sciencetalk

De term "liefde" zal net zo veel in de mond worden genomen als bijvoorbeeld het woord god.

We kunnen liefde hebben voor een partner, vriend, vriendin, liefde voor de natuur.

Maar wat is eigenlijk liefde. Is het (extreme) gehechtheid van iets? Of is het totaal iets anders?

In het juist om aan te nemen dat liefde en haat zeer dicht naast elkander staan?

Liefde en haat staan volgens mij helemaal niet dichtbij elkaar.

Angst en haat staan vlak naast elkaar en gaan makkelijk in elkaar over. Het miasverstand ontstaat denk ik doordat liefde vaak samen gaat met angst (voor verlies of verraad).

Kun je iemand haten zonder (ook toch nog een beetje) liefde voor deze persoon te voelen?

Ja. Als iemand mij (of een ander) zou martelen zou ik echt niet van hem houden.

Ja.  Als iemand mij (of een ander) zou martelen zou ik echt niet van hem houden.

hem

Ok, liefde en haat zijn elkaars tegenpolen?

Maar gaan vaak samen zoals in relaties. Of is dit maar een vertekend beeld omdat je per definitie meer emotionele band met je relaties hebt?

Ja.  Als iemand mij (of een ander) zou martelen zou ik echt niet van hem houden.

Logisch, maar toch houden veelal vrouwen van hun partner als die hun mishandelen. Dit lijkt mij geen gezonde liefde. Liefde kan ook grenzen verleggen. Een gehechtheid aan iets kan uitmonden naar haat, jaloezie.

maar toch houden veelal vrouwen van hun partner als die hun mishandelen.

Echt? Dat denk ik niet. Als het een eerste keer gebeurd, zal het "houden van" niet in een keer over zijn, maar wanneer dit vaker voorkomt zal dit "houden van" niet lang standhouden. Het bij elkaar blijven is dan eerder uit emotionele binding of een afweging tussen voor- en nadelen van het uit elkaar gaan.

Ik denk dat die vrouwen vooral zichzelf haten. (En niet tegelijkertijd liefhebben...)

Het conflict ontstaat als iemand war je van houdt iets heel ergs doet. Bijvoorbeeld je eigen vader of moeder mishandelt je. Dan kan je niet zomaar ophouden met van zo iemand houden, terwijl je hem/haar tegelijkertijd kan gaan haten. Maar die emoties komen niet uit elkaar voort, maar zijn juist in conflict met elkaar! (Een emotioneel gezien erg ongezonde en instabiele situatie.)

Het conflict ontstaat als iemand war je van houdt iets heel ergs doet. Bijvoorbeeld je eigen vader of moeder mishandelt je. Dan kan je niet zomaar ophouden met van zo iemand houden, terwijl je hem/haar tegelijkertijd kan gaan haten. Maar die emoties komen niet uit elkaar voort, maar zijn juist in conflict met elkaar! (Een emotioneel gezien erg ongezonde en instabiele situatie.)

Is haten niet een soort losmakingsproces dan?

Afstandnemen.

Haat is het kapot maken van iets wat je lief is.?

Als je gemarteld wordt wie of wat haat je dan, volgens mij haat je dan de situatie (als je geen band hebt met de martelaar), de wereld, het onrecht, maar niet de persoon.?

Haat is het kapot maken van iets wat je lief is.?

Haat impliceert imho geen handelen, hoewel handelen er wel uit kan voortkomen. Bovendien lijkt met sterk dat mensen die buitenlanders haten ze kapot maken die hen lief is. Meer een vreemd=>angs idee.

Jego schreef:

Chriis schreef:
Haat is het kapot maken van iets wat je lief is.?

Haat impliceert imho geen handelen, hoewel handelen er wel uit kan voortkomen. Bovendien lijkt met sterk dat mensen die buitenlanders haten ze kapot maken die hen lief is. Meer een vreemd=>angs idee.

Ok, dan draai ik het om: haat voel je, als iets wat je lief is, kapot gemaakt wordt.

Ok, dan draai ik het om: haat voel je, als iets wat je lief is, kapot gemaakt wordt.

Het kan een gevolg ervan zijn, maar hoeft niet. In een rouwproces komt op een gegeven moment woede en boosheid naar voren, maar dat hoeft nog niet om te zetten naar haat. Dit hangt erg af van de persoonlijkheid.

Beste Jego,

Echt? Dat denk ik niet. Als het een eerste keer gebeurd, zal het "houden van" niet in een keer over zijn, maar wanneer dit vaker voorkomt zal dit "houden van" niet lang standhouden. Het bij elkaar blijven is dan eerder uit emotionele binding of een afweging tussen voor- en nadelen van het uit elkaar gaan.

In het algemeen zal dit niet lang stand houden, maar in andere gevallen hebben vrouwen geen keus. Vooral niet westerse vrouwen spitten in het diepe.

Maar die houden om te beginnen al niet van hun man, want zijn uitgehuwelijkt (of ontvoerd...). En als iemand mij martelt haat ik die persoon om wat hij/zij in staat is een andere mens aan te doen. En die emotie hangt heel sterk samen met angst en heeft niets maar dan ook niets van doen met liefde.

Naast dat ik natuurlijk zou willen dat de situatie stopte, zou ik ook willen dat die persoon stierf. Omdat het verkeerd is dat zulke personen leven en een gevaar vormen voor hun omgeving.

Je hoort vaak dat wanneer mensen langere tijd gegijzeld zijn, dat ze dan een bepaald inlevingsvermogen voor de situatie van de gijzelaar hebben gekregen. Naast de negatieve emoties voelen ze ook positieve emoties voor de dader. Volgens mij komt dit doordat de hogere corticale emoties heel dicht bij elkaar liggen (figuurlijk, maar ook wat betreft corticale activiteit)

Wanneer mensen emoties voelen, waar ze niet mee om kunnen gaan, kiezen ze soms (bewust of onbewust) voor een andere emotie. Ze worden ontzettend kwaad terwijl ze zich eigenlijk gekwetst of verdrietig voelen, omdat ze hier makkelijker mee om kunnen gaan. Wanneer je van iemand houdt die jou kwaad doet of kwaad heeft gedaan, is dat heel moeilijk om mee om te gaan. Haat maakt het dan makkelijker om afstand te kunnen nemen.

Vrouwen die mishandeld worden door hun partner blijven wel degelijk nog lange tijd bij die partner omdat ze nog steeds liefde voor hem voelen. Vaak hebben deze mannen naast hun afgrijselijke kant ook een hele lieve kant. Je hoort ze vaak zeggen: maar hij kan ook heel lief zijn. Dit is de kant die maakt waarom het moeilijk is om weg te gaan. Hoe gek het ook klinkt, kun je het vergelijken met een gokverslaving. Als je geld gooit in een machine, maar er komt nooit wat uit, dan zal je niet verslaafd worden. De verslaving komt omdat het zo onvoorspelbaar is wat er uitkomt. De mishandelende man is even onvoorspelbaar. Je bent bang voor hem, maar hij kan ieder moment weer zijn goede kanten laten zien. De kant waar je van houdt. Haten kan dan helpen om toch bij hem weg te gaan.