sciencetalk

Dag allen,

Ik ben bezig met mijn mondeling voor Nederlands en ben nu het boek

" De donkere kamer van Damokles" aan het bespreken.

Ik stuit echter op het begrip van het existentionalisme.

In mijn boek staat dat de mens in een absurde wereld leefde, een wereld die geen vooraf gegeven zin of doel heeft. De mens moet handelen om de absurde, zinloze wereld zin te geven; hij moet zich verzetten tegen de absurditeit van het bestaan.

De mens is wat hij zichzelf maakt.

Hoe kan ik de donkere kamer van damokles hier naar linken?

En dus als stroming van het boek, het existentionalisme?

Want Osewoudt leeft in een chaotische wereld; een wereld in oorlog.

De opdrachten die hij krijgt van Dorbeck maken hem tot de persoon die hij is; een dubbelganger van ?Dorbeck?

[edit]

ik vond dit nog op een website;

" Verder is het boek verwant aan het existentialisme vanwege de nadruk op de zinloosheid van het bestaan en vanwege het absurde in de wereld dat naar voren komt in het door toeval, misverstand en onbegrip gekenmerkte contact tussen de personages."

Dat laatste begrijp ik, maar waarom de zinloosheid van het bestaan?

Kunnen jullie mij misschien helpen?

In principe zou je de meeste van onderstaande elementen moeten kunnen afleiden uit 'de donkere kamer van damokles'

- Existentie gaat vooraf aan essentie. Een centrale stelling van het existentialisme is "l’existence précède l'essence", wat betekent dat het bestaan van een mens, het 'zijn in deze wereld', fundamenteel van meer belang is dan gelijk welke andere betekenis die er aan een menselijk leven wordt toegekend: mensen definiëren dus hun eigen werkelijkheid.

- Afwijzing van de rede als verdediging tegen angst. Door actie, vrijheid en keuze te benadrukken, positioneren existentialisten zich lijnrecht tegenover het rationalisme en het positivisme. Met andere woorden: zij vechten de visie aan dat een mens vooral een rationeel wezen zou zijn. Van hun kant zijn zij eerder geïnteresseerd in wat de mens zelf betekenisvol en zinvol vindt. Existentialisten stellen dat de keuzes die de mens maakt vooral gebaseerd zijn op wat voor hem betekenis heeft, dan dat zij rationeel zouden zijn.

- Het absurde. Existentialisten zijn ertoe geneigd om de mens te zien als een wezen in een onverschillige, en zelfs hem vijandig gezinde omgeving, als vereenzaamd in een absurd universum. In dit universum vindt de mens geen betekenis van een hogere natuurlijke orde, maar moet hij deze betekenis eerder door zijn eigen daden zelf maken, hoe onstabiel en voorlopig deze creatie ook mag zijn. De werkelijkheid om de mens heen is ook niet rationeel, dus het is futiel om te trachten daar met rationele middelen greep op te krijgen.

- Visie op God. In relatie tot het al dan niet bestaan van God neemt het existentialisme twee mogelijke posities in: de theologische en de agnostische visie.

Een vroege 'existentialist' als Kierkegaard zag de relatie tot God als de existentiële vraag bij uitstek. Nietzsche daarentegen proclameerde dat 'God dood was' en dat het concept van een God gewoon verouderd was. Hoe dan ook zouden 'theologische existentialisten' zoals Paul Tillich, Gabriel Marcel, en Martin Buber heel wat van hun leerstellingen met die van het existentialisme delen.

- Het agnostisch existentialisme maakt geen aanspraak over de kennis te beschikken of alles zich al dan niet in een ruimer, metafysisch kader zou kunnen afspelen. Het stelt alleen vast dat de enige waarheid waar we zeker van kunnen zijn, die waarheid is waar wij naar handelen. Te weten of er een God bestaat, ligt niet binnen de mogelijkheden van de menselijke geest. Het bestaan van de mens is in hun visie dus in de eerste plaats subjectief.

Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Existentialisme Bron