Draaiend wiel
Geplaatst: ma 24 feb 2014, 21:11
Beste,
Onlangs ben ik weer in contact gekomen met het experiment van het draaiend wiel: door de as van het wiel steek je een staaf, je houd deze staaf vast, vervolgens laat je het wiel roteren, en dan hou je de staaf aan één kant vast.
Het wonderlijke resultaat is dat het wiel niet valt. Maar hoe komt dit nu eigenlijk?
Overal vind ik terug 'het komt door behoud van impulsmoment', maar waarop is deze uitspraak gebaseerd?
Stel dat we op dit (roterend) wiel nog een kracht uitoefenen (met ons ander hand) zodat de kracht zelfde zin en richting heeft als de momentvector. Ik veronderstel dat het wiel dan nog altijd zal blijven roteren. Maar als we het krachtenevenwicht schrijven, hebben we nu een horizontale kracht met als gevolg dat het wiel in de richting van de kracht moet bewegen, en dus om de grond vallen?
Alvast bedankt!
Onlangs ben ik weer in contact gekomen met het experiment van het draaiend wiel: door de as van het wiel steek je een staaf, je houd deze staaf vast, vervolgens laat je het wiel roteren, en dan hou je de staaf aan één kant vast.
Het wonderlijke resultaat is dat het wiel niet valt. Maar hoe komt dit nu eigenlijk?
Overal vind ik terug 'het komt door behoud van impulsmoment', maar waarop is deze uitspraak gebaseerd?
Stel dat we op dit (roterend) wiel nog een kracht uitoefenen (met ons ander hand) zodat de kracht zelfde zin en richting heeft als de momentvector. Ik veronderstel dat het wiel dan nog altijd zal blijven roteren. Maar als we het krachtenevenwicht schrijven, hebben we nu een horizontale kracht met als gevolg dat het wiel in de richting van de kracht moet bewegen, en dus om de grond vallen?
Alvast bedankt!