sciencetalk

Enkel spuitgieten is niet mogelijk.
 
Ik zat zelf te denken aan spuitgieten. Waarbij na het spuitgieten het deel gebogen wordt. Of dat het gebogen wordt in de matrijs met een bewegend matrijsdeel.
of aan de hand van krimp?

 
 

3D printen zou theoretisch gezien ook kunnen.

Wat voor soort plastic is het?
 
Zeker bij een thermoplastic lijkt de de verklaring van eerst spuitgieten en daarna buigen een vrij logische manier om zo'n object te maken.

Het is volgens mij PP. in ieder geval een buigzame thermoplast. mij leek het ook een logische manier. maar in productiekosten gaat dat natuurlijk erg veel kosten als er 2 handelingen voor gedaan moeten worden.

Waarom zou het niet in één spuitgietgang gemaakt kunnen zijn?

Enkel spuitgieten is niet mogelijk.
 

 
Waarom niet? Vanwege problemen met het lossen van het product?
Met samengestelde en duurdere matrijzen is ook dit in principe in een spuitgang te maken.
Of dat de productiekosten te hoog maakt is een kwestie van aantallen.
 
Hier een filmpje van een matrijs uit 6 delen voor kratten:
 

klazon schreef: Waarom zou het niet in één spuitgietgang gemaakt kunnen zijn?

wegens duurdere en meer ingewikkelde matrijzen, voor een redelijk eenvoudige geometrie.
Dit stuk 3D maken heeft matrijzen met een aantal bewegende delen nodig (de lip achteraan is breder dan de "brug".
in (quasi-)2D kom je toe met een standaard matrijs (waar er gemakkelijk meerdere per mal kunnen gemaakt worden).

Met een matrijs uit twee delen kom je er inderdaad niet, eerst spuitgieten en dan buigen lijkt mij de logische oplossing.

Ik stel me zo voor dat de matrijs bestaat uit een vast binnendeel, en b.v. 3 beweegbare buitendelen.
Na het spuiten bewegen de buitendelen in 3 richtingen weg.
Het voorwerp zit dan nog wel vast op de binnenmal, maar aangezien het flexibel is kun je het een stukje openbuigen en dan pluk je het er zo van af.

inderdaad, maar 2D hoef je geen bewegende delen. Complexiteit van matrijzen is dikwijls een beperkende factor.

2D is natuurlijk maar quasi. Je hebt altijd een matrijsdeel wat moet bewegen, anders krijg je het werkstuk er niet uit.
En je hebt nog iets nodig om het naderhand te buigen.
Voor het onderhavige werkstuk is de matrijs niet eens zo erg ingewikkeld. Er zijn weliswaar minstens 3 bewegende delen nodig, maar  die zijn niet erg complex.

klazon schreef: Ik stel me zo voor dat de matrijs bestaat uit een vast binnendeel, en b.v. 3 beweegbare buitendelen.
Na het spuiten bewegen de buitendelen in 3 richtingen weg.
Het voorwerp zit dan nog wel vast op de binnenmal, maar aangezien het flexibel is kun je het een stukje openbuigen en dan pluk je het er zo van af.

 
Het zou in theorie best kunnen natuurlijk, maar dat klinkt toch een stuk complexer dan een relatief simpel vlak stukje plastic spuitgieten, en het vervolgens buigen. Zo op het eerste gezicht zou dat buigen kunnen door die vlakke stukjes domweg met een ronde paal door een sleuf te trekken.

klazon schreef: 2D is natuurlijk maar quasi. Je hebt altijd een matrijsdeel wat moet bewegen, anders krijg je het werkstuk er niet uit.

Elke matrijs bestaat uit twee delen (een vast en een tegendeel), anders kun je ze er inderdaad niet uithalen. Maar met dit systeem vermijd je matrijsdelen met (intern-) bewegende onderdelen.
 
Een tweede bewerking kost ook geld natuurlijk, dit hangt af van de toepassing, het aantal, ...
 

klazon schreef: Voor het onderhavige werkstuk is de matrijs niet eens zo erg ingewikkeld. Er zijn weliswaar minstens 3 bewegende delen nodig, maar  die zijn niet erg complex.

Dat zou nog eens erg kunnen tegenvallen: je hebt de uitstoters, de vulkanalen, ontluchtkanalen, ... die allemaal ook in de (eventueel) bewegende delen doorgetrokken moeten worden, ...
Alles is relatief natuurlijk: ik heb ooit een matrijs gezien voor een niet al te groot stuk in het dashboard van een porsche (gelijkaardig aan het deurtje van het handschoenenkastje), die matrijs bestond uit verschillende honderden (!!) onderdelen.
Dit kwam uit een gespecialiseerde toeleverancier uit Portugal.
Maar in ieder geval, van zodra je met bewegende delen te maken hebt, begint de complexiteit exponentiëel te stijgen.

De topicstarter zou hier uitsluitsel over kunnen geven. Als het stuk in één gieting is gemaakt in een mal met meerdere bewegende delen, dan moeten er ook meerdere dwarsnaden te zien zijn. Zijn die dwarsnaden er niet, dan is een "platte" gieting, gevolgd door een buighandeling waarschijnlijker.

Deze (eventuele) onderdelen zijn visueel niet te onderscheiden op het stuk... de passingen zijn daarvoor te precies. Daarom ook dat "matrijzenmakers" de toppers onder de frezers/draaiers zijn.