sciencetalk

Ik snap het probleem niet zo goed geloof ik. Je neemt het radioactief verval van het atoom toch al waar met de Geigerteller? Dus dan is dat atoom, en dus de kat, toch al in 'n definitieve toestand? Of moet je 't echt met je eigen zintuigen waarnemen?

Dus dan is dat atoom, en dus de kat, toch al in 'n definitieve toestand?
 

 
Ja, maar dan is het dus waargenomen. Zie ook dit topic. Er zijn nog veel meer topics aan dit fenomeen besteed, tik eens 'superpostie' of 'verstrengeling' in in het zoekvak rechtsboven. Zorg ervoor dat in het grijze vakje ernaast 'forums' staat.

Mafkees bedoelt hier dat "iets" gemeten heeft dat het atoom vervallen is, want als gevolg daarvan wordt een flesje gif gebroken. Is de kat voor ons als buitenstaander dan nog steeds in superpositie van dood of levend?

Is de kat voor ons als buitenstaander dan nog steeds in superpositie van dood of levend?

 
Dat is vergelijkbaar met het 'Wigner's friend' theorema. Eugene Wigner vroeg zich het volgende af:
 
Een laborant opent de doos en de superpositie verdwijnt voor hem. Maar verdwijnt de superpositie dan ook voor mij in de andere kamer en nog onbewust van de uitkomst? Of verdwijnt de superpositie pas op het moment dat mijn assistent mij van het resultaat op de hoogte brengt? Een hoe zit het dan met iemand die mij weer waarneemt? Wigner was aanvankelijk van mening dat er een bewustzijn aan te pas moest komen om de definitieve staat vast te stellen. Hij concludeerde ook, dat zolang hij de assistent niet gesproken heeft, de assistent zich voor hem ook in superpositie moest bevinden. De observator (assistent) wordt geobserveerde en zo onderdeel van het experiment.
 
Later kwam hij op dit standpunt terug, het solipsisme (alleen de waarneming van de eigen geest is werkelijk) er in stond hem tegen, en hij werd meer en meer overtuigd dat je gebeurtenissen op kwantumschaal niet tot in de macroscopische wereld kon doortrekken. Dat bezwaar verwoorde ik in de gegeven link:
 

De grens

Algemeen wordt beargumenteerd dat de kwantumvaagheid niet opgaat voor grote objecten zoals de kat. Die kat met zijn enorme aantal deeltjes is nimmer echt af te schermen van zijn omgeving; er zal altijd interactie met de buitenwereld zijn, en de kwantumvaagheid van de kat zal daardoor onmeetbaar kort duren. In die doos is de kat óf dood óf levend en niet beide tegelijk.

De grens

Algemeen wordt beargumenteerd dat de kwantumvaagheid niet opgaat voor grote objecten zoals de kat. Die kat met zijn enorme aantal deeltjes is nimmer echt af te schermen van zijn omgeving; er zal altijd interactie met de buitenwereld zijn, en de kwantumvaagheid van de kat zal daardoor onmeetbaar kort duren. In die doos is de kat óf dood óf levend en niet beide tegelijk.

 
Het lijkt me dat deze stelling niet klopt.
De quantum wereld lijkt mij altijd een element van onzekerheid te moeten hebben.
Die kans kan wel bijna nul worden, maar nooit helemaal nul.
 
Voor wat betreft het dood en levend zijn van de kat:
Het dood of levend zijn van de kat is voor de kat een zekerheid, maar voor ons is het pas werkelijkheid, als we het deksel hebben opengemaakt.
Dat komt, omdat voor de deksel wordt geopend de informatie ons niet heeft bereikt.
Dat betekent niet, dat de beslissing over leven en dood nog niet is gevallen in de kist, alleen weten wij het niet.
Dat is niet het zelfde als levend en dood tegelijk.
 
Ik heb pas een vraag gepost die veel op de kat in kist situatie lijkt.
Kun je aan een verstrengeld electron zien, dat en/of hoe de spin van het partner-electron is gemeten?(zonder zelf die meting ook te doen)
Als het antwoord nee is, heb je een kat in een electron.
Door de meting van het partner-electron, is de waarde van het verstrengelde electron vastgelegd.(dood of levend)
Maar degene die de waarde wil weten, zal de meting moeten doen.(het deksel openmaken)
 
Dat er ook een bewustzijn nodig zou zijn om een waarneming te doen, lijkt me ook niet juist.
Die protonen die in een versneller tegen een goudatoom aanbotsen doen die waarneming namelijk ook.
Dat blijkt uit de brokstukken die rondvliegen.
Dan heeft het proton de positie van het goudatoom waargenomen.