sciencetalk

Stel je hebt een zwart gat van een beetje handzaam formaat, bijvoorbeeld ter grootte van een knikker (1cm doorsnee). En dat zwarte gatje 'valt' op de aarde / botst tegen de aarde. Wat zou dat voor gevolgen hebben? Gaat dat zwarte gatje dwars door de aarde heen en gebeurt er verder niet veel bijzonders, behalve dan dat het zwarte gatje een klein beetje aarde meeneemt, of zal dat zwarte gatje, hoe klein ook, de hele aarde opslokken?

Dat zwart gat zou niet op de aarde vallen. Het zou de aarde immers al

lang opgesloprt hebben.

wim600008149 schreef:Dat zwart gat zou niet op de aarde vallen.  Het zou de aarde immers al  

lang opgesloprt hebben.

Hangt dat niet van de massa (en dus zwaartekracht) van het zwarte gat af? Is de massa van een zwart gat trouwens te berekenen?

Hangt dat niet van de massa (en dus zwaartekracht) van het zwarte gat af? Is de massa van een zwart gat trouwens te berekenen?

Natuurlijk. Ik ging er even van uit dat het je bedoeling is om het toch over

een "gezond" zwart gat te hebben, dus zo'n miljoen zonne-massa's of

meer. Zulke zwarte gaten vallen niet op de aarde.

De lengte van een zwartgat is toch nul?

Deze is toch de kern van de "bol aantrekkingskracht", zwartschild radius (maar dan op z'n Duits)

Wanneer heet een massa een zwart gat, wanneer fotonen er niet meer aan kunnen ontsnappen? Of alle massa boven een bepaalde dichtheid?

In het eerste geval is misschien iedere massa wel een klein zwart gaatje, want als een foton er maar dicht genoeg langs gaat (of eigenlijk tegenaan botst wordt het dan) ontsnapt het ook niet meer, toch?

En als het om de dichtheid gaat, dan is iedere puntmassa (quarks?) sowieso een zwart gat, en hoe zit het eigenlijk met lengtecontractie of relativistische massa. Zit er geen groot verschil tussen wat we van buitenaf ("hier op aarde") een meter en een kilo noemen, en wat vanuit het perspectief van een zwart gat een meter of kilo is? Hoe is dan de dichtheid van een zwart gat gedefinieerd, de hoeveelheid onze kilo's per onze kubieke meters?

(of klets ik me nu uit m'n nek en zijn deze relativistische zaken alleen bij grote snelheidsverschillen van toepassing? )

CloudedHeaven schreef:De lengte van een zwartgat is toch nul?

Deze is toch de kern van de "bol aantrekkingskracht", zwartschild radius (maar dan op z'n Duits)  

Ik dacht dat het zwarte gat zelf de feitelijke massa was, deze hoeft geen volume nul te hebben (kan dat eigenlijk wel?) maar gewoon een hele hoge dichtheid (heel veel massa/materie in heel weinig m³ geperst). De Schwarzschildradius is de denkbeeldige bol daaromheen waarbinnen licht niet meer kan ontsnappen, dus de grootte van het fenomeen zoals wij het zien. Of eigenlijk niet zien

Ik ging er even van uit dat het je bedoeling is om het toch over een "gezond" zwart gat te hebben, dus zo'n miljoen zonne-massa's of meer.

Maar die zijn ook veel groter. De straal van een zwart gat hangt direct samen met zijn massa, volgens de Schwarschild straal,



Dus een zwart gat met een straal van 1 cm weegt 6.7 x 10²⁴ kg, en dat is slechts ongeveer 1 miljoenste van de massa van de zon.

Ik ga er ook niet vanuit dat dergelijke kleine zwarte gaten bestaan. Hoe groot/zwaar zou een ster moeten zijn om na instorting een zwart gat te veroorzaken met een straal van 1 cm?

Maar hoe groot/klein een zwart gat ook is, een zwart gat is een zwart gat, dus is zo'n klein zwart gat in staat om de aarde op te slokken?

Dus een zwart gat met een straal van 1 cm weegt 6.7 x 10²⁴ kg, en dat is slechts ongeveer 1 miljoenste van de massa van de zon.

Onze zon kan al geen zwart gat worden. Dus een zwart gat met een straal van 1 cm is dan ook onmogelijk.

Onze zon zal niet aan het einde van haar leven imploderen tot een zwart gat, maar dat is iets anders dan zeggen dat een zwart gat van 1 zonnemassa niet kan bestaan: als jij in staat bent om die hoeveelheid massa in een klein genoeg volume te persen, dan zal er zeker een zwart gat ontstaan. Natuurlijk ben ik het met je eens dat het experimenteel "lastig" zou zijn om dit voor elkaar te krijgen...

Er worden vier typen van zwarte gaten onderscheiden:

1. Miniatuur zwarte gaten. Deze zijn zeer klein, tussen de afmetingen van een proton (10-15 meter) en een Planck deeltje (10-35 meter), en verdampen dmv. de Hawkingstraling in een fractie van een seconde. Dit type zwarte gat is volgens Stephen Hawking niet ontstaan door zijn eigen zwaartekracht, maar door druk van buitenaf en zou tijdens de oerknal kunnen hebben bestaan. Als blijkt dat de Planck-schaal in de orde van TeV is, is het mogelijk om in de Large Hadron Collider die momenteel bij CERN in Geneve wordt gebouwd (verwachte opleverdatum 2007) deze zwarte gaten te produceren en zouden verschillende kosmologische theorieën experimenteel getest kunnen worden. Volgens sommige theorieën bestaat het kwantum schuim eveneens uit miniatuur zwarte gaten die volgens de onzekerheidswetten inherent aan de kwantumwereld voortdurend in en uit de virtuele ruimte schieten.

2. Stellaire zwarte gaten. Dit zijn zwarte gaten met een massa van omstreeks 5 tot 100 zonnemassa's en die ontstaan zijn uit een supernova van een zware ster.

3. Middeltypen. Dit soort zwarte gaten hebben een massa van 500 tot 1000 zonnemassa's. Over de evolutie van dit soort zwarte gaten is weinig bekend. Dit type werd door de Chandra X-ray Observatory ontdekt in het stelsel M 82 op een afstand van 600 lichtjaar van het centrum. De massa bedraagt ongeveer 500 zonmassa's.

4. Superzware zwarte gaten. Dit zijn zwarte gaten met een massa van meer dan een miljoen keer de massa van de zon. Ze worden aangetroffen in de centra van melkwegstelsels.

Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Zwart_gat

Nogmaals sluit het niet het bestaan van een zwart gat van een knikker uit. Je moet alleen exorbitant grote apparatuur hebben en practisch gezien is het niet realiseerbaar, maar theoretisch kan het prima.

Ik denk dat de aarde kapot zal worden getrokken door de zwaartekracht 'tidal waves'. De zwaartekracht trekt en duwt de aarde in een fractie van een seconde uiteen. Zeker met een klein gat zijn die tidal forces vele malen groter dan met een gat van zeg een miljard zonmassa's, daar kan je bijna bij de event horizon staan zonder uit elkaar getrokken te worden. (ik ben het precieze aantal zonmassa's ff vergeten.)