De Plancklengte en de vrije wil
Geplaatst: ma 13 jul 2015, 01:17
Als ik een meter in twee helften hak, krijg ik een halve meter. Vervolgens kan ik die opdelen in twee kwart meters en zo gedurende lange tijd doorgaan. Uiteindelijk bots ik toch, ook al zij het op een onvoorstelbaar kleine lengte; de Plancklengte lp.
Deze Plancklengte heeft tot gevolg dat we ook een minuut niet oneindig lang in tweeën kunnen delen; we botsen dan namelijk op de Plancktijd tp. Dat komt doordat licht met haar maximale snelheid de afstand van de ene kant naar de andere kant van één Plancklengte daarvoor één Plancktijd nodig heeft. Dus tp=lp/c (de bekende formule).
Een kortere afstand kan licht dus niet reizen, een kortere tijd dan de Plancktijd bestaat er dus niet. We reizen dus voorwaarts door de tijd in kleine hopjes of sprongetjes ter lengte van een Plancktijd. (Constatering 1)
Nu moet je je voorstellen (puur hypothetisch), dat je in je vingers zou kunnen knippen en vervolgens wakker zou worden in 2016. In de periode 2015-2016 heb je wellicht een hoop uitgevoerd, maar dat heb je nu allemaal geestelijk overgeslagen, de resultaten zie je wel. Ben je in de tussentijd geslaagd voor je diploma, dan heb je nu dus door in je vingers te knippen, zonder te studeren je diploma. Een geestelijke tijdreis dus. Je legt door die knip in je vingers de periode 2015-2016 vast, en ontneemt jezelf alle mogelijkheid om daar nog iets aan te veranderen in die periode. De vrije wil dus. Conclusie is dat je door een sprong vooruit in de tijd te maken, je jezelf de vrije wil in die periode ontneemt. (Constatering 2)
Voegen we nu constatering 1 en 2 samen, dan zien we dat we continu in sprongetjes door de tijd reizen. In die sprongetjes hebben wij volgens constatering 2 dus geen vrije wil. Aangezien onze complete tijd uit die sprongetjes bestaat hebben wij in ons complete bestaan geen vrije wil. (Finale constatering)
Open voor discussie.
Deze Plancklengte heeft tot gevolg dat we ook een minuut niet oneindig lang in tweeën kunnen delen; we botsen dan namelijk op de Plancktijd tp. Dat komt doordat licht met haar maximale snelheid de afstand van de ene kant naar de andere kant van één Plancklengte daarvoor één Plancktijd nodig heeft. Dus tp=lp/c (de bekende formule).
Een kortere afstand kan licht dus niet reizen, een kortere tijd dan de Plancktijd bestaat er dus niet. We reizen dus voorwaarts door de tijd in kleine hopjes of sprongetjes ter lengte van een Plancktijd. (Constatering 1)
Nu moet je je voorstellen (puur hypothetisch), dat je in je vingers zou kunnen knippen en vervolgens wakker zou worden in 2016. In de periode 2015-2016 heb je wellicht een hoop uitgevoerd, maar dat heb je nu allemaal geestelijk overgeslagen, de resultaten zie je wel. Ben je in de tussentijd geslaagd voor je diploma, dan heb je nu dus door in je vingers te knippen, zonder te studeren je diploma. Een geestelijke tijdreis dus. Je legt door die knip in je vingers de periode 2015-2016 vast, en ontneemt jezelf alle mogelijkheid om daar nog iets aan te veranderen in die periode. De vrije wil dus. Conclusie is dat je door een sprong vooruit in de tijd te maken, je jezelf de vrije wil in die periode ontneemt. (Constatering 2)
Voegen we nu constatering 1 en 2 samen, dan zien we dat we continu in sprongetjes door de tijd reizen. In die sprongetjes hebben wij volgens constatering 2 dus geen vrije wil. Aangezien onze complete tijd uit die sprongetjes bestaat hebben wij in ons complete bestaan geen vrije wil. (Finale constatering)
Open voor discussie.