sciencetalk

Als een boson een even spin heeft werkt hij afstotend tussen tegengestelde ladingen. Het hypothetische graviton heeft spin 2.
Dus als een elektron en een proton elkaar afstoten draagt de zwaartekracht óók nog aan bij. Klopt dit??

Het valt me op dat je heel veel vragen stelt zonder achtergrondinformatie te geven. Hierdoor is het erg lastig voor medegebruikers om te weten waar je precies op doelt. Ik wil je vragen om bij elke vraag van je een korte toelichting te geven over het hoe en waarom van de vraag.
 
Dus ook hier. De eerste zin die je postuleert is vaag en twijfelachtig. Kun je deze toelichten, onderbouwen en van een bron voorzien?

Ik snap die hele OP gewoon niet. Wat wordt precies gevraagd? Lijkt wel alsof iemand die net een cessna kan vliegen vraagt of het hetzelfde is als in een A380.

Een electron en een proton stoten elkaar niet af, maar trekken elkaar aan.

Een foton heeft spin 1 (oneven) en de uitwisseling van een virtueel foton tussen twee deeltjes met gelijke ladingen zorgt inderdaad voor een afstotende werking in de kwantumveldentheorie of meer specifiek, de kwantumelektrodynamica, en een aantrekkende tussen twee deeltjes met gelijke ladingen.
Het (zeer zeker heel hypothetische) graviton, trekt zich niets van ladingen en zorgt dus ook niet voor een afstotende werking tussen twee tegengestelde ladingen. Het zou een deeltje inherent aan de ruimte zijn dat voor de kromming zou zorgen, maar ik zie niet hoe dat mechanisme zou werken. De invloed van een graviton op twee deeltjes met tegengestelde ladingen is echter zo klein dat dit geen meetbaar effect heeft, zoals ook geldt voor de niet te meten kromming van de ruimtetijd die deze deeltjes veroorzaken.
Als een boson met een even spin (zoals het graviton) voor een afstotende werking zou zorgen tussen twee deeltjes met ongelijke ladingen (bedoel je daarmee dat ze een graviton uitwisselen?) wat bedoel je dan als je schrijft of de zwaartekracht, die (bijna) altijd zorgt dat massa´s naar elkaar toe bewegen daar ook nog aan bijdraagt?

Ok een toelichting
 
Ten eerste een correctie naar aanleiding van de opmerking van Ruud: Een elektron en proton werken dus aantrekkend. De laatste zin moet dan zijn 'Dus als een elektron en een proton elkaar aantrekken dan stoot de zwaartekracht die deeltjes uit elkaar.''
 
Maar goed, het was mij begonnen om een zin uit het boek: 'De bouwstenen van de schepping' door Gerard 't Hoofd blz 38. Daarin staat de volgende zin:
 
 
"De drager is het hypothetische graviton. Hoewel nog nooit ontdekt, weten we wat de kwantummechanica erover zal zeggen: het heeft massa 0 en spin 2.
Een algemene wet voor alle krachten is dat als de drager even spin heeft, de kracht tussen twee gelijksoortige ladingen aantrekkend is en tussen tegengestelde ladingen afstotend. Heeft de drager oneven spin dan is dit andersom."
 
Omdat normaliter de zwaartekracht aantrekkend werkt maar uit bovenstaande zin dus geconcludeerd zou kunnen worden dat de zwaartekracht  ook afstotend werkt (ingeval bijv. van een proton en elektron), vroeg ik mij af of dat klopt of dat ik iets verkeerd begrepen heb?

Ik denk dat het gaat om het woord ladingen.
Ik denk niet dat daarbij over de electrische lading van proton en electron gaat.
Daar heeft het hypothetische graviton namelijk geen invloed op.
Daar gaat het foton over.
Mogelijk is de term ladingen onjuist, of het wordt in de natuurkunde ook op een andere manier gebruikt, dan alleen de electrische lading.

Op wat voor manieren nog meer dan?

always schreef: Op wat voor manieren nog meer dan?

Geen idee op wat voor manieren nog meer.
Vandaar het gebruik van het woord mogelijk.
Alleen heeft een graviton niets te doen met de electrische ladingen van electron en proton, dus het lijkt me niet waarschijnlijk dat die bedoeld worden in het boek.
 
De eerste regel gaat over het graviton.
De tweede regel over ALLE krachten in het algemeen.
Als je de tweede regel goed leest, staat daar ook dat er meerdere soorten ladingen zijn.

Lading wordt binnen de kwantumchromodynamica (QCD, de theorie die sterke kernkracht beschrijft) ook gebruikt als eigenschap van bepaalde deeltjes (bijvoorbeeld quarks) waar de krachtoverbrengende bosonen van de sterke kernkracht (gluonen) een interactie mee ondergaan. Deze lading heet kleurlading, en de waarden zijn rood, groen of blauw. Dit heeft natuurlijk niets met echte kleuren te maken, maar het eigenschap moest toch een naam hebben.
 
Ik denk dat in dit geval met 'lading' de massa van een deeltje bedoeld wordt, want dat zou dan interactie ondergaan met het hypothetische graviton. Zeker weten doe ik het niet, ik ben niet bekend met Gerard 't Hooft's definities.

always schreef: Een algemene wet voor alle krachten is dat als de drager even spin heeft, de kracht tussen twee gelijksoortige ladingen aantrekkend is en tussen tegengestelde ladingen afstotend. Heeft de drager oneven spin dan is dit andersom."
 
Omdat normaliter de zwaartekracht aantrekkend werkt maar uit bovenstaande zin dus geconcludeerd zou kunnen worden dat de zwaartekracht  ook afstotend werkt (ingeval bijv. van een proton en elektron), vroeg ik mij af of dat klopt of dat ik iets verkeerd begrepen heb?

 
Het klopt niet dat de gravitatie tussen een proton en een elektron afstotend werkt, omdat ze tegengestelde ladingen hebben. Als 
´t Hooft het over de drager van de krachten heeft dan bedoelt hij met de krachten de krachten die bij die drager horen. Fotonen voor de e.m kracht met bijbehorende lading, het W⁺-, W^-- en Z⁰- deeltje voor de zwakke kracht met bijbehorende ladingen, gluonen voor de sterke wisselwerking en bijbehorende kleurladingen, en de hypothetische gravitonen die als bijbehorende ``lading`` de massa hebben. Ik zet lading tussen aanhalingstekens, daar ik niet denk dat massa een lading is die in een vlakke ruimtetijd gravitonen uitzendt en zo massa´s naar elkaar toe trekt. Dat gebeurt immers onder invloed van de gekromde ruimtetijd, veroorzaakt door massa.
Als wij door middel van gravitonen uitgaande van de ``lading`` (zware) massa naar de Aarde worden getrokken in een vlakke ruimtetijd, zullen wij in vrije val naar de Aarde vóelen dat er aan ons getrokken wordt. Dit voelen we echter in vrije val niet.