sciencetalk

Deze week ben ik een nieuwe opleiding gestart, waar een onderdeel colormetrie en fotomerrie is.
Hierin begonnen we met de basis "wat is licht".
 
Nu kwamen we in de les tot de conclusie dat licht zowel een deeltjes- als ook golfkarakter heeft.
Dit beide door elk hun argumenten, zijnde het spleet-experiment dat resulteerde in het interferentiepatroon, als ook de test met de polarisator.  En bij de deeltjes theorie het foto elektrisch experiment.
 
Nu, vooraleer Einstein en Planck tot de dualiteit kwamen, was het ofwel golf, ofwel het deeltjeskarakter.
 
Maar hoe wisten ze dan bij het foto elektrisch experiment dat ze de frequentie moesten aanpassen om tot het resultaat te komen?  Want frequentie is toch een eigenschap van een golf?  
 
Hopelijk breng ik dit zo duidelijk mogelijk.  Ik ben er mijn hoofd over aan het breken maar kom er niet uit.
 
alvast bedankt.

Aan het eind van de 19e eeuw ontdekte men dat het foto-elektrisch effect niet verklaarbaar was vanuit een golftheoretische interpretatie van het licht. Het was bekend dat de frequentie van het licht een rol bij het foto-elektrisch effect speelde. Wat die rol precies was werd echter pas duidelijk toen Einstein in 1905 in een artikel voorstelde om licht als een stroom energiepakketjes te beschouwen, die hij lichtkwanta noemde. Later heeft men het begrip lichtkwantum door het sindsdien gehanteerde begrip foton vervangen. Licht heeft dus geen deeltjeskarakter in de materiële zin die Newton er aan gaf, maar kan worden opgevat als afzonderlijke energiepakketjes die je als deeltjes met een massa nul, dus als niet-materiële deeltjes, op zou kunnen vatten.

Bedankt voor je mooi antwoord.  Je hebt mij terug op weg geholpen.  !!!

myrith84 schreef: Bedankt voor je mooi antwoord.  Je hebt mij terug op weg geholpen.  !!!

Graag gedaan.