sciencetalk

Wij hebben het nu over kwantumgetallen bij atoom- en molecuulbouw, maar ik om er niet uit hoe ik aan een afbeelding kan zien hoeveel n, l en m_l het dan is.
 
Ik weet dat n= hoofdkwantumgetal, l=nevenkwamtumgetal en m_l=magnetische baankwantumgetal
En dat mij m_l geld als het in x-richting is m=-1, in y-richting m=0 en in z-richting m=1.
Dat n voor de uitgestrektheid staat en l voor de vorm ook.
 
Is het zo dat voor l geld 1 lob => l=0
2 lobben => l=1
4 lobben => l=2
5 lobben => l=3
 
Hoe kan ik weten wat n is dan? Want als het een cirkel is dan is die 1, dat snap ik maar als het uitgestrekt word hoe kan ik weten met hoeveel n het is.
En wat is dan het verband met de knoopvlakken?
 
Ik heb er een paar voorbeelden bij upgeload hopelijk kan iemand mij helpen!
 
Groetjes.
 
 

n heeft te maken met radiële knoopvlakken: dat, terwijl je op dezelfde hoek blijft, r laat toenemen en ziet dat het teken verandert. Dat aantal knoopvlakken is gelijk aan n-l-1. Voor een 2s functie zie je dan in feite een bol in een bol, waarbij de ene ander teken heeft dan de andere en er dus een zone is tussen de twee waar de golffunctie 0 is.
 
l zijn dan weer angulaire, dus hoekafhankelijke knoopvlakken, waarvan het aantal ook gelijk is aan l, en het aantal lobben dat hierdoor ontstaat is dan 2l (want elke knoopvlak verdubbelt het aantal lobben)
 
Voor wat prentjes en meer uitleg, zie bijvoorbeeld hier.
 
edit: n-l-1 radiële knoopvlakken, niet n-l.

Bedankt voor het antwoord, ik snap nu de n en l wel. Maar de m eigenlijk juist niet meer door die link. Want tegen mij is gezegd dat in x-richting m=1, y-richting m=0 en z-richting m=1, maar als ik in die afbeeldingen kijk dan is in y-richting m=1 en in z-richting m=0, dus nu weet ik niet meer wat kloppend is.

ik ben er redelijk zeker van dat voor de p-orbitalen, ml = 0 wel degelijk z is. Die is namelijk een "speciaal geval" omdat dit gewoon een reële functie is. De px en py die we standaard kennen zijn eigenlijk niet de "echte" oplossingen, die complex zijn, maar lineaire combinaties ervan.

Ik schaar me achter Typhoner.

Ja dat kon ik ook afleiden uit de afbeeldingen daar.     Dit zijn allemaal afbeeldingen met de antwoorden die ik van de docent heb gekregen en dit is allemaal heel anders dan in die link beschreven staat.
Ik denk dat ik maar contact opneem met mijn docent.

Ik kan de discussie niet helemaal volgen. Daarom even mijn eigen inkijk.

S orbitalen hebben alleen bolvormige knoopvlakken, een 1s heeft er nul, en 2s heeft er 1, enzovoort. Voor een 2p orbitaal is er ook altijd 1 knoopvlak, maar dan niet bolvormig, maar vlak door de oorsprong. Dit vlak ligt op het YZ (i.e. x=0) vlak voor een px orbital, het XZ vlak voor een py en het XY vlak voor een pz. Een 3p orbitaal voegt dan een tweede knoopvlak toe, en dat is een bol. En 4p voegt nog een bol toe. Voor d orbitalen zijn er ook steeds 2 knoopvlakken die beide geen bol zijn maar door de oorsprong gaan. Alleen dan wordt het lastig: je kunt er 4 maken door steeds 2 vlakke knoopvlakken te leggen (x=0 en y=0, x=0 en z=0, y=0 en z=0 en x=y en x=-y) maar dan is de koek op. De vijfde moet je maken door een kegelvormig knoopvlak, en dat levert de dz2 op.

De uitleg op de Engelse Wikipedia is best goed.

Je moet je blijven bedenken dat dit alleen functies zijn. Deze zijn zo handig gekozen dat als je er twee uitkiest, noem ze even f1 en f2, dat de integraal over de hele ruimte van f1*f2 ("de overlap") altijd precies nul is. Ze noemen dit orthogonale functies. In de praktijk liggen atomen natuurlijk in de ruimte niet precies langs de x en y as, maar door lineaire combinaties van de orbitalen te nemen kun je ze in elke gewenste richting "draaien".