sciencetalk

Waarom kan bij de afstandsbepaling van een ster met de parallaxmethode niet worden volstaan met een positiebepaling van de ster t.o.v. de hemelcoördinaten (hoogte/azimuth; declinatie-rechte klimming)? En dat natuurlijk op twee tijdstippen die 6 maanden uit elkaar liggen. Ik las op verschillende sites, dat de positie van de betreffende ster moet worden bepaald t.o.v. een of enkele sterren op de achtergrond. Is dat echt nodig?

Parallax wil je meten met een nauwkeurigheid van 0,01 boogseconde. Een telescoopopstelling die gedurende een half jaar foutloos op de gewenste coordinaten gericht kan worden, zonder gebruik te maken van referentiesterren, is duur. Het is veel goedkoper om een foto te maken met een referentiester erop, door een telescoop die minder nauwkeurig gericht kan worden.

Ik dacht aan een bepaling van de schijnbare positie van de ster t.o.v. de hemelcoördinaten op twee verschillende momenten, bijvoorbeeld op 21 juni en 21 december. Waarom zou een telescoop gedurende een halfjaar continu gericht moeten blijven op bepaalde hemelcoördinaten? Of begrijp ik het antwoord verkeerd? Of beweegt het stelsel van hemelcoördinaten mee met de jaarlijkse beweging van de Aarde om de Zon, zodat de parallax geen invloed heeft op de waargenomen positie van de ster?

Over welke telescoop heb je het? Laten we beginnen met jouw eigen telescoop. Als je vanavond tegen jouw telescoop zegt dat hij zich moet richten op de coordinaten 12° 34' 56,78'' en 23° 45' 43,21'' hoe precies voert hij dat commando dan uit? Wat is de maximale richtfout vanavond, en kun je garanderen dat de maximale richtfout over een half jaar hetzelfde is?

Waarom zou een telescoop gedurende een halfjaar continu gericht moeten blijven op bepaalde hemelcoördinaten?

Daar is inderdaad geen reden toe. Ik denk dat Jkien iets verkeerd uitdrukte.

Het gaat er slechts om dat je vanaf twee zover mogelijk uit elkaar gelegen punten (dwz ongeveer 300 miljoen km, twee ongeveer tegenoverliggende punten op de baan van de aarde rond de zon, ongeveer haaks op de richting waarin je het betrokken hemellichaam aantreft) je metingen kunt verrichten. Zover mogelijk uit elkaar om je meetfouten zo klein mogelijk te maken. En dat betekent met een tussenpoos van een half jaar.

zoiets kun je nooit op een correcte (astronomische) schaal tekenen natuurlijk, hieronder dus sterk overdreven parallaxhoeken.
Maar, zoals Jkien zegt, door je telescoop op hemelcoördinaten te richten voor een parallaxmeting maak je een onvermijdelijke meetfout méér dan wanneer je een referentiester héél ver weg (idealiter oneindig ver weg) zoekt.