sciencetalk

"Spreken in tongen kun je niet plánnen", zegt Wim Breedveld, voorganger van een pinkstergemeente in Drenthe. "Maar bij een gebeds- en genezingsdienst heb je meer kans dat het gebeurt dan in een gewone samenkomst." Bij het spreken in tongen - ook wel 'glossolalie' genoemd - brengt iemand onbegrijpelijke, maar gestructureerde klankreeksen voort. In de pinksterbeweging is het een belangrijk fenomeen: men beschouwt het, overeenkomstig het Nieuwe Testament, als een gave van de geest - hét bewijs dat de spreker is bevangen door de Heilige Geest.

hét bewijs dat de spreker is bevangen door de Heilige Geest.

Bij pinkstergemeenten wordt dit gedaan wanneer iemand bevangen is door ''het woord'' en spreekt in een tong wanneer hij/zij met zijn/haar eigen taal niet kan uitdrukken hoe blij, gelukkig hij/zij hier mee is.

De oudst bekende (vermoedelijke) optekening van glossolalie is te vinden in een van de gnostische geschriften die gevonden zijn in Nag Hammadi. Een deel van de tekst luidt:

Een verborgen, onzichtbaar mysterie kwam tot uiting:

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii EEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE oooooooooooooooooooooo

uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

Het eerste psychologische onderzoek naar het verschijnsel werd rond 1900 gedaan door Théodore Flournoy aan de hand van de astrale talen van Hélène Smith, de zieneres van Genève. In 1927 verscheen het boek Speaking with tongues; historically and psychologically considered van G.B. Cutten, dat jarenlang als standaardwerk gold. Cutten legde een verband tussen glossolalie, schizofrenie en hysterie.

De linguïst Roman Jakobson onderzocht de glossolalie bij een sekte in Rusland en registreerde de klankverschuivingen in de bezweringsformules (zie b.v. Yaguello, 1984).

Tongentaal in het christendom

In het Nieuwe Testament is het de vertaling voor het oud-Griekse woord glõssa (tong, taal [met name niet op natuurlijke wijze verkregen]).

De opvattingen over de betekenis en het belang van het spreken in tongen zijn binnen de christelijke wereld zeer verdeeld. Waar sommigen de opvatting hebben dat het een duivels fenomeen is waarvoor moet worden gewaarschuwd, spreken anderen van de Bijbelse teksten die over het spreken in tongen leren. Daarnaast zijn er velen die van mening zijn dat niet ieder christen in tongen kan spreken en anderen dat dit bij iedere christen wel het geval zou moeten zijn.

In de Bijbel is het spreken in tongen vermeld als één van de 'Gaven van de Geest' en tevens de enige, uiterlijk waarneembare gave. Toen Jezus de herkenningspunten noemde van een gelovige (Marcus 16), was het 'spreken in nieuwe tongen' het tweede genoemde herkenningspunt. De eerste uiting ervan is vastgelegd in het boek van de Handelingen 2, waarin allen die de Heilige Geest ontvingen "...begonnen te spreken zoals de Geest hen gaf uit te spreken.". Het spreken in tongen is later door onder andere Petrus gebruikt als herkenningspunt voor het ontvangen van de Heilige Geest (Handelingen 10:44). Paulus beschrijft het doel en het correcte gebruik van het spreken in tongen uit in twee van zijn zendbrieven (Romeinen 8 en 1 Korintiërs 12 en 14).

De functies zijn:

1. Herkennen en kunnen bevestigen van het ontvangen van de Heilige Geest (Marcus 16, Handelingen 10, etc.).

2. Gebedstaal door de Heilige Geest om te bidden tot God en het sterken van de relatie met God (Romeinen 8:26 en Judas 20).

3. Gebruik tijdens een kerkelijke bijeenkomst (1 Korintiërs 14).

Kan het zijn, dat in tongen spreken ook iets negatiefs of duivels is??

Robertdw schreef:...... toch kan zo'n tong wel uitgelegd worden..

Heeft iemand hier misschien een opmerking over hoe dit kan en of dit een gave is..?

een soort van trance die bij psychologie thuishoort en niets te maken heeft met geesten, goed of slecht

toch kan zo'n tong wel uitgelegd worden

Hoezo Trance..? is dit niet een soort van indianenverhaal.

A) Het gaat hier om de betekenis van het woord.