sciencetalk

Zoals sommigen van u wellicht zullen weten is bij het ontwerpen van een racefiets het belangrijk dat veel onderdelen moeten voldoen aan een laag gewicht een een hoge stijfheid. Daarom vaak de discussie tussen staal/aluminium of carbon frame's, crank etc. Het doel is natuurlijk om zoveel mogelijk energie van de rijder in de voorwaartse beweging van de fiets om te zetten.

De reden dat onderdelen van de fiets zo stijf mogelijk moeten zijn komt door de vervormingen in het materiaal. Onder ideale elastische belasting zou er geen energie verloren gaan in de constante rek en compressie, maar door de hysteresis in het materiaal wordt een gedeelte ervan toch omgezet in warmte. Als men typische fietswebsites bezoekt wordt alleen over de stijfheid van materialen gesproken. Hoe hoger de elasticiteitsmodules E (in GPa) hoe stijfer. Maar niets over hysteresis.

Op internet (google) is het lastig om een correlatie te vinden tussen E en de hysteresis van het materiaal. Weet iemand hoe deze relatie is? Kan men zeggen dat in stijvere onderdelen per definitie minder energie verloren gaat (als alle andere factoren constant blijven).

MVG Jordy

Er is geen directe correlatie. Het gaat over in hoeverre mate het materiaal 'niet' elastisch gedraagd.

Voor perfecte metalen is er niet veel hysteresis. Maar graniet heeft ook hysteresis, en dat is vrij stijf.

Maar, hoe stijf het materiaal, hoe minder buiging, hoe minder invloed van hysteresis.