sciencetalk

Als we 'ja' of 'nee' zeggen dan knikken we daar vaak nog bij om dat via de lichaamnstaal nog duidelijker te kunnen maken.

Nu vroeg ik mij af of we dit aanleren of dat we dat instinktief doen. Zijn er andere plaatsen op de wereld waar ze 'nee' knikken als ze 'ja' willen zeggen en 'ja' knikken als ze 'nee' willen zeggen? Zijn er misschien plaatsen in de wereld waar ze een totaal ander gebaar gebruiken?

Je moet maar eens een gesprek met iemand aangaan en telkens 'nee' knikken als je 'ja' zegt, dat is erg moeilijk en je moet je goed consentreren, dat wilt toch zeggen dat dit erg diep moet zitten.

Dat klinkt misschien als een domme en nutteloze vraag maar volgens mij zijn deze gebaren misschien de oudste vorm van menselijke communicatie. Het begrip 'ja' en 'nee' zijn ook vaak één van de eerste woorden die je leert bij een taal.

Ik meen mij te herinneren ergens gelezen te hebben dat in Griekenland men heen en weer schud als men 'ja' bedoeld en op en neer bij 'neen'. Maar dat kan een fabeltje geweest zijn.

Ik denk dat het een aangeleerd gebaar is, maar omdat je het al zo lang doet en het gewoon nooit anders gezien hebt het zo moeilijk is om die gewoonte te doorbreken.

In Bulgarije worden knikken en nee schudden ook verwisseld hetgeen me soms in een lastige positie gebracht heeft. Overigens zijn er ook tal van volkeren (in Azie) die nooit nee zeggen op een vraag, het blijft dan altijd lastig om uit te vinden of ze het menen of niet. Dit moet cultureel bepaald zijn. Ik ken ook tal van mensen in NL, die in eerste instantie nee schudden maar ja bedoelen.

<muggenzifter> Je schudt nee en je knikt ja </muggenzifter>

In Bulgarije worden knikken en nee schudden ook verwisseld hetgeen me soms in een lastige positie gebracht heeft.

Ja klopt, ik heb dat ook in Bulgarije meegemaakt.* Anekdote: Door zeer gastvrije Bulgaren uitgenodigd om op de camping bij hun tent te eten, kreeg ik een knoflookteen (in zijn geheel!) aangeboden om lekker op te eten (je moest eens weten hoe groot de knoflookconsumptie daar is). Op grond van mijn heftig nee schudden kreeg ik die teen bijna in mijn mond gepropt (totdat ik doorhad hoe het zat).*



Al googelend kom ik dit tegen: http://www.lichaamstaal.nl/lichaamstaal.ht...l?beweging.html (onder "nee knikken en ja schudden" - India en Griekenland)

http://balkanexplorer.webgarage.nl/bulgari.../traveltips/nl/ (onder 2e paragraaf "taal" - Bulgarije)

Edit: laatste link doet het niet meer. Hier een nieuwe: http://www.travelreport.nl/landen/europa-e...ndeninformatie/ (onder communicatie)

<muggenzifter> Je schudt nee en je knikt ja </muggenzifter>

In andere culturen dus niet (zie boven): dan schud je ja en knik je nee.

Ik meen mij te herinneren ergens gelezen te hebben dat in Griekenland men heen en weer schud als men 'ja' bedoeld en op en neer bij 'neen'. Maar dat kan een fabeltje geweest zijn.

Toch is het zo. En om het nog moeilijker te maken: Het Grieks voor ja is 'nè'. Neen daarentegen is 'ochi'.

Het afwijzende neen zoals bij ons, zou afstammen van het gebaar dat zuigelingen maken wanneer ze verzadigd zijn. Ze wenden hun mond af van de tepel. Het 'neenknikken' in bepaalde landen (op en neerbeweging van het hoofd) heeft dan weer te maken met een van op afstand zichtbaar maken van een afwerend gebaar. Het hoofd bij dat neengeknik wordt daarbij overigens meer naar omhoog getild dan het bij ons naar beneden ja-knikken.

Het is dus niet zomaar een ja-geknik voor een neen.

Bedankt voor de antwoorden! Toch is het vreemd dat we steeds een bewegen met ons hoofd maken als we ja en/of neen zeggen. Is dat voor elke cultuur zo?

Zie daarvoor de link naar lichaamstaal, gepost door Veertje.

Daar lees je dat niet in alle culturen met het hoofd wordt geknikt.

...Overigens zijn er ook tal van volkeren (in Azie) die nooit nee zeggen op een vraag, het blijft dan altijd lastig om uit te vinden of ze het menen of niet....

In het chinees kennen ze ook geen "ja" en "nee" zoals wij dat kennen. Er is wel een soort van bevestiging en ontkenning die ongeveer als zodanig gebruikt wordt maar toch net iets anders betekend.

Het niet "nee" willen zeggen hoort bij het concept gezichtsverlies. Dat is iets waar je heel erg mee moet oppassen in landen als China.

Zeg nooit, en vooral niet tegen gezaghebbenden in het bijzijn van hun minderen, dat een suggestie van hun niet kan. Dat is erg beledigend. Wat je in dat soort gevallen gezegd dient te worden is iets als "dat kan moeilijk zijn". Dit wordt precies begrepen en aangenomen, en het geeft een weg terug voor diegene die de suggestie deed.