Een reden geven als normen en waarden is je er makkelijk vanaf maken.
Ik begrijp wat je bedoelt. Maar je zegt zelf: "mensen horen bij ons clubje". Is dat dan geen idee die deel uimaakt van onze cultuur en dus ons normenpatroon, of bedoel je daar eerder mee dat het hier over een eerder instinctieve "oernorm" gaat die al sinds ons ontstaan onbewust in onze geest ingebakken zit en ons gedrag bepaalt?
Dan moeten we ons de rvaag stellen of deze idee overal ter wereld geldig is?
Ik weet in elk geval dat mensen niet in elke cultuur evenveel waard zijn. Dat wil uiteraard niet zeggen dat men in culturen waarin ze minder waard zijn ze dan ook gaat opeten maar ik ben wel van mening dat het normenpatroon de belangrijkste oorzaak is van het feit dat wij er van uitgaan dat mensen opeten "not done" is.
Ik redeneer zo omdat het menselijk gedrag al lang niet meer enkel wordt bepaald door het natuurlijk instinct. Er zijn immers nog andere dingen die in onze samenleving niet passen en ongehoord zijn. Tegenover sommige van deze dingen heeft men echter niet altijd even negatief aangekeken.
De stelling dat mensen andere mensen niet opeten is niet universeel geldig, noch op geografisch, noch op historisch vlak. Er bestaat nu éénmaal kannibalisme (en dan heb ik het zelfs hekemaal niet over uitzonderlijke omstandigheden waarbij overlevingsdrang een rol speelt, zoals het opeten van mede-passagiers na een vliegtuigcrash in de Andes...)
De vergelijking maken met dieren om vanuit hun instinctief gedrag (het al dan niet opeten van soortgenoten) een verklaring te vinden voor het feit dat wij westerlingen geen mensen eten vind ik dan nogal gevaarlijk. Niet alleen omdat volgens mij vooral culturele beweegredenen de oorzaak zijn van ons gedrag ten opzichte van kannibalisme, maar ook omdat er zowel diersoorten zijn die sortgenoten opeten als dat er diersoorten zijn die dat nooit zulen doen...
Interessant om tot een antwoord te komen waarom er in onze cultuur een norm bestaat die het opeten van mensen afkeurt is misschien wel terug te aan in het verleden, en het gedrag van onze voorouders na te gaan.
Heeft er iemand weet van een moment in de geschiedenis waar er wel aan kannibalisme werd gedaan (door onze voorouders) ?
Zo ja, wanneer zou dat kunnen geweest zijn? Dit laat ons misschien toe een eventuele verandering in de menselijke opvatting ten opzichte van kannibalisme te relateren aan een externe factor en zo tot een verklaring te komen.
Waarom heb ik dit idee? Lees even het volgende :
In het eerste deel van dit geweldige boek richt Diamond zich op beschavingen uit het verleden: de Noorse Vikingkolonies in Groenland, de Paaseilanders, de Anasazi uit het Amerikaanse Zuidwesten en de Maya’s. In het tweede deel gaat hij in op een moderne beschaving, die van Rwanda.
Een van zijn beste voorbeelden is het ten ondergaan van de beschaving op Paaseiland. Tussen 1000 en 1400 na Christus was het weelderige eiland voorzien van genoeg bossen: de Paaseilanders waren cultureel op een hoogtepunt. Zij kregen het zelfs voor elkaar om honderden beelden, die soms wel meer dan 270 ton wogen, te plaatsen. Zonder de hulp van machines welteverstaan.
Toen de eerste Europeanen in 1722 op Paaseiland arriveerden, was het eiland zo goed als uitgestorven en onvruchtbaar. Het eiland had inmiddels enkele eeuwen met een gewelddadige geschiedenis en kannibalisme achter de rug. Er was zelfs sprake van een kannibalistisch gezegde, wanneer men iemand gruwelijk wilde beledigen: “Het vlees van je moeder blijft tussen mijn tanden zitten.”
Door archeologische opgravingen zijn we erachter gekomen dat Paaseiland op een gegeven moment een burgeroorlog voerden en dat kannibalisme een manier was om, in geval van schaarste, de voedselvoorraden aan te vullen. Diamond vraagt zich af waarom; waarom was het voor een natie die eeuwenlang voorspoed kende opeens te moeilijk om genoeg voedsel te produceren voor zijn inwoners?
Bron :
http://www.geschiedenis.nl/index.php?optio...=649&Itemid=147
Hieruit is makkelijk af te leiden dat kannibalisme hoogstwaarschijnlijk werd veroorzaakt door een verklaarbare externe factor/gebeurtenis.