sciencetalk

Misschien is het verschijnsel van roodverschuiving een van de belangrijkste argumenten voor de oerknaltheorie, maar dit werpt bij mij twee vragen op:

-waarom gaan we ervanuit dat de aardse wetten/verschijnselen overal (metaaards, melkwegstelsel, metamelkwegstelsel, universeel, ..) homogeen gelden?

-waarom zou de verschuiving aanduiden op een 'uitdijing" eerder dan op een ecliptisch vlak waarbinnen de waargenomomen object x in een baan om object y draait?

Tonno schreef:Misschien is het verschijnsel van roodverschuiving een van de belangrijkste argumenten voor de oerknaltheorie, maar dit werpt bij mij twee vragen op:

-waarom gaan we ervanuit dat de aardse wetten/verschijnselen overal (metaaards, melkwegstelsel, metamelkwegstelsel, universeel, ..) homogeen gelden?

Omdat de theorieën die wij hier stellen en testen, overeenkomen met de verschijnselen die wij in de ruimte tegenkomen. Hieruit kunnen we bepaalde verschijnselen koppelen aan 'theorieën'. Bijvoorbeeld, de zwaartekrachttheorie van Newton beschrijft dat in een vacüum alle objecten even snel naar 'beneden' vallen. Dit hebben ze getest met een veer en een hamer op de maan en daar was het antwoord, die overeenkwam met de voorspellingen. Het probleem bij astronomie is dat het grootste del speculatief is en alleen gebaseerd is op waarnemingen met een telescoop. Het mooie aan wetenschap is dat verschijnselen worden beantwoord door theorieën die zodanig, met de tijd mee, steeds iets verbeterd worden en daardoor een beter beeld geven van ons heelal.

-waarom zou de verschuiving aanduiden op een 'uitdijing" eerder dan op een ecliptisch vlak waarbinnen de waargenomomen object x in een baan om object y draait?

Omdat ze bij een heleboel sterren die metingen hebben gedaan en daaruit bleek dat het grootste percentage, zo'n 80% van ons af bewoog, hieruit pasten ze dat aan in het model dat ze toen van de kosmos hadden. Hieruit concluderend dat sterrenstelsels, van ons afbewogen, konden ze stellen dat er een uitdijing was.

Ik kan je natuurlijk nog veel meer vertellen, maar hier wil ik het graag bij laten, als jij nog meer wilt weten, kun je het boek 'De Oerknal' van Simon Singh het beste lezen. Hier leer je de astronomie door de jaren heen kennen en wordt je tevens langzamerhand ingeleid in het oerknalmodel..

Bijvoorbeeld, de zwaartekrachttheorie van Newton beschrijft dat in een vacüum alle objecten even snel naar 'beneden' vallen. Dit hebben ze getest met een veer en een hamer op de maan en daar was het antwoord, die overeenkwam met de voorspellingen.

Alleen heeft de veronderstelling dat objecten elkaar kunnen aantrekken door een vacuüm een heel zwak punt: hoe kunnen objecten elkaar aantrekken door een vacüum?

Vacüum is volgens wikipedia in de (theoretische) natuurkunde: een materievrije ruimte.

Dat objecten elkaar aantrekken in ons beeld van het universum is duidelijk, hoe dat kan is een ander verhaal.

Vacüum is volgens wikipedia in de (theoretische) natuurkunde: een materievrije ruimte.

Sorry, denkfoutje. Ik doel natuurlijk op geen atmosfeer, waardoor er geen luchtwrijving optreed. (Die belemmerd namelijk de weg van het object.)

Een grove schets:

Het gaat over de kosmologische roodverschuiving. Deze is ten gevolge van het expanderen van het heelal.

Als de schaalfactor a(t) toeneemt zal ook de golflengte van het foton hiermee toenemen en dus naar het rood verschuiven. Dit kan allemaal mooi uitgerekend worden in de Robertson Walker metriek.

Het punt is dat alle objecten roodverschoven worden. Hubble zag dat (bij kleine roodverschuivingen) de roodverschuiving evenredig was met de afstand tot de aarde. Als alle objecten roodverschoven worden, wil dit zeggen dat ze allemaal van ons wegbewegen. ( Degene die het verst van ons staan, bewegen het snelste weg, v(t) = H r(t) ).

Het typische voorbeeld is het volgende. We zetten stippen op een ballon en blazen daarna de ballon op. Als we onszelf associëren met een stip, zullen we alle stippen van ons zien wegbewegen. En zal dus alles roodverschoven worden.

De eerste vraag begrijp ik niet zo goed.

Vacuüm, geen atmosfeer, geen lucht, materie,... Dat is allemaal ongeveer hetzelfde ( in deze context tenminste )

Waarom zouden objecten elkaar niet kunnen aantrekken in een vacuüm?

Als we nu dat aantrekken zien als het uitwisselen van deeltjes (vb. gravitonen), waarom zou dit in vacuüm niet gaan? Het kan hetzelfde principe zijn als 2 positieve ladingen die verstrooien door het uitzenden van een virtueel foton. Maar dan aantrekkend.

Het vacuüm is trouwens nooit leeg door kwantumfluctuaties.

Bijvoorbeeld, de zwaartekrachttheorie van Newton beschrijft dat in een vacüum alle objecten even snel naar 'beneden' vallen. Dit hebben ze getest met een veer en een hamer op de maan en daar was het antwoord, die overeenkwam met de voorspellingen.

betekent dit dan bijvoorbeeld: als er een zwart gat precies tussen 2 planeten (1 met de dubbele gewicht als de andere) dat ze gelijktijdig bij het zwarte gat aankomen?

in het vacuum is dit exact wat er gebeurt.

Als je je afvraagt waarom dit enkel in het vacuum zo is, dit komt doordat er in het vacuum geen luchtweerstand is.

joren schreef: ↑do 10 mei 2012, 17:00
in het vacuum is dit exact wat er gebeurt.

Dat ook weer niet. De zwaardere ster zal er eerst in het zwarte gat verdwijnen, omdat in de tussentijd het zwarte gat namelijk ook naar de ster getrokken wordt.
maak de sommetjes maar voor de krachten a, b en c tussen de sterren x en y met zwart gat z, met massa's zoals aangegeven en afstanden x-z en y-z gelijk aan 1 (alles voor het rekengemak, maar wat je ook zou nemen, y en z ontmoeten elkaar eerder dan x en z.)