sciencetalk

Ik vroeg me af wat de algemene regels zijn om een 'beroep' van een werkwoord af te leiden.

Malen -> Maalder (Maler?)

Schrijven -> Schrijver

Trekken -> Trekker

Babbelen -> Babbelaar

Leuren -> Leurder

Tekenen -> Tekenaar

Stel dat iemand als beroep scheuren heeft (waar scheuren in de betreffende context een extra betekenis heeft). Hoe zou je dit afleiden? Scheurer? Scheurder? Scheuraar? Klinkt allemaal zo slecht.

Aangezien het Nederlands daar buiten de voor de hand liggende gevallen (zie woordenlijst Ned. taal) geen regels voor definieert, de Van Dale dit woord niet kent, staat het je vrij om je creatieve geest erop los te laten :eusa_whistle:

Als het woord frequent gebruikt wordt, heb je zelfs een neologisme uitgevonden, en dan wordt het donorprincipe gehandhaafd, met andere woorden, adopteer de schrijfwijze van de uitvinder.

Aangezien het Nederlands daar [...] geen regels voor definieert

Als leek op dit gebied (ben geen neerlandicus) zie ik echter wel enige regelmaat, misschien is het dan handig om je aan die regelmaat te houden als die er enigszins is.

fluisteren -> fluiteraar

luisteren -> luisteraar

babbelen -> babbelaar

bibberen -> bibberaar

tekenen -> tekenaar

rekenen -> rekenaar

Deze hebben allemaal dezelfde vorm; het valt mij op dat alle werkwoorden nog twee lettergrepen hebben na de beklemtoonde. De "regelmaat"

leuren -> leurder

zeuren -> zeurder

(beide klemtoon + -r + -en)

zou je misschien kunnen doorvoeren op scheuren in dit geval en dat zou dan scheurder zijn (welke ik van de drie gegeven alternatieven wel het minst lelijk vind). Toegegeven, twee voorbeelden is erg weinig om dit een regelmaat te noemen.

Verder valt

leren -> leraar

daar weer buiten.

zeuren -> zeurder

Iemand die zeurt is eenvoudig een "zeur" (daar hoeft niks meer aangeplakt te worden).

In zover het nog (wel of niet) nuttig kan zijn:

Stel dat iemand als beroep scheuren heeft (waar scheuren in de betreffende context een extra betekenis heeft). Hoe zou je dit afleiden? Scheurer? Scheurder? Scheuraar? Klinkt allemaal zo slecht.

Hoewel het in de oren van sommigen misschien slecht klinkt bestaat scheurder al als Nederlands woord. Het wordt met name gebruikt voor roekeloze autobestuurders.

Zo sond op 24 okt 1996 in Trouw een kopje: De scheurder ziet autorijden meer als ballet.

Het Groot Woordenboek der Nederlandse Taal vermeldt Scheurder, iem. die scheurt (in versch. toep.) al in een artikel uit 1923.

Ook met zeurder maakt je weinig kans op een eigen neologisme. Het Groot Woordenboek vermeld zeurder o.m. als synoniem van zeur, zanik en treuzelaar (in een artikel uit 1994).

Internet lijkt de inburgering van dit soort woorden aan te moedigen: toegewijde scheurders blijken zelfs een eigen website te hebben.

En volgens een stelling op www.reliflex.nl van 20-12-2007 zijn alle Nederlanders zeurders...

groet, wullem

Wellicht achterhaald als post hier, maar volgens mij is iemand die maalt een mulder.