sciencetalk

Opmerking moderator

 

Inmiddels ligt dat stelsel, omdat tijdens de 13,3 miljard jaar durende reis van het licht naar ons het heelal expandeerde, bijna op de particle horizon, een dikke 40 miljard lichtjaar ver.

Dat het heelal groter zou zijn dan nu zichtbaar is, realiseer ik mij.
Wat ik bedoel, is dat in als ik om mij heen kijk ALLE materie/ massa kan zien die bestaat, die dichterbij ligt dan die melkweg op een afstand van 13,3 lichtjaar.
De vraag is dan hoeveel procent van de totale massa die vertegenwoordigt.
13,3 lichtjaar is al een flink percentage van de leeftijd van het heelal en het lijkt er op dat we nog wel verder zullen kunnen gaan kijken.
Dat die massa nu misschien niet meer is waar we die zien is bijzaak.
Het beeldscherm van computer zie ik ook niet in het heden, maar heel klein beetje later door de tijd die het licht nodig heeft om mij te bereiken.
Dat maakt de computer niet minder echt.
 
Verder wordt in tegenstelling wat je verwacht het heelal kleiner als je ver genoeg van de aarde weggaat, omdat je daarmee dan ook terug gaat in de tijd en naar een tijd, dat het heelal veel kleiner was.
Die 13,3 miljard lichtjaar wordt in het verleden dan steeds groter in verhouding tot de grootte van het heelal.
Met iedere miljard lichtjaar die je op de ballon afmeet, krijg je steeds meer booggraden van de 180 graden die ons scheiden van de oerknal.
 

Het hele ballonoppervlak, het totale heelal, is in het gedachtenhulpje nu minuscuul en ongelofelijk heet; de oerknal is net achter de rug.

Ik was me er van bewust, dat het hele oppervlak heet was.
Alleen vliegt de achtergrondstraling niet in rondjes.
De achtergrondstraling die wij nu zien is (ik weet niet precies hoeveel) miljard jaar naar ons onderweg geweest en de hete straling bij ons vandaan is nu net zoveel miljard lichtjaren verderop.
Om terug te gaan naar de ballon.
De straling die wij zien is afkomstig van een cirkel op de ballon uit de buurt van een punt precies aan de andere kant van de ballon.
Alle straling van een punt dichterbij is ons al gepasseerd en alle straling van een punt verder weg is nog onderweg.
 

Het blijkt dat er bij zo'n 'Droste' heelal in de kosmische achtergrondstraling concentrische patronen zichtbaar zouden moeten zijn, en die zijn niet aangetroffen. Zie onder andere de bijlage.

 
Ik denk niet dat wij dezelfde melkwegstelsels meerdere malen kunnen zien, afgezien van gravitatielenzen.
Al onze zichtlijnen lopen door de oerknal als meridianen van de Noordpool naar de Zuidpool.
Maar verder dan die oerknal zullen we nooit kunnen kijken, want als we die zien, zien we het begin van de tijd, en hebben we dus geen tijd meer over om daar voorbij te kijken.
Die twee melkwegstelsels zullen elkaar ook maar in 1 richting kunnen zien.
Als die volgens ons uitzicht beiden voorbij en kwart van de omtrek van de ballon bevinden, zou je kunnen stellen dat ze via ons melkwegstelsel voorbij de waarnemingshorizon zijn,  maar ze kunnen elkaar dan wel in een andere richting zien.
 
De bijlage zal ik later lezen, het is nu bedtijd.

Ik maak nog een denkfout.
Ik denk steeds weer opnieuw dat je het heelal ook in breedte graden kunt zien, ik weet dat dit niet klopt, alleen vergeet ik dat steeds.
De enige manier om het te bekijken alsof je het heelal vanaf de Noordpool bekijkt.
Dit geldt voor iedere waarnemer in het heelal vanaf zijn eigen Noordpool.
Dat betekent dat iedere plek in het heelal maar in 2 richtingen via de meridiaan te zien is.
In twee tegenovergestelde richtingen.
1 van die richtingen loopt echter via de Zuidpool en omdat de Zuidpool voor ons gezichtspunt tevens het begin van de tijd is, kun je nooit verder kijken dan die Zuidpool.
Er blijft dus maar 1 richting over om een ster in het heelal te zien.
Kan die ster vanuit ons gezichtspunt over de rand van de Horizon verdwijnen?
Mogelijk wel, hoewel ik daarvan niet zonder meer overtuigd ben.
Tot op dit moment wordt de roodverschuiving gewoon alleen maar steeds groter, maar er is nog geen bewijs dat die ergens opeens oneindig groot is geworden..
Misschien dat dit in de toekomst nog wel gebeurt.
Achter de Horizon verdwijnen definieer ik overigens als nu zie ik de ster nog wel en dan opeens niet meer, gezien vanuit ons gezichtspunt hier en nu.
 
Wat zou echter de situatie zijn als een ster achter de horizon verdwijnt?
Dan zou alles dat verder weg is dan die ster al achter de horizon zijn verdwenen.
Dan zouden we de oerknal dus niet meer waarnemen, wat betekent dat er geen 2,7 Kelvin straling meer zichtbaar is.
Zolang die straling zichtbaar is moeten dus ook alle sterren (ook al zijn ze misschien uitgedoofd) in het heelal nog zichtbaar zijn.
Als de oerknal achter de horizon verdwijnt, zou zich dat waarschijnlijk aankondigen door een snelle daling van de temperatuur van de achtergondstraling, voor de straling verdwijnt.