Letterlijk dagdromen
Geplaatst: wo 03 feb 2016, 01:02
Hallo
Ik ben nieuw op dit forum en kom meteen een brandende vraag, ik zag dat dit een actueel forum is en waag hier weer eens een poging.
Mijn hele leven lang heb ik iets vaags, waarin ik in 26 jaar nog niemand ben tegengekomen die hetzelfde heeft en hoop diegene hier eindelijk te vinden.
Zo gouw ik mij in een donkere ruimte begeef of mijn ogen sluit, dan zie ik een compilatie van allerlei beelden voorbij flitsen.
Meestal zijn dit gewoon beelden die waarschijnlijk ooit zijn opgeslagen, het kunnen bossen zijn, mensen, dieren, tekenfilms etc maar vaak is het ook een beeldend verhaal.
Om een voorbeeld te geven zag ik bijvoorbeeld eens: iets van vijf slangen, die in elkaar staart beten, samen een Chinese draak vormde, vervolgens vlogen door de aarde, de zee, de lucht en door de bossen en toen viel de draak uit elkaar en waren het allerlei dieren, die een berg beklommen via een pad dat als een cilinder naar de top liep.
Je zou kunnen denken dat ik deze beelden fantaseer en het vervolgens visualiseer, maar dat is niet zo, het is oncontroleerbaar voor mij, ik heb er geen invloed op wat ik ga zien en waar het naartoe gaat. Daarom vind ik de beste vertaling "letterlijk dagdromen".
Nu pakt psychologie wel mij interessegebied en denk ik dat ik daar uit wel iets van een verklaring kan halen.
Ik weet dat ik een typisch beelddenker ben en ben bang dat het zich vrij vastgemetseld heeft in mijn manier van denken, omdat ik er in mijn kindertijd geen begeleiding in heb gehad. Het was destijds verweten aan pdd-nos en een verstandelijke beperking, waarom ik achterliep met de leerstof (maar dat is eigenlijk een ander verhaal).
Als kind fantaseerden ik veel, echt heel veel, ik was denk ik meer in mijn eigen wereld dan daar buiten.
Nu denk ik: zou het kunnen dat door mijn beelddenken een soort van "overload" aan beelden in mijn hoofd zijn ontstaan, dat de verwerking daarvan misschien eerder komt dan bij andere mensen die de informatie pas verwerken in hun slaap? En dat de reden waarom er nieuwe beelden aangemaakt kunnen worden in mijn hoofd is omdat ik misschien fantaseer in het onderbewustzijn? Een beetje in de wetenschap dat ik weet dat beelddenkers ook vrij veel denken in het onderbewustzijn, dat het misschien ook mogelijk is te fantaseren in het onderbewustzijn?
Ik schrijf vaak het woord misschien, omdat het maar losse aannames zijn, die in de verste verte niet theoretisch onderbouwd zijn.
Nu zou ik graag willen weten: zijn er mensen die dit herkennen of/en zijn er mensen die hieraan "wel" een wetenschappelijke verklaring kunnen geven?
Ik ben nieuw op dit forum en kom meteen een brandende vraag, ik zag dat dit een actueel forum is en waag hier weer eens een poging.
Mijn hele leven lang heb ik iets vaags, waarin ik in 26 jaar nog niemand ben tegengekomen die hetzelfde heeft en hoop diegene hier eindelijk te vinden.
Zo gouw ik mij in een donkere ruimte begeef of mijn ogen sluit, dan zie ik een compilatie van allerlei beelden voorbij flitsen.
Meestal zijn dit gewoon beelden die waarschijnlijk ooit zijn opgeslagen, het kunnen bossen zijn, mensen, dieren, tekenfilms etc maar vaak is het ook een beeldend verhaal.
Om een voorbeeld te geven zag ik bijvoorbeeld eens: iets van vijf slangen, die in elkaar staart beten, samen een Chinese draak vormde, vervolgens vlogen door de aarde, de zee, de lucht en door de bossen en toen viel de draak uit elkaar en waren het allerlei dieren, die een berg beklommen via een pad dat als een cilinder naar de top liep.
Je zou kunnen denken dat ik deze beelden fantaseer en het vervolgens visualiseer, maar dat is niet zo, het is oncontroleerbaar voor mij, ik heb er geen invloed op wat ik ga zien en waar het naartoe gaat. Daarom vind ik de beste vertaling "letterlijk dagdromen".
Nu pakt psychologie wel mij interessegebied en denk ik dat ik daar uit wel iets van een verklaring kan halen.
Ik weet dat ik een typisch beelddenker ben en ben bang dat het zich vrij vastgemetseld heeft in mijn manier van denken, omdat ik er in mijn kindertijd geen begeleiding in heb gehad. Het was destijds verweten aan pdd-nos en een verstandelijke beperking, waarom ik achterliep met de leerstof (maar dat is eigenlijk een ander verhaal).
Als kind fantaseerden ik veel, echt heel veel, ik was denk ik meer in mijn eigen wereld dan daar buiten.
Nu denk ik: zou het kunnen dat door mijn beelddenken een soort van "overload" aan beelden in mijn hoofd zijn ontstaan, dat de verwerking daarvan misschien eerder komt dan bij andere mensen die de informatie pas verwerken in hun slaap? En dat de reden waarom er nieuwe beelden aangemaakt kunnen worden in mijn hoofd is omdat ik misschien fantaseer in het onderbewustzijn? Een beetje in de wetenschap dat ik weet dat beelddenkers ook vrij veel denken in het onderbewustzijn, dat het misschien ook mogelijk is te fantaseren in het onderbewustzijn?
Ik schrijf vaak het woord misschien, omdat het maar losse aannames zijn, die in de verste verte niet theoretisch onderbouwd zijn.
Nu zou ik graag willen weten: zijn er mensen die dit herkennen of/en zijn er mensen die hieraan "wel" een wetenschappelijke verklaring kunnen geven?
. Ben alleen niet zo goed in Engels, dus moet wel de websites eventjes goed gaan uitpluizen 
.