sciencetalk

Ik probeer globaal te begrijpen hoe kwantumcomputers werken, daarom was ik dit artikel aan het lezen. Maar ik snap het volgende stukje niet helemaal:
 
"Quantum computers also utilize another aspect of quantum mechanics known as entanglement. One problem with the idea of quantum computers is that if you try to look at the subatomic particles, you could bump them, and thereby change their value. If you look at a qubit in superposition to determine its value, the qubit will assume the value of either 0 or 1, but not both (effectively turning your spiffy quantum computer into a mundane digital computer). To make a practical quantum computer, scientists have to devise ways of making measurements indirectly to preserve the system's integrity. Entanglement provides a potential answer. In quantum physics, if you apply an outside force to two atoms, it can cause them to become entangled, and the second atom can take on the properties of the first atom. So if left alone, an atom will spin in all directions. The instant it is disturbed it chooses one spin, or one value; and at the same time, the second entangled atom will choose an opposite spin, or value. This allows scientists to know the value of the qubits without actually looking at them."
 
Ik snap nog steeds niet hoe ze nou die entanglement kunnen gebruiken om qubits uit te lezen zonder daarmee de superpositie te verpesten als 't ware. En ik snap ook niet hoe je twee atomen kunt entangelen door het toepassen van 'n externe kracht.

Een interessante vraag, waar ik ook graag het antwoord op zou weten.
In de eerste plaats, omdat ik tot nu toe de indruk heb, dat er altijd een mate van onzekerheid bestaat in de quantumwereld.
Ik heb gelezen dat je een Qubit voorzichtig kunt uitlezen en dat je de kans vergroot om de juiste waarde bepalen, zonder dat je de waarde werkelijk bepaalt.
Theoretisch zou je dan de waarde in bijvoorbeeld 99% van de gevallen goed hebben, maar er blijft altijd nog 1% over waar het antwoord fout is.
Bij die 99% kun je dan net zoveel negens achter de komma denken als je wilt, maar er blijft altijd een onzekerheid.
 
Dat meten met verstrengeling lijkt daarmee in tegenspraak.
Ik verwacht daar iets dat roet in het eten kan gooien.
 
Verder is het ook interessant voor die kat van Schrodinger in die kist, die wel en niet dood is.
Als je het verstrengelde deeltje meet, weet je of de kat leeft of niet.
Het lot van de kat is dan bepaald zonder de kist te openen.