automutilatie

[Snellejelle]

automutiliatie oftewel zelfverwonding.

ik wil binnenkort mijn spreekbeurt gaan houden over automutilatie.

ik heb al eens rond gekeken en informatie gelezen en ik heb er ook ervaring mee met iemand uit mijn omgeving, maar ik blijf eigenlijk nog met een vraag zitten...

mensen gaan meestal over tot zelfverwonding om hun gevoelens te kunnen uiten.

maar mijn vraag is: Waarom kiezen mensen juist voor deze manier? Wat is voor deze mensen de stap waardoor ze op het idee komen om zoiets te gaan doen?

ik heb al enkele feitenkennis opgedaan op: http://www.automutilatie.nl/basisautomutilatie.htm

ik snap dus inmiddels wel waarom mensen het doen, maar ik snap nog steeds niet hoe je er aan kunt beginnen, hoe kom je op zo'n idee? is het kopieërgedrag?

[ConocimientA]

Ik denk niet dat je daar een pasklaar antwoord op kunt geven. Dat is voor iedereen weer anders. De één zal misschien inderdaad op het idee komen door het anderen gedaan te zien hebben, maar voor een ander was de eerste keer misschien wel een heel impulsieve handeling.

Een mooi boek hierover is 'Aderlating' van Victoria Leatham. Zij vertelt in dat boek over haar eigen ervaringen met automutilatie... hoe ze eraan begon, waarom ze het deed, welk effect het op haar had en hoe ze er weer mee op kon houden.

[Snellejelle]

bedankt voor de tip, ik zal eens gaan kijken of ik het boek kan vinden.

Maar ik denk inderdaad dat je wel gelijk hebt als je zegt dat dar geen pasklaar antwoord voor is.

Maar in dat geval word het juist eigenlijk alleen maar moeilijker.

je kan dus al 2 soorten onderscheiden hoe mensen beginnen:

1) kopieërgedrag

2) inpulsief

het eerste is eigenlijk heel logisch, het ligt in de aard van de mens om gedrag van andere na te doen. want als andere het ook doen dan voelt het veel vertrouwder aan. dus is het ook minder moeilijk om het zelf ook te gaan doen.

De tweede optie is eigenlijk veel intressanter: hoe krijgt iemand impulsief het idee om zich zelf voor het eerst te verwonden. gebeurt dit per ongeluk en bevalt het de persoon eigenlijk heel goed

Of is het echt iets waar je bewust voor kiest?

als je er bewust voor kiest om het te doen, dan is het eigenlijk heel on-natuurlijk gedrag.

want bij zelfverwonding doe je in eerste instantie jezelf lichamelijk pijn, waardoor je geestelijke pijn vergeten wordt.

maar als je deze kennis over zelfverwonding niet hebt, hoe kom je dan op het idee om jezelf pijn te gaan doen? niemand wil zichzelf toch pijn doen als men het nut er niet van inziet?

ik denk dus dat er bij iedereen voorkennis aanwezig is voor je overgaat tot zelfverwonding. een mens gaat zichzelf geen pijn doen zonder dat men daar iets beter van wordt.

[Cassanne]

Het is misschien leuk om ook even te kijken naar vergelijkbaar gedrag bij dieren. Varkens in de bioindustrie gaan bijv. dwangmatig op ijzeren stangen bijten, papagaaien in een te kleine kooi plukken zichzelf helemaal kaal, muizen doen hetzelfde, etc.

[Anonymous]

grote agressie naar jezelf. als je jezelf zo haat op een gegeven moment, dat je jezelf pijn wilt doen.

ook heb ik iemand gekent die daarmee begon om het kind van de verkrachter eruit te snijden, en mensen die seksueel mishandeld zijn en het gevoel van die "handen" van hun lichaam willen snijden of branden.

of gewoon kopieer gedrag. ze zien op de tv dat mensen dat doen om hun geestelijke pijn te overstijgen, denken dat het een goed idee is en doen beginnen er zelf mee.

er zijn ook een aantal bij die het doen om stoer te doen.

grtz

[Snellejelle]

Het is misschien leuk om ook even te kijken naar vergelijkbaar gedrag bij dieren. Varkens in de bioindustrie gaan bijv. dwangmatig op ijzeren stangen bijten, papagaaien in een te kleine kooi plukken zichzelf helemaal kaal, muizen doen hetzelfde, etc.

dat is inderdaad wel intressant.

maar daarmee is mijn vraag nog steeds niet helemaal opgelost...

hoe komt men dan op het idee omdat te gaan doen.

in veel gevallen is het kopieërgedrag maar er moet toch ook iemand in je omgeving mee beginnen of je moet toch op de een of andere manier kennis hebben van de gevolgen ervan...

of wat misschien ook nog wel zou kunnen is dat het gewoon in de aard van de mens zit...een soort prikkel die de mens krijgt als hij te veel negatieven gevoelens heeft?

in dat geval zou de oorzaak dus in de mens zelf moeten zitten, maar is het dan niet mogelijk dat je een erfelijke aanleg ervoor hebt?

[Cassanne]

Ik weet dat ze het bij die varkens onderzocht hebben, en het bleek dat het bijten een soort versuffende stof vrijmaakte in de hersens. Het is dus een soort zelfverdoving omdat hun leven anders blijkbaar niet draaglijk is.

[Snellejelle]

gast zegt:

grote agressie naar jezelf. als je jezelf zo haat op een gegeven moment, dat je jezelf pijn wilt doen.

ja daar heb je gelijk in het kan ook uit woede naar jezelf zijn maar dan is het een vorm van wraak op jezelf, maar ik doel meer op de vorm van zelfverwonding waarmee men overstijging van de geestelijke pijn wil bereiken. dus degene die het doen om een uitweg te zoeken

[ZVOO]

Dit is mijn eigen gedachtengang, ik weet niet of het correct is.

Een reden wat ook mee kan spelen is het gevoel van controle. Mensen die am-en zitten vaak erg in de knoop met zichzelf. Mensen die de controle om zich heen verliezen, emoties binnen houden en niet bespreken gaan de afleiding van emoties ergens anders zoeken. Bij am-en bepaal jij wat je met je eigen lichaam doet. Het geeft een gevoel van bevrijding wanneer het is gebeurd. Niet een ander maar jij zelf hebt de keuze gemaakt om het te doen.

Gr. ZVOO

[Snellejelle]

Een reden wat ook mee kan spelen is het gevoel van controle.

dat klopt inderdaad! in veel gevallen geeft het een gevoel van ontspanning na de zelfverwonding, het geeft inderdaad ook een gevoel van controle. de zelfverwonding word als middel gezien om je geestelijke pijn in te onderdrukken, hierdoor krijgen mensen dus het idee dat ze controle over zich zelf hebben.

Ik weet dat ze het bij die varkens onderzocht hebben, en het bleek dat het bijten een soort versuffende stof vrijmaakte in de hersens. Het is dus een soort zelfverdoving omdat hun leven anders blijkbaar niet draaglijk is.

intressant, dus de mogelijkheid bestaat dat dit ook geldt voor de mens. maar toch denk ik dat we mens en varken niet helemaal kunnen vergelijken. ik denk dat mensen toch een iets verder ontwikkeld IQ en vooral EQ hebben.

varken leven zowiezo in een minder ontwikkelde omgeving als wij mensen. zij kunnen onmogelijk via tv of andere middelen kennis hebben vernomen over zelfverwonding, dus moet het uit het gevoel van het varken zelf komen. want hoe komt een varken erachter dat het bijten van zichzelf een of andere stof vrijmaakt in de hersens?

ik denk dan zelf in eerste instantie: dat hebben ze bij toeval ontdekt,want dat kunnen ze onmogelijk gewoon weten. En nadoen van andere varkens zou wel kunnen maar een varken heeft een betrekkelijk kleine leefomgeving. een varken hier in amsterdam kan geen contact op nemen met een varken uit utrecht bijvoorbeeld en zo op het idee komen.

En dat brengt mij eigenlijk meteen op mijn tweede idee, er moet ook een prikkel zijn op het moment dat een varken zich slecht voelt die aanzet tot de éérste zelfverwonding. En mocht dat zo zijn, zou dit dan ook op gaan bij mensen?

want wij mensen hebben een grotere leefomgeving en ook meer kennis van wat er om ons heen gebeurt, dus zo kan men eerder op het idee komen van zelfverwonding, maar alsnog moet het ergens vandaan gekomen zijn.

[Dino]

lichamelijke pijn is draagelijk

die geestelijke niet.

De mensen die ik ken geven dit als argumentatie, die geestelijke pijn omzetten in dei draagelijke lichamelijke pijn. (mogelijk dragen lichaamseigen endorfienes wel iets bij)

xd

oh ja en volgens mij is het ook een vraag naar aandacht

*de meenigte schreeuwd mij uit het stadium*

Ter verduidelijking ggen schreeuw om aandacht is niet de primaire reden maar een van degene waarover ik praat zei dat ze het erg vonden want dat zij/haar ouders niet eens merkten dat ze/hij zichzelf in het gezicht verminkt had. Toen de persoon dit zei zat er wel een graad van teleurstelling in zij/haar stem en terecht!

Als je kind zich in het gezicht verminkt en de ouders blijven in ontkenning zou ik ook geërgerd zijn en nog meer snakken naar aandacht(en dus liefde)

xd

[Snellejelle]

lichamelijke pijn is draagelijk  

die geestelijke niet.

ik denk dat je daar best eens gelijk in kunt hebben. lichamelijke pijn is inderdaad beter te verdragen dan geestelijke. lichamelijk pijn is ook aantoonbaar en geestelijke pijn zit van binnen en kan er soms niet uit.

oh ja en volgens mij is het ook een vraag naar aandacht

ook daarin heb je gelijk. ook dit heeft weer te maken met de aantoonbaarheid. een lichamelijk verwonding is zichtbaar terwijl geestelijke pijn niet zichtbaar is voor anderen. door lichamelijke verwonding aan jezelf te maken zullen mensen je aandacht geven, de mensen zullen zich zorgen om je gaan maken.

En als mensen een tip kan geven, als iemand zichzelf verwond doet hij dit om zijn geestelijke pijn te kunnen vergeten. op het moment je iemand dus wil helpen, is het niet belangrijk over zijn zelfverwonding te praten. het is veel belangrijker dat je met die persoon over zijn problemen praat.

het oplossen van de problemen zal het makkelijker maken om te stoppen met zelfverwonding. als je onkruid wilt verwijderen, moet je de wortels eruit halen en niet het plantje!

[Mrtn]

ook daarin heb je gelijk. ook dit heeft weer te maken met de aantoonbaarheid. een lichamelijk verwonding is zichtbaar terwijl geestelijke pijn niet zichtbaar is voor anderen. door lichamelijke verwonding aan jezelf te maken zullen mensen je aandacht geven, de mensen zullen zich zorgen om je gaan maken.

Naast aandacht vragen en misschien zelfs wel een kreet om hulp: erkenning?

[Bert]

En als mensen een tip kan geven, als iemand zichzelf verwond doet hij dit om zijn geestelijke pijn te kunnen vergeten. op het moment je iemand dus wil helpen, is het niet belangrijk over zijn zelfverwonding te praten. het is veel belangrijker dat je met die persoon over zijn problemen praat.

het oplossen van de problemen zal het makkelijker maken om te stoppen met zelfverwonding. als je onkruid wilt verwijderen, moet je de wortels eruit halen en niet het plantje!

Dat klinkt logisch maar is het ook waar? Wat als het automutileren plaatsvindt omdat de persoon in kwestie niet in staat is zijn of haar problemen onder woorden te brengen? Het automutileren is dan een (slecht) substituut voor praten en staat het oplossen van problemen juist in de weg. Het is niet voor niets dat in psychotherapeutische instellingen automutilatie absoluut verboden is: het staat genezing in de weg (dat is althans de gedachte die er achter dat verbod zit).

[Threshold]

Wat Cassanne bedoeld met de versuffende stof, is volgens mij de endorfines de natuurlijke pijnbestrijders in het brein. De hersenen laten endorfines vrij na de pijn van een snee, wat een gevoel van high, een euforie, een opluchtend gelukszalig gevoel veroorzaakt. Tijdens hardlopen komen die endorfines ook vrij, daarom kan hardlopen zeer verslavend zijn.

Wat iemand aanzet tot automutilatie is denk ik de notie bewust of onbewust dat een verwonding (iedereen verwond zich wel eens een keer flik) een euforie geeft, dat je even een zalig tripje maakt. Net als een heroïneverslaafde, die met de heroïne zijn geestelijke pijn verzacht.

Geestelijk pijn maakt weinig endorfines, maar het doet net zo veel pijn als fysieke. Afwijzing of buiten een groep gezet worden doet even zeer als een arm breken, heb ik ergens een keer opgevangen. Een flinke huilbui kan geestelijke pijn ook even opluchten.