sciencetalk

ik heb onlangs gehoord dat als je van buiten de dampkring naar de ruimte kijkt, je geen sterren ziet.

Ik heb vervolgens een paar foto's opgezocht en ik zag inderdaad geen sterren, alleen zwart.

Weet iemand hoe dit komt, ik zat te denken dat sterrenlicht in de atmosfeer verstrooit en dat daarom de puntbron wordt uitvergroot.

http://helios.gsfc.nasa.gov/qa_star.html#starsp

:eusa_whistle:

ok bedankt, het ligt dus gewoon aan de camera

Eerder aan de camera instellingen .

Beetje laat om in dit topic te reageren, maar ik las het volgende over de eerste maanwandeling: "the sky was as black as midnight. An astronomer's paradise? No. Not a single star was visible. The glaring, sunlit ground ruined the astronaut's night vision."

De link in bericht #2 verwijst naar een antwoord met "Luckily, the human eye handles the different light levels much better than a camera does." Maar het menselijk oog heeft dus last van hetzelfde probleem.

http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2006/19jul_seaoftranquillity/

Uiteraard heeft het menselijk hier ook last van: kijk maar eens naar het verschil in aantal sterren dat je kunt zien vanuit een goed verlicht stadscentrum vergeleken met landelijk gebied of compleet duistere woestijn. Vanuit de stad zul je bijvoorbeeld zelden de melkweg kunnen zien.

Ogen hebben wel een groter dynamisch bereik dat gebruikelijke camera's. Die laatste moeten het doen met 8 bits, waardoor het donkerste voorwerp minimaal 1/256e van de belichting van het helderste moet hebben. Voor het menselijk oog loopt dat in de tienduizenden als we om ons heen kijken, mede geholpen door de pupil die snel wijder kan worden als we focussen op een specifiek deel van wat we kunnen zien.

Uiteraard heeft het menselijk hier ook last van: kijk maar eens naar het verschil in aantal sterren dat je kunt zien vanuit een goed verlicht stadscentrum vergeleken met landelijk gebied of compleet duistere woestijn. Vanuit de stad zul je bijvoorbeeld zelden de melkweg kunnen zien.

Chapeau, als je met 'uiteraard ... kijk maar eens ...' bedoelt dat je altijd al gedacht had dat Neil Armstrong staande op de maan een zwarte hemel zonder sterren zag. Waarom je vindt dat dat vergelijkbaar is met een atmosferische lichtsluier op aarde (dat is waarom iemand vanuit de stad de melkweg zelden kan zien) is niet duidelijk, of het moet zijn dat stofjes op de ruit van de helm een lichtsluier opleverden, dat zou kunnen. Maar Armstrong, die tijdens de maanwandeling zijn werkschema moest volgen kreeg geen tijd voor donkeradaptie, dat ook.

Ogen hebben wel een groter dynamisch bereik dat gebruikelijke camera's. Die laatste moeten het doen met 8 bits, waardoor het donkerste voorwerp minimaal 1/256e van de belichting van het helderste moet hebben. Voor het menselijk oog loopt dat in de tienduizenden als we om ons heen kijken, mede geholpen door de pupil die snel wijder kan worden als we focussen op een specifiek deel van wat we kunnen zien.

Tja, wat is een "astronomer's paradise". Ik vind het al paradijselijk om zoveel mogelijk sterren te zien, dat hangt alleen af van de ondergrens van het dynamische bereik. Maar met een hoge bovengrens kan men nog meer genieten van de enorme variatie, dat wel.

Of het altijd aan de atmosfeer ligt betwijfel ik eigenlijk. In een fel verlichte omgeving komen je ogen niet echt aan complete donker-adaptie toe, wat zeker een rol speelt in het niet kunnen waarnemen van minder heldere sterren.

Dit is wel te staven met bijvoorbeeld observatie vanuit een sterrenwacht die gevestigd is in een stad (utrect heeft er bijvoorbeeld eentje). Daar kun je met een telescoop een stuk meer sterren zien dan met het blote oog, terwijl die telescoop geen enkele invloed heeft op het -contrast- tussen die sterren en lichtvervuiling in de atmosfeer. Uiteraard vang je wel meer licht van een kleiner stukje hemel, maar de factor meer is gelijk voor wat je bekijkt en de vervuiling eromheen.

Hoewel de discussie starte met de vraag "kan een waarnemer buiten de dampkring sterren zien" is hij nu verschoven naar "ziet iemand sterren tijdens een maanwandeling". Ik heb het niet opgezocht, maar het lijkt me dat de meeste maanwandelingen plaats vonden op een vanaf de aarde verlicht gedeelte van de maan, of wel, op een moment dat het op de maan "dag" was. Net als op aarde lijkt me het aannemelijk dat er op de maan een verschil van dag en nacht ligt tussen het waarnemen van sterren voor of na zonsondergang. Atmosfeer of niet, blauwe lucht of niet.

Als een waarnemer niet is geplaatst op het oppervlak van een hemellichaam (maar zich wel in de buurt van de aarde bevind) is de kans op volledige verduistering van de zon natuurlijk veel kleiner. Het lijkt me dat dat niet bevorderlijk is voor het zien van andere sterren.

Bericht #3 en #4 trokken dus een verkeerde conclusie, het gaat niet om de camera(instellingen). Het gaat er vooral om of er zonverlichte objecten in beeld zijn, dat verhindert sterwaarnemingen met een camera, maar ook met het oog.

shimmy schreef: ↑di 28 aug 2012, 12:46
Ik heb het niet opgezocht, maar het lijkt me dat de meeste maanwandelingen plaats vonden op een vanaf de aarde verlicht gedeelte van de maan, of wel, op een moment dat het op de maan "dag" was. Net als op aarde lijkt me het aannemelijk dat er op de maan een verschil van dag en nacht ligt tussen het waarnemen van sterren voor of na zonsondergang. Atmosfeer of niet, blauwe lucht of niet.

Een vanaf de aarde verlicht stuk maan lijkt me sterk - het is niet zo dat de astronauten hebben bijgelicht met een gigantische laser vanaf de aarde als ze in het donker stonden daar. Ik vermoed dat alle bemande missies naar de maan zijn uitgevoerd in gebieden waar het op dat moment dag was op de maan - een 'dag' daar duurt (bijna) een maand, en die missies niet langer dan enkele aardse dagen op het oppervlak.

Maar goed, of je 'overdag' sterren kunt zien op de maan: Ik vermoed van wel, mits je op je rug gaat liggen zodat je niets van de maangrond ziet, en mits de zon buiten je blikveld staat (dat gaat dus wel een beetje richting zonsopkomst of ondergang).

Als je over de maan loopt en daarbij de grond ziet denk ik dat je ogen onvoldoende aan het donker zullen aanpassen om (veel) sterren te kunnen zien.

Ja, haha, ik bedoel natuurlijk "een vanaf de aarde bezien verlicht stuk maan". En dan logischerwijs verlicht door de zon.