sciencetalk

Hallo iedereen,

ik had ergens gelezen dat als je van een gebouw naar een ander lager gebouw zou springen, je niet op je twee voeten kan landen omdat je dan je benen zou breken. Je zou, om niet je benen te breken, enkele koprollen moeten maken. En er stond bij dat hier een fysische verklaring voor was. Nu vroeg ik mij af wat die verklaring was, kan iemand me helpen?

Alvast bedankt!

Mij lijkt: Als je gewoon zou vallen, wordt de energie van het vallen geabsorbeerd door de benen en doordat deze kracht zo groot is breek je ze, als je een paar koprollen maakt wordt de energie omgezet in een voorwaartse beweging, en tijdens deze beweging neem je de energie gelijdelijk op over je hele lichaam. Waardoor je niets breekt

Als je niet wegrolt kun je van alles breken, ook je rug, je nek, je heupen, je hielen, je armen, en je kunt allerlei gewrichten scheuren. Ik geloof er niets van dat zulke springers bij voorkeur hun benen zouden breken.

Een koprol lijkt me onverstandig, als je van hoog komt heb je daar geen tijd voor en je breekt je nek. Je kunt beter zijwaarts wegrollen zoals de Russische springers in deze video (10 m). De eerste rolt mooi af zoals bij judo (slechts een maal over de rug, dus niet 'enkele koprollen'). De tweede landt niet perfect, hij kan daardoor niet goed afrollen, en hij loopt weg alsof hij zich bezeerd heeft.

Opmerking moderator

Ik denk dat je het in twee gebieden moet zoeken:

Langzamer afremmen dan domweg landen, waardoor de kinetische energie over een langer tijdsbestek vrijkomt, vergelijkbaar met hoe een kreukelzone in een auto de inzittenden tegen extreme g-krachten beschermd.

Daarnaast heb je ombuiging van de richting, waardoor verticale snelheid wordt omgezet in horizontale - wellicht het best vergelijkbaar met wat er gebeurd in een glijbaan.

Fysisch gesproken is er sprake van een "Stoot": http://nl.wikipedia.org/wiki/Stoot_(natuurkunde)

Als je naar de bijhorende formules kijkt zie je dat de verandering van de impuls (massa maal snelheidsverandering) gelijk is aan de integraal van de uitgeoefende kracht over de tijd.

Als je de snelheid "ombuigt" in plaats van alleen te "stoppen" is de vectoriële verandering van de snelheid mogelijk alleen maar groter. Dat zal dus niet helpen om de kracht kleiner te maken. Wat je moet proberen is de snelheidsverandering te minimaliseren, en de tijd voor het stoppen te maximaliseren.

Je kunt het best de valsnelheid ontleden in een horizontaal stuk en een verticaal stuk. De verticale snelheid moet naar nul, daarvoor is een verticale kracht nodig, die je moet proberen over een zo lang mogelijke tijd uit te smeren. Gedurende die stoot ben je dus steeds langzamer "onderweg naar de grond". De horizontale snelheid mag gewoon gelijk blijven. Een horizontale kracht bij zo'n val is heel onnatuurlijk, en door de horizontale snelheid niet te veranderen bij het neerkomen verminder je de snelheidsverandering en verminder je daardoor de kracht die je lichaam moet weerstaan.

De combinatie van verticaal stoppen en horizontaal langer doorbewegen zou best een judorol kunnen zijn...