sciencetalk

Hallo,
 
In mijn studieboek IWE-2015 wordt mbt een dubbele zijhoeklas de formule voor polair moment afgeleid.
 
Gesteld wordt dat In elk punt van de keeldoorsnede de spanningen loodrecht gericht staan op de straal die het zwaartepunt van de keeldoorsnede verbindt met het gemeenschappelijk zwaartepunt van beide hoekplaten. 
 
De spanning in de las is het hoogst waar de radius het grootst is (r-max). Die lassnede geeft ook het weerstandbiedende oppervlak in dat blauw gekleurde stukje van de las. Hoe kom ik nu aan de juiste waarde van I-polair? Of zit ik helemaal verkeerd?
 
 
Maurits

Beetje suf wel, want de formule voor I-polair zie ik gewoon over het hoofd.

Nog iets verder uitgewerkt.

Goedenavond,
 
Ik zou het moment delen door h+a en dan delen door de lengte van de las * a.
 
Dan krijg je een schuifspanning en die kan je controleren afhankelijk van de laskwaliteit. Bij S235: 0.46 * 360 / 0.8 = 207 N/mm²
 
 
Met vriendelijke groeten.

Bedoel je met het toevoegen van h, a en de lengte van de las dat de formule de vorm krijgt van de algemene schuifspanningsformule? Hoe bepaal ik het Statisch Moment (S) in de dubbele hoeklas?
 

Ik zou helemaal geen statisch moment uitrekenen bij lassen.
 
Het is of een schuifspanning en of een trekspanning/drukspanning. Deze kunnen door Moment = kracht * arm dan wel sigma = F / A bepaald worden.
 
Dat is bijna met alles in de mechanica.
 
Vervolgens kan je de afzonderlijk bepaalde spanningen tgv afschuiving, trek en druk combineren tot een vergelijkingsspanning.
 
Deze vergelijkingsspanning moet je dan toetsen via de norm. Afhankelijk van oa de staalkwaliteit van de las.
 
 
In dit geval heb je enkel afschuiving. 
 
Dus Tau_las = M / (h+a) /  (a * l)

Je bedoelt wat ze in het IWE-boek 'basisgeval 6' noemen? (Edit: nee dus, want je hebt net je vorige post uitgebreid)

Dat klopt.
 
 
Dat is in mijn ogen veel handiger en overzichtelijker dan met een polair traagheidsmoment te gaan rekenen.
Er zijn wel lassen die je op die manier kan/moet uitrekenen maar het gestelde voorbeeld niet.
 
 
 
 
 

Wat je aan het uitleggen was leek - in mijn beperkte ervaring - nogal op basisgeval 6. 
 
Het is vrij complex neem ik aan om te beschrijven hoe de formule I-polair omgaat met de veranderende krachthoek naarmate het orientatiepunt zich verplaatst naar het uiteinde van de las. Aan het einde van de las is de arm maximaal (r-max) en dus de spanning het grootst.
 
Die spanning aan het eind van de las is maximaal gesplitst over 2 assen (de normaal-richting en de richting haaks daarop). Waar de arm minimaal is vindt afschuiving plaats zuiver via de keeldoorsnede in alleen de normaal-richting. Worden die uiteenlopende spanningen langs de 2 assen op een of andere wijze gecombineerd in de formule I-polair? Ik zie dit niet zo snel. Maar het is ook een redelijk omvangrijke formule.