sciencetalk

Als een deeltje in een zwart gat begint te vallen...

Het deeltje krijgt een versnelling en zal de lichtsnelheid beginnen naderen...

Dus het deeltje zal in massa enorm toenemen, maar de versnelling blijft gelijk voor alle massa's? Kan hieruit volgen dat het deeltje zwaarder word dan het zwart gat voor het de kern bereikt?

Indien ja, Dan zou er misschien achteraf toch genoeg massa zijn om het heelal te laten instorten ipv eeuwige uitdijning?

Ik geloof ook wel om één of andere reden in het big crunch model maar dan om andere reden ... Maar wat ik me afvraag is of een zwart gat een kern heeft

nee met kern bedoel ik het zwart gat zelf, maar erond word alles aangetrokken.

myheroh schreef:Als een deeltje in een zwart gat begint te vallen...

Het deeltje krijgt een versnelling en zal de lichtsnelheid beginnen naderen...

Dus het deeltje zal in massa enorm toenemen, maar de versnelling blijft gelijk voor alle massa's? Kan hieruit volgen dat het deeltje zwaarder word dan het zwart gat voor het de kern bereikt?

Indien ja, Dan zou er misschien achteraf toch genoeg massa zijn om het heelal te laten instorten ipv eeuwige uitdijning?

Een wijdverbreid misverstand. De massa neemt niet toe bij een snelheid, de impuls neemt toe. Nou is dat klassiek ook al zo, maar relativistisch gebeurt dat niet-lineair. Verder hangt het van de waarnemer af; het deeltje zal zelf ervaren dat het steeds sneller gaat. Een waarnemer buiten het zwarte gat op grote afstand ziet het deeltje steeds trager naar het gat toe vallen. Dit kun je voor een bolsymmetrisch zwart gat eenvoudig na rekenen met behulp van de Schwarzschild metriek ( op een lastige integraal na )

Verder kun je je afvragen of met een toenemende impuls de ruimte-tijd om het deeltje heen voor een andere waarnemer ook meer gekromd lijkt, dus of de ruimte-tijd kromming ook waarnemersafhankelijk is