dat zou namelijk domme reacties voortbrengen. Ik weet niet of er anderen zijn die in dat Topic meer inhoudelijk iets kunnen toevoegen.

Ik ben vooral voor een diversiteit aan toepasbare theorieën. Het liefst natuurlijk 1 theorie van alles, maar ...

Deze twee uitspraken lijken elkaar tegen te spreken.

De "grote theorieën", waar jij eerder naar verwees, zijn anders allemaal in niet meer dan een paar jaar tot stand gekomen.

Dat geloof ik niet. Maar als dat wel zo zou zijn behandel je BUW nu dus als de opvolger van Einstein en leest hem de les en vertelt hem dat er niets deugt van zijn werk ... =D>

Maar even terug naar de kern van jouw post: Je stelt de vraag over de zin van het opzetten van een nieuwe theorie, en je antwoord daarop is dat het van een enorme durf zou getuigen. ...

Ik heb "durf" genoemd als een reden waarom ik zoveel respect heb voor het opstellen van zo'n ingrijpende theorie. Dat wil nog niet zeggen dat diezelfde durf ook de reden is geweest voor BUW om de theorie te gaan maken.

Ik hoop dat we samen overeen kunnen komen wat dan wel een goede motivatie zou kunnen zijn. Dat is de reden van het starten van deze Topic.

Ik zou hier ook devolgende motivatie kunnen aandragen voor het vernieuwen van de huidige theorie :

Complexiteitsreductie

Ik heb zelf ook al eens een poging gedaan met datzelfde doel.

Even een parrallel uit m'n werkervaring met informatiesystemen : Wanneer een softwaresysteem door verschillende mensen met verschillende inzichten over een periode van tientallen jaren gemaakt wordt, krijgt het eerder een organische structuur dan een logisch modulair opgebouwde. Dat maakt het steeds moeilijker om er verbeteringen in aan te brengen en fouten op te sporen.

Ons wetenschappelijke natuurkundig kennissysteem zit misschien nu ook in zo'n fase waarin het vrijwel onmogelijk is om ergens verbeteringen aan te brengen door details aan te passen. Misschien is het wel noodzakelijk om een paar stappen terug te zetten voordat er weer een stap vooruit gemaakt kan worden. Ik zie BUW's werk als een serieuze poging in die richting. Mijn poging had te maken met het uitfaseren van onze grootheid tijd in de hoop dat daardoor de formules eenvoudiger worden en er misschien ook een link gelegd kan worden tussen QM en de RT.

Sommige mensen kunnen genieten van het feit dat er maar een select groepje mensen een bepaalde theorie kan begrijpen, maar ik denk dat door een grote complexiteit een theorie niet goed is. Het moet eenvoudiger aan een groot publiek uitgelegd kunnen worden.

Je zegt dat volledigheid geen eis is, maar je eist wel reproduceerbare experimenten die een bewijs zouden moeten leveren.... ?

Volledigheid als in dat een theorie helemaal niet alle fenomenen hoeft te verklaren, en ook niet met oneindige precisie. Dat is overigens helemaal niet mijn eis hoor. Je zou er goed aan doen eens te bestuderen wat die wetenschappelijke methode waar bijdragen op het wetenschapsforum aan geacht worden te voldoen, nu precies inhoudt.

Wat ik bedoel is het feit dat er nog geen falsificeerbare experimenten zijn verzonnen of goed uitgewerkt.

Precies. Terwijl dat toch de eerste vraag is die men zichzelf zou moeten stellen als men een wetenschappelijke theorie of zelfs maar een statement zou willen maken.

En even over de afbakening van het geldigheidsgebied : Ik denk dat het juist BUW's bedoeling is een theorie te maken die in het hele universum en op alle schalen geldt, zodat er niet 90% van de werkelijkheid "onbegrepen" is zoals nu het geval is. Dat lijkt me een voor de hand liggende reden om iets nieuws te gaan proberen.

Ik weet niet hoe je aan het getal van 90% komt of überhaupt op het idee dat de mate van begrip in een percentage te vatten zou zijn zolang je geen volledige kennis van de werkelijkheid hebt, maar ik denk dat je een grove onderschatting maakt van de huidige stand van de wetenschap. En verder kan het allemaal wel de bedoeling zijn om een theorie van "alles" te maken, maar juist voor zo'n theorie moet gelden dat je er op de een of andere manier de bestaande theorieën (die immers de gekende werkelijkheid prima beschrijven) kunt afleiden. Zo'n afleiding zou, bij gebrek aan experimenteel bewijs, een aanwijzing voor de juistheid van de theorie zijn.

Volgens mij wordt er ook nergens beweerd dat de nu geldende theorie "fout" is. Dat is een misvatting. Maar dat er iets op aan te merken is, zul je zelf ook begrijpen.

Er wordt toch letterlijk gesteld dat "het gebruik van E=mc2 onjuist is" en meer van dat soort dingen. En natuurlijk, je kunt een hoop aanmerken op de gangbare theorieën. Zo is het duidelijk dat de kwantummechanica en de algemene relativiteitstheorie niet beide juist kunnen zijn. En je kunt opmerken dat pogingen om die discrepantie te verhelpen de boel alleen maar ingewikkelder maken en vooralsnog op niets uitdraaien. En je kunt aanmerkingen hebben op het feit dat de gangbare theorie allerlei zaken beschrijft die het menselijk voorstellingsvermogen te boven gaan. Deeltjes die op 2 plaatsen tegelijk zijn, spontane en willekeurige processen, dat soort dingen. Wie daar een oplossing voor heeft wordt hartelijk bedankt. Maar de oplossing is níet in het wilde weg fantaseren over niet-toetsbare zaken en inhoudelijk commentaar negeren.

Bij mijzelf is vooral tijd het probleem. Daarom durf ik het nog niet. Dat zou namelijk domme reacties voortbrengen. Ik weet niet of er anderen zijn die in dat Topic meer inhoudelijk iets kunnen toevoegen.

De opsteller zou het zelf kunnen doen. Of is dat een rare suggestie?

Deze twee uitspraken lijken elkaar tegen te spreken.

Lees het nog maar eens goed dan.

Dat geloof ik niet.

Dat hoef je ook niet te geloven, maar misschien dat een simpel voorbeeld je zal overtuigen. Einstein studeerde van 1896 tot 1900, en kreeg in 1902 een baan bij het patentbureau. Terwijl hij daar werkte nam hij deel aan discussies over wetenschap met een vriendengroep, discussies die wellicht deels de basis hebben gevormd voor (onder andere) de relativiteitstheorie. In 1905 publiceerde hij vier artikelen, waarvan "Zur Elektrodynamik bewegter Körper" (waarin wat n bekend staat als de relativiteitstheorie wordt behandeld) er een is. De andere 3 zijn echter ook meer dan de moeite waard.

Maar als dat wel zo zou zijn behandel je BUW nu dus als de opvolger van Einstein en leest hem de les en vertelt hem dat er niets deugt van zijn werk ... =D>

Nee, dat is veel te veel eer. Er deugt niets van zijn werk en daarom is hij zeker niet de opvolger van Einstein. Jij bent degene die de vergelijking maakte met "grote theorieën", ik geef maar aan dat die vergelijking in ieder geval niet klopt.

Ik heb "durf" genoemd als een reden waarom ik zoveel respect heb voor het opstellen van zo'n ingrijpende theorie.

Nogmaals, ik zie er de durf niet van in, en ook niet goed waarom je daar respect voor moet hebben. Moet je dan respect hebben voor iedereen die iets durft? (los van het feit dat je een ander vanzelfsprekend moet respecteren)

Dat wil nog niet zeggen dat diezelfde durf ook de reden is geweest voor BUW om de theorie te gaan maken.

Ik hoop dat we samen overeen kunnen komen wat dan wel een goede motivatie zou kunnen zijn. Dat is de reden van het starten van deze Topic.

Die goede motivatie heb ik al een paar keer aangegeven: Onvolkomenheden in bestaande theorieën oplossen. Maar daarvoor moet je natuurlijk eerst aangeven wat nu precies die onvolkomenheden zijn, en om dat te weten zul je in de boeken moeten duiken. Helaas is het maar al te vaak zo dat iemand denkt een onvolkomenheid op het spoor te zijn, terwijl er in werkelijkheid gewoon sprake is van een verkeerd begrip.