sciencetalk

Verharding, verloedering, armoede, wantrouwen, onverdraagzaamheid, zijn een paar zaken die onze maatschappij ontwrichten.

Dit geldt tevens ook voor Belgie. Du8s als men aangesproken voeld of voelen, gaarne uiteenzetten wat de problematiek aldaar is.

Hoe kan er op wetenschappelijk gebied oplossingen geboden worden, die ook na een proefperiode ik werking gesteld kan en/of mag worden, waarbij ook onze inwoners vrijwillig, wel dan niet gedwongen worden deel te nemen bij het herbouwen/scheppen van een andere maatschappij, dan de huidige?

Samengevat :

Om te beginnen is er momenteel iets essentieels aan het veranderen. Bij de geboorte wordt nu een medisch dossier aangelegd van iedereen. Dit is essentieel voor het verloop van een leven. Vroegtijdig kunnen excessen ontdekt worden, en kan er op in gespeeld worden. Van belang hierbij, is dat zoveel mogelijk instanties hier hun beleid op af stemmen. Psychiatrie moet daarbij een belangrijke rol hebben. Door ook het beleid van scholen er op aan te passen, kan vroegtijdig ingesprongen worden, opdat ontsporing zoveel mogelijk wordt voorkomen. De aanwezigheid van psychologen en maatschappelijk werkers (desnoods roulerend) op scholen kunnen buitensporig gedrag herkennen, en zo nodig ouders er op aan spreken wat een betere manier van doen is. Dat ouders het vaak zelf niet inzien of in willen zien is wel bekend. De sterke groei van kinderen met een bepaalde stoornis veroorzaakt dat ze hun eigen pad kiezen. Ook kunnen ouders zelf afwijkend gedrag vertonen, wat z'n doorwerking heeft op de kinderen.

Een tweede wat veranderen moet op scholen, is dat afgestapt wordt van de algemene richtlijnen, waarna teneinde door middel van de cito-toets een vervolgkeuze gemaakt wordt. Het is veel beter het beleid af te stemmen, vanaf het begin van het basisonderwijs. Dit kan door het onderwijs te individualiseren, door middel van het 'meervoudige intelligentie-systeem'. Ieders betere kanten worden dan aangesproken, wat zich resulteert in een kwalitatief beter onderwijs. De individuele benadering heeft dan eveneens een beter vervolgonderwijs tot gevolg.

Deze essentiele veranderingen hebben z'n doorwerking op sociale, maatschappelijke en medische factoren. Afdwalingen naar criminaliteit, drugs, sociaal mindere gesteldheid, vandalisme en meer kunnen daarmee voorkomen worden. Dus door het bij de bron aan te pakken worden toekomstige excessen voorkomen, althans veel daarvan.

De politiek moet zorgen dat het veel opener wordt, en dat de bevolking veel meer inbreng kan hebben. Dat schept binding en een beter gericht beleid.

Allochtonen moeten gesteund worden door middel van ontwikkelingsprojecten, waarbij individuele bevolkingsgroepen aparte steun krijgen, daarbij hoort dan ook dat de autochtone bevolking er z'n aandeel in heeft, wat binding en saamhorigheid bewerkstelligd.

Op medisch gebied moeten onnodige escalaties voorkomen worden, door de werkdruk te verminderen. Meer specialisten en ook verpleging.

Ouderen, welke momenteel schandalig behandeld worden verdienen betere verzorging. Niemand wil dat later zelf ook zo ervaren, dus.

Het millieu is ook van essentieel belang. het terugdringen van het broeikaseffect gebeurt nu nog ondermaats, wat ten aanzien van komende jaren ontoelaatbaar is. Men onderschat de ernst hiervan.

Ik vindt dat de politiek veel opener moet, maar ik vindt niet dat de bevolking meer invloed moet krijgen.

Ik ben voor de structuur waarbij ik als kiezer een partij kies met een programma dat mij goed aanstaat. De leden van deze partij mogen dan voor mij beslissingen maken over hoe alles in Nederland gaat. Ik als kiezer moet in staat zijn het werk van de partij te overzien en mogelijk opmerkingen over kan maken of zelfs mijn stem in die partij kan opzeggen.

Ik heb namelijk geen tijd om elke onderzoek door te spitten, om elk keuze op feiten een beslissing te maken. Ik weet dat als ik zomaar vlug over een kwestie heen kijk ik verkeerd antwoord geef. En ik ben bang dat als mensen over alles en nog wat een referendum houden, zij ook ongewild fouten maken

Ik vindt dat de politiek veel opener moet, maar ik vindt niet dat de bevolking meer invloed moet krijgen.

Het meer geven van invloed aan de bevolking schept binding. De binding is noodzakelijk om de bevolking beter te doorgronden, wat betere inzichten verschaft, waar een beleid beter op af gestemd kan worden. Desinteresse bij de bevolking veroorzaakt wanbeleid in de politiek.

Ik ben voor de structuur waarbij ik als kiezer een partij kies met een programma dat mij goed aanstaat. De leden van deze partij mogen dan voor mij beslissingen maken over hoe alles in Nederland gaat. Ik als kiezer moet in staat zijn het werk van de partij te overzien en mogelijk opmerkingen over kan maken of zelfs mijn stem in die partij kan opzeggen.

Je wil je stem in een partij op kunnen zeggen en er tegelijkertijd opmerkingen over kunnen maken. Referenda zijn een oplossing voor het maken van opmerkingen. Simpelweg je stem opzeggen helpt niet op het moment dat een bepaald beleid er doorgedrukt wordt. Je hebt dan pas weer recht van spreken (stemmen) bij de volgende verkiezingen. Het 'kwaad' is dan al geschied en de ontevredenheid toegenomen, wat dan vervolgens weer een verkeerde invloed op het beleid heeft. Tussentijdse evaluatie kan het een en ander verbeteren.

Ik heb namelijk geen tijd om elke onderzoek door te spitten, om elk keuze op feiten een beslissing te maken. Ik weet dat als ik zomaar vlug over een kwestie heen kijk ik verkeerd antwoord geef. En ik ben bang dat als mensen over alles en nog wat een referendum houden, zij ook ongewild fouten maken

Ik vind dat deze algemeen gehanteerde stelling onterecht is. Niet alleen hogergeschoolden en wetenschappers kunnen uiting geven van gevoelens, ontevredenheden, wensen en meer. Ook sociaal minder gestelden of ietwat minder geleerden kunnen heus wel tot juiste conclusies komen. Daarbij zijn er nog voldoende geschoolden over die je taak waar kunnen nemen, wanneer je geen tijd er voor hebt. In z'n totaliteit zal het dan heus wel goed komen, gezien het juist de mensen zijn welke de kwesties betreffen, en wie juist de beste ideeën aanvoeren. Referenda geven ook blijk van waar deze mensen mee tobben. Ook zij hebben recht van spreken.

Het dilemma is: enerzijds wil men (in zijn algemeenheid) meer invloed uitoefenen ("de politiek staat te ver van de bevolking af"), anderzijds, zie PurpereWolf, wil men zich ook niet met alles bemoeien.

Mensen voelen zich bij de zaken die zich in hun directe omgeving afspelen het meest betrokken. Als het gaat om meer invloed kunnen uitoefenen, betreft dit dan ook bijna altijd zaken uit de directe omgeving.

Aan de andere kant, slechts een handjevol maakt zich druk als het gaat om zaken als europese aanbesteding, uitbreiding van Schiphol, benoemingen leden provinciale staten e.d..

In mijn visie is dit dilemma redelijk eenvoudig op te lossen, door niet één overheid, maar meerdere redelijk onafhankelijke bestuursorganen te hanteren volgens het sociale model wat ik propageer. Essentieel daarbij is dat iedere orde (laag) haar eigen regels en verantwoordelijkheden opstelt waarbij de enige restrictie is dat deze niet eenzelfde of hogere orde schade mogen berokkenen (lichamelijk, geestelijk of financieel).

Het individu is de laagste orde in het sociale model. Het individu mag doen en laten wat het wil, zolang het maar geen schade in meest algemen vorm berokkend aan andere individuen of hogere ordes.

Net daarboven is het gezin/groepssamenleving. Als entiteit geldt hiervoor hetzelfde als voor het individu: zolang er geen schade wordt toegebracht aan andere gezinnen of hogere ordes kan zij doen of laten wat ze wil.

Dat impliceert overigens dat bijvoorbeeld de keuze voor al dan niet onderwijs ook vrijgelaten wordt. In mijn visie zou iedereen die keuze ook zelf moeten kunnen maken.

Gezinnen leven gezamenlijk in een straat of wijk. Ook dit is een sociale orde waarbinnen afspraken gemaakt worden onderling tussen de gezinnen/bewoners over de samenleving in die straat of wijk. Hier is nog steeds geen echte overheidsbemoeienis nodig, een "wijkoudste" o.i.d. zou volstaan.

Weer een orde hoger is de buurt, het dorp, de gemeenschap. Hierin is wel een soort van bestuur aanwezig dat zich enerzijds bezighouden met ervoor te zorgen dat de wijkregels geen schade berokkenen aan andere wijken, en anderzijds wordt er overleg met aangrenzende buurten over buurtoverstijgende zaken.

Deze ordes kan je zo verder naar boven toe uitwerken tot op land niveau en daarna verder tot op Europees niveau.

De hoogste orde hoeft dus alleen maar besluiten te nemen en verantwoordelijk te zijn voor die zaken die de orde eronder overstijgen. Dat zijn precies die zaken waar de gemiddelde burger zich niet bepaald druk over kan maken.

De lage ordes (wijk, buurt, plaats) zijn de ordes die het dichts bij de bevolking staan, de weten wat er in hun orde leeft en die op basis daarvan besluiten kunnen nemen en verantwoordelijk kunnen zijn voor hun orde.

En natuurlijk kunnen er dan verschillen ontstaan. In een wijk met studentenflats zullen ongetwijfeld andere samenlevingsnormen afgesproken worden dan in een laantje met gepensioneerde mensen. Maar dat is niet erg en feitelijk alleen maar goed. Want dit is precies de reden waarom zovelen zich van de politiek afwenden en zich helemaal nergens meer verantwoordelijk voor voelen: regels worden nu ergens ver weg bepaald, zonder dat er met een specifieke situatie rekening gehouden wordt.

Door zo'n orde indeling te gaan hanteren zorg je voor twee dingen: iederen is weer verantwoordelijk voor haar of zijn eigen handelen en laten, en iedereen kan direct betrokken worden bij zaken die haar of zijn directe omgeving betreffen.

@ Lutetia

Ik vind dat het in het juiste perspectief gezien moet blijven. Onderliggende organen hebben invloed op hogere organen, zoniet op het allerhoogste, en kunnen aangesproken worden op situaties welke ontstaan nadat een bepaald beleid tot invoering gebracht is. Het betreft dan onvolkomenheden op de uitvoering van een 'reeds ingevoerd beleid'.

Waar ik op doelde, is het eventueel hebben van invloed op 'voorstellen tot beleidvoering', oftewel de mogelijkheid in te grijpen wanneer wanbeleid dreigt gevoerd te worden. Het zijn dan preventieve maatregelen om verbeteringen aan te brengen, zodat later niet bij die uitvoerende en/of controlerende organen aangeklopt hoeft te worden. Later beklag heeft minder invloed.

Het is juist het ontbreken van de invloed bij de bevolking en daarmee het ontmoedigen, wat de desinteresse veroorzaakt.

Meerdere overheden dan nu reeds aanwezig brengt alleen maar grotere versnippering en onduidelijkheid. Ik pleit eerder voor vereenvoudiging, wat duidelijkheid verschaft en eveneens meer binding brengt.

Minder overheidslagen impliceert automatisch een centrale(re) overheid.

Hoe centraler de overheid, hoe groter de afstand tussen overheid en bevolking én hoe algemener regel- en wetgeving wordt.

Hoe algemener regel- en wetgeving wordt, des te meer uitzonderingsregeltjes er gemaakt moeten worden, waarvoor méér overheid nodig is om de uitvoering ervan te controleren.

Hoe bestuur je een bedrijf met bv 10.000 werknemers ? Een platte organisatie is dan uitgesloten. Dus ergens bovenaan is het bestuur die zich niet bezighoudt met allerlei zaken op de werkvloer maar alleen met het strategisch, het bedrijf overstijgende, zaken.

Daaronder zit een laag van tactisch management die ieder hun eigen zaakjes regelen op een zeer zelfstandige wijze en alleen die zaken die overkoepelend zijn worden door het tactisch management aan het strategisch management voorgelegd.

Onder de tactisch managers zitten de operationele managers die ook weer ieder hun deel managen. En daaronder zitten vaak teamleiders.

Dat is een vier lagen structuur die er voor zorgt dat de werknemers direct invloed kunnen uitoefenen op zaken die hun betreffen via de team leiders of operationeel managers, en waarbij zaken van algemeen belang door hogere management lagen behandeld worden.

Als iedere werknemer invloed zou willen uitoefenen op tactische of strategische beslissingen, wordt het een ondoenlijke zaak. 10.000 werknemers hebben 5.000 verschillende wensen en ideëen. En die krijg je nooit allemaal op één lijn.

Door een opdeling te maken in kleinere groepen waarbinnen ook onderling goed gecommuniceerd wordt, is het een stuk eenvoudiger om binnen zo'n groep één lijn te trekken voor wat betreft de wensen en ideën.

Als een team niet groter is dan zo'n 25 personen, kan de teamleider dat nog redelijk eenvoudig trekken.

Via de teamleiders kan dan met de operationeel manager in overleg getreden worden en kunnen de standpunten van de verschillende teams gecombineerd worden en zo verder tot het hoogste niveau. De kans dat er dan iets gebeurd wat voor iedereen min of meer acceptabel is, is groter dan wanneer 10.000 mensen met elkaar in discussie gaan.

Ik zie niet in waarom dat voor het besturen van een land anders zou moeten zijn.

Ik zie niet in waarom dat voor het besturen van een land anders zou moeten zijn.

Omdat men dan niet op voorhand (direct) invloed kan hebben, wat raadgevend werkt, maar ook de ontevredenheid over een in te voeren beleid weg kan nemen. Het is de ontevredenheid over het gevoerde beleid wat de 'desinteresse' veroorzaakt. Blijkbaar wil de politiek momenteel meer interesse kweken.

Het gaat hum niet om het algemener maken van wet- en regelgeving (uitvoering), maar om het algemener maken van het te voeren beleid(bepalend).

Ook gaat het hum niet om het inwinnen van verschillende vormen van wensen of kritiek (individuele uitingen), maar wel om de mening betreffend beleid dat ingevoerd dreigt te worden door de overheid, oftewel is de bevolking het eens met voorstellen welke aangedragen worden, of niet. Het blijkt wel, gezien de ontevredenheid, dat dat er vaak aan schort. Een evaluatie moet dan ook veelomvattend zijn.

Ik ben wetenschapper en ik geef toe dat ik er geen tijd voor heb. En dat ik makkelijk te manipuleren ben als het mij niets uitmaakt.

Mijn angst voor referenda komt uit de VS waar ik woon en waar er veel meer referendas zijn. De uitkomst van het referenda wordt grotendeels bepaald door welke partij er het meeste geld tegenaangooit. Mensen krijgen reclames te zien, op TV en in de krant, over de vraagstelling, maar omdat ze er geen tijd voor hebben, geen zin in hebben, zijn ze erg makkelijk te manipuleren. En gaan ze stemmen zonder dat ze de ballen verstand ervan hebben. De kiezer kiest dan individualistisch en voor de korte termijn.

We moeten als bevolking voor elkaar opkomen, een partij vertegenwoordigd iedereen, een persoon alleen maar hemzelf en zijn directe omgeving. Er is geen grijs vak, alleen ja of nee. Het weerspiegelt niet de wil van de samenleving, echter de wil van de individualist.

Referenda zijn een onderschat gevaar voor de democratie.

DePurpereWolf schreef:Ik ben wetenschapper en ik geef toe dat ik er geen tijd voor heb. En dat ik makkelijk te manipuleren ben als het mij niets uitmaakt.

Mijn angst voor referenda komt uit de VS waar ik woon en waar er veel meer referendas zijn. De uitkomst van het referenda wordt grotendeels bepaald door welke partij er het meeste geld tegenaangooit. Mensen krijgen reclames te zien, op TV en in de krant, over de vraagstelling, maar omdat ze er geen tijd voor hebben, geen zin in hebben, zijn ze erg makkelijk te manipuleren. En gaan ze stemmen zonder dat ze de ballen verstand ervan hebben. De kiezer kiest dan individualistisch en voor de korte termijn.

We moeten als bevolking voor elkaar opkomen, een partij vertegenwoordigd iedereen, een persoon alleen maar hemzelf en zijn directe omgeving. Er is geen grijs vak, alleen ja of nee. Het weerspiegelt niet de wil van de samenleving, echter de wil van de individualist.

Referenda zijn een onderschat gevaar voor de democratie.

De vergelijking met de VS vind ik niet zo'n goede. Daar is politiek pas echt poppekast. Gezien de Nederlanders wel bezig zijn met vrijwel alles (ook al is het egocentrisch), geeft de overvloed dan niet een goed beeld van wat de bevolking in z'n totaliteit wil ? (het samenvoegen van meerdere kleuren geeft één bepaalde kleur)

Wanneer in Nederland het totaal aan individuele meningen bekend is, weerspiegelt dat dan niet onze samenleving, en kunnen referenda daar niet blijk van geven ? Uiteraard hoort bij een referendum een goede voorlichting.

Ik ben het grotendeel met Sjors eens, maar: bij het enige echte referendum wat we laatst gehad hebben hebben veel mensen alleen maar nee tegen de EU-grondwet gestemd uit onvrede met het beleid van de regering en niet omdat ze de grondwet grondig doorgenomen hadden en zich daar niet in konden vinden.

En dat gevaar blijft bestaan bij ieder referendum: een (groot) deel van de stemmers stemt emotioneel en niet verstandelijk. En ik vraag me af of dat de meest gunstigste uitslag oplevert.

Bovendien: waar leg je de grens wat wél en wat niet per referendum besloten moet worden ? Zelfs als daar iets over bepaald zou zijn, zal het zeker zo zijn dat indien de regering een bepaalde wet o.i.d wil doordrukken, ze vast en zeker wel iets vinden om het referendum te omzeilen.

PS: PupereWolf: wetenschapper in welk gebied ?

Lutetia schreef:Ik ben het grotendeel met Sjors eens, maar: bij het enige echte referendum wat we laatst gehad hebben hebben veel mensen alleen maar nee tegen de EU-grondwet gestemd uit onvrede met het beleid van de regering en niet omdat ze de grondwet grondig doorgenomen hadden en zich daar niet in konden vinden.

En dat gevaar blijft bestaan bij ieder referendum: een (groot) deel van de stemmers stemt emotioneel en niet verstandelijk. En ik vraag me af of dat de meest gunstigste uitslag oplevert.

Bovendien: waar leg je de grens wat wél en wat niet per referendum besloten moet worden ? Zelfs als daar iets over bepaald zou zijn, zal het zeker zo zijn dat indien de regering een bepaalde wet o.i.d wil doordrukken, ze vast en zeker wel iets vinden om het referendum te omzeilen.

PS: PupereWolf: wetenschapper in welk gebied ?

De reden daarvan was, dat bijna niemand wist waarover het ging, en de gelegenheid aangegrepen werd om het ongenoegen te uiten (emotioneel). Bij een referendum hoort een duidelijke voorlichting met voldoende tijd het in te laten werken, zodat begrepen wordt wat gevraagt wordt. De ene heeft daar nou eenmaal meer tijd en informatie voor nodig dan de andere. Ook moet de bevolking het kunnen bespreken met elkaar. Wanneer het optimaal voorbereid wordt, zal heus wel oprecht gestemd worden, immers wil iedereen wel dat het beter gaat. Het is de kunst van het doordringen van informatie over kwesties die komen gaan. Om te bewerkstelligen dat de juiste informatie de juiste referenda tot gevolg hebben, moet de communicatie met de bevolking verbeterd worden. Discussieprogrammas, fora, folders, sites en dergelijke moeten dan uitkomst kunnen geven.

En hoeveel mensen zitten op deze 'discussieprogrammas' te wachten?

De mensen die geinteresseerd zijn in de politiek. Moet iedereen geinteresseerd zijn in de politiek? Nee, ik leef mijn eigen leven en ik verwacht dat ons democratisch stelsel zo goed mogelijk probeert het voor mij makkelijk te maken. Ik heb geen tijd voor discussieprogrammas over alles en nog wat, omdat het me niet interesseerd. Ik huur liever iemand in die voor mij een keuze kan maken.

Ik denk ook dat ideologisch een uitdieping van de democratie heel mooi is, maar praktisch vind ik het absoluut niet haalbaar. Al was het maar omdat ik geen tijd heb om over zoveel zaken goed na te denken, en er eigenlijk ook te weinig van af weet.

DePurpereWolf schreef:En hoeveel mensen zitten op deze 'discussieprogrammas' te wachten?

De mensen die geinteresseerd zijn in de politiek. Moet iedereen geinteresseerd zijn in de politiek? Nee, ik leef mijn eigen leven en ik verwacht dat ons democratisch stelsel zo goed mogelijk probeert het voor mij makkelijk te maken. Ik heb geen tijd voor discussieprogrammas over alles en nog wat, omdat het me niet interesseerd. Ik huur liever iemand in die voor mij een keuze kan maken.

Ik denk toch echt dat zeer veel mensen er anders over denken, en graag enig invloed hebben op de politiek die gevoerd wordt in Nederland. Je hoeft je heus niet tot over de oren te verdiepen in die materie. Als het volgens het beleid van de coalitie aangevoerd wordt, tezamen met de benodigde informatie en voldoende tijd het door te nemen, zullen genoeg mensen zich geroepen voelen te reageren. Het is immers in hun eigen belang, en het voorkomt frustraties over wanbeleid, wat veel minder prettig is.