sciencetalk

stel je zit in een lab dat in vrije val is, je hebt alle aparaten tot je beschikking. De vrije val is ideaal dwz in het lucht ledige en er komt geen eind aan. Je kunt ook niet naar buiten kijken om te zien hoe snel die gigantische planeet dichter bij komt. Je hebt net hetzelfde laboratorium in de interstellaire ruimte waar geen gravitatie-veld heerst.

Volgens mij is het dus onmogelijk te weten te komen in welke van de twee laboratoriums je zit ook al heb je alle meet apperatuur tot je beschikking die je maar zou willen.

in beide inertiaalstelsels gelden dezelfde wetten maar het ene (in vrijeval) is toch versnellend met een veldsterkte g die we voor het gemak aannemen dat die niet verandert. Toch heeft deze dezelfde wetten als deiegen in rust.

Dit is niet logisch, het gaat in tegen vele basis principes en zou kracht geen betekenis meer geven.

Kunnen we dan niet zeggen dat er helemaal geen Fz op het voorwerp wordt uitgeoefent, we kunne het immers niet meten.

Het klinkt raar en er zitten veel haken en ogen aan maar ik vind deze laatste redenering beter dan zeggen er is een kracht maar we kunnen ze gewoonweg niet meten

Dat is precies wat in algemene relativiteitstheorie wordt gedaan (daar is gravitatie dus geen kracht, deeltjes bewegen gewoon op 'het kortste pad').

Dat is precies wat in algemene relativiteitstheorie wordt gedaan (daar is gravitatie dus geen kracht, deeltjes bewegen gewoon op 'het kortste pad').

Kunt ge me ook zeggen wat ze op dit kortste pad bv. versnelt.

De geometrie is verantwoordelijk voor deze versnelling, zie wiki (eng) voor een bespreking van kortste paden (je zal merken dat geometrische objecten, zogehete 'connecties' voor de versnelling zorgen).

eerlijk gezegd ik zat niet echt met ART in mijn hoofd ik weet dat het idee is dat er ruimte gekromd wordt door massa en dat de zwaartekracht een schijnkracht is maar

dat gedeelte snap ik (nog) niet.

Ik kan dit probleem dus niet met klassieke mechanica oplossen?

Om de inconsistentie in het bovenstaande voorbeeld te vermijden moet ik dus aannemen dat de zwaartekracht een schijnkracht is?

die hanze schreef:eerlijk gezegd ik zat niet echt met ART in mijn hoofd ik weet dat het idee is dat er ruimte gekromd wordt door massa en dat de zwaartekracht een schijnkracht is maar

dat gedeelte snap ik (nog) niet.

Ik kan dit probleem dus niet met klassieke mechanica oplossen?

Om de inconsistentie in het bovenstaande voorbeeld te vermijden moet ik dus aannemen dat de zwaartekracht een schijnkracht is?

In de relativistische kwantum mechanica zou de zwaartekracht geen schijnkracht zijn, hij wordt overgebracht door gravitonen. In de klassieke mechanica hebben we de formule van Newton die de kracht bepaald en het hier uit afgeleide gravitatie veld. In de ART zou het de geometrie van de ruimte zijn (zie eendavid) met connecties. Ik moet echter toegeven dat ik hier niets van begrijp :eusa_whistle: .

De gravitonen zijn nog nooit waargenomen.

Wat betreft de gekromde ruimte zou je je naief kunnen afvragen :naar links of rechts gebogen?

Deze theorie is wel heel abstract en zeker niet op duidelijke waarnemingen gebaseerd.

Analoog aan een trein welke versneld optrekt,waarbij de locomotief de oorzaak -de kracht -is,

heeft Newton de oorzaak van de versnelling bij grote hemellichamen de zwaartekracht genoemd.

Deze theorie is heel succesvol gebleken.

Nb. :Newton heeft nooit in een trein gezeten.

Deze theorie is wel heel abstract en zeker niet op duidelijke waarnemingen gebaseerd.

Tuurlijk wel, hoe verklaar jij dan dat het licht word afgebogen door massa's? Duidelijk waarneembaar. Dit verschijnsel is een van de bewijzen dat massa de ruimte-tijd kromt.

Volgens Newton bestaat licht uit materie deeltjes,die dan net als andere massa

wordt afgebogen door de zwaartekracht van bv.de zon.

Volgens Newton ....

Met alle, en waarlijk diep, respect voor Sir Isaac, maar sinds zijn tijd is er op natuurkundig gebied een en ander gebeurd.

Jeanmens schreef:Volgens Newton bestaat licht uit materie deeltjes,die dan net als andere massa

wordt afgebogen door de zwaartekracht van bv.de zon.

Dat wil niet zeggen dat de fysici daar vandaag nog steeds van uit gaan, en dat doen ze overigens ook niet. De huidige fysica beschouwt licht als opgebouwd uit massaloze deeltjes die fotonen worden genoemd. Volgens de algemene relativiteitstheorie volgt een deeltje in de buurt van een aanwezige massa een bepaalde baan in de ruimtetijd (een zogenaamde geodeet) waarbij de afstand tusen 2 punten zo klein mogelijk is, en dit verklaart dus de afbuiging van licht onder invloed van de zwaartekracht.