Alles deeltjes hebben namelijk een vaste baan en snelheid (al kunnen wij die niet exact berekenen, maar dat wil niet zeggen dat ze deze niet vaststaat toch?!). Dan is het toch logisch om te zeggen dat alles vaststaat? Alle deeltjes hebben een vaste baan en zullen dus voorspelbaar zijn (niet door ons) in hun bewegingen in de toekomst. Ook is dan te zeggen hoe deeltjes zullen botsen en nieuwe deeltjes zullen vormen.
Wat is nu het onweerlegbare bewijs dat de toekomst niet vaststaat maar ook van bijvoorbeeld toevalligheid afhangt?
Concrete voorbeelden graag, niet iets in de trend van: ja maar we kunnen niet weten hoe elk deeltje zich beweegt ofzo
Het bewijs dat niet alles vaststaat is de quantummechanica.
Er zijn bijvoorbeeld reacties, dus natuurkundige reacties, die kunnen gebeuren, maar het hoef niet. Een goed voorbeeld daarvan is het tunneling effect. Een elektron kan een potentiaalverschil "oversteken" maar het hoef niet. Der kunnen echter wel kansberekingen op worden losgelaten, maar dat is meer voorspellen van de toekomst.
Een ander voorbeeld is het elektronen kanon, of Cathode Ray Tube (CRT-buis)Een elektron wordt door een spleetje versneld richting een beeldbuis. De golfeigenschappen van elektronen zorgen er voor dat als een elektron door een sneetje wordt versneld, de plaats van waar het elektron de beeldbuis raakt door diffractie wordt bepaald. Ofwel de grootste kans is nog steeds dat de elektron recht door gaat. echter het kan ook zo zijn dat het elektron wordt afgebogen en dus ergens anders op het scherm komt.
Bij kleine deeltjes komt het dualiteitsprincipe kijken, dat wil zeggen, ze hebben zowel golfeigenschappen als deeltjes eigenschappen. Een deeltje kan zich dus overal op de golf gevinden, maar het bevindt zich maar op een plaats. Deze plaats is niet te bepalen, alleen met kansbereking te benaderen.
Ik las laatst een mooi voorbeeld om je vraag te beantwoorden, het was een quote van Richard Feynman, een populaire professor van de laatste helft van de twintigste eeuw (amerikaan).
Stel je je een spiegel voor, met de Maxwell theorie, de theorie van voor de quantum theorie werd bijvoorbeeld 95% gereflecteerd en 5% geabsorbeerd. Dat stond dus vast, dat gebeurde bij elke proef weer.
Maar nu komt Planck met zijn theorie dat licht (ook) uit deeltjes bestaat.
Als er dus 100 fotonen op het glas komen, komen er 95 van terug, en 5 worden geabsorbeerd. Wat is nu de regel dat juist Die 5 fotonen worden geansorbeerd? Daar zit helemaal geen fysische regel aanvast, een foton heeft gewoon 5% kans dat het wordt geabsorbeerd. Als je twee spiegels hebt, en bij de eerste gaat er 5 af en er blijven 95 fotonen over, dan gaan er bij de tweede spiegel ook weer 5 af (5% * 95 eigelijk). dus het niet zo dat het 5 "andere" fotonen zijn ofzo.
Oftwel, het staat dus niet vast dat die fotonen wel of niet worden geabsorbeerd, en er staan wel meer dingen niet vast na de quantum mechanica.
Hopende hiermee uw antwoord te hebben beantwoord. 8)
De onvoorspelbaarheid die er nu nog is betreffende deeltjes die 'naar blijkt' eigen keuzen kunnen maken, zal over ik weet niet hoeveel tyd verklaard kunnen worden.
Een ander onderwerp betreft de menselijke (dierlijke) keuzen. Deze lijken naar eerste instantie niet exact te kunnen worden voorspelt, maar niets is minder waar. Het totale leven (en dus ook menselijk gedrag) vloeit voort uit alle interne en externe factoren die je maar kunt bedenken. Dus tot op de atoom exact kan alles worden voorspelt, alleen zal de mens dit zelf nooit kunnen, omdat het te complex is. Tot de factoren behoren alle factoren (van aantrekkingskracht tot gezichtsveld tot opvoeding tot bloeddruk tot gewicht etc etc.) en dat tot het allekleinste niveau.
Conclusie: De toekomst staat vast alleen zal de mens of watvoor intelligentie dan ook de toekomst nooit exact kunnen bepalen. Voor meer duidelijkheid vraag gerust.
edit by moderator: geen emailadresssen, dit is een forum
Ik zeg dat de toekomst te bepalen is, maar (nog) niet door de mens. De mens is nou eenmaal nog niet zo ver. Wat alle massa betreft. Massa is per definitie in evenwicht en massa heeft geen eigen willetje, dus is de toekomst sowieso bepaald. Voor het (denkend) leven is het een ander verhaal. Je zou zeggen dat iedereen een eigen wil heeft, maar (zie vorig verhaal) alle keuzes, gedachten, acties etc. vloeiend voort uit alle denkbare en ondenkbare interne en externe factoren. De onzekerheidsrelatie van Heisenberg beaamt alleen mijn theorie, want deze zegt eigenlijk dat de mens niet ver genoeg is om precies te meten en te voorspellen etc.
De onzekerheidsrelatie van Heisenberg beaamt alleen mijn theorie, want deze zegt eigenlijk dat de mens niet ver genoeg is om precies te meten en te voorspellen etc.
De wet van Heisenberg zegt helemaal niets over hoe ver de mens staat met precisiemetingen.
Deze wet zegt dat het FUNDAMENTEEL onmogelijk is om positie en moment van een deeltje te bepalen, ongeacht de gebruikte meetapparatuur.
Heisenberg zegt dus niets over metingen, maar alles over de aard van het deeltje.
Het idee dat alles vaststaat is een voorbijgestreefd idee van het mechanistische denken uit de negentiende eeuw, begin twintigste.
Je bedoeld dus dat een deeltje een eigen keuze heeft wat deze gaat doen. Als je het mij vraagt is dat 100% onzin, dus ik denk dat je wat anders bedoeld. Er is ook helemaal geen bewezen onderbouwing voor de wet van Heisenberg (verwijs anders naar een site).
Neen een deeltje heeft geen keuze. Er is een onbepaaldheid in het gedrag van het deeltje. Deze onbepaaldheid is niet hetgevolg van onze gebrekkige kennis, maar is inherent aan de natuur.
Voor je iets afdoet als onzin, moet je eerst trachten te begrijpen wat een theorie zegt. De wet van Heisenberg is een theoretisch goed onderbouwde wet.
En hier een webside met een beknopte beschrijving:
Zijsprongetje: Als het /ons universum een sprong zou maken naar een moment in het "verleden", lijkt het vanzelfsprekend dat alles daarna weer net zo zou gaan; een deeltje kán zich zus of zo gedragen, maar gedraagt zich zus. Of zo. Als álles gelijk zou zijn, zou het deeltje zich dan anders gedragen? We kunnen niet voorspellen wat een deeltje in de toekomst zal gaan doen, maar wat de deeltjes vroeger hebben uitgespookt staat met terugwerkende kracht vast. Weten we wel waardóór een deeltje dit doet of juist dat? Gaat "God dobbelt niet" hierover? Een kat kan voorspellen waar zijhij een vluchtende muis met een (schijnbaar onverschillige) pootbeweging weer te pakken heeft, en ons aller Erwin zei Donderdag: Blijf zaterdag maar binnen. Kan een (al dan niet theorethische) Schepper, God, Alles voorspellen? Misschien zijn allen, vroeger, nu en later, gezamelijk God. Alea iacta est.
Deels door mijn onkunde en deels door de abstractie van het onderwerp blijf ik het moeilijk te bevatten vinden dat "mijn" toekomst vaststaat. Nou wil ik niet de antropologie achterna gaan en het hebben over de bestaansmogelijkheid van de ''vrije wil", maar zou ik wel graag een aantal vragen beantwoord zien.
Door de causaliteit en volledige kennis te hebben van interne en externe factoren van de materie zou het mogelijk moeten zijn om de toekomst exact te voorspellen. Maar vanwaar dan die interesse die ieder hier op dit forum en nog vele anderen hiervoor koesteren? Ik bedoel, wanneer ik over volledige kennis zou beschikken, lijkt het me logisch dat ik de toekomst kan voorspellen. Alleen, ik en ieder ander, beschik niet over dit vermogen en het lijkt ook apocrief dat een mens dit in de toekomst wel zou verkrijgen. Waarom vertrouwen we op een theorie die de mens zelf nooit kan bevatten? Net zo min als het bestaan van God vind ik dit meer een kwestie van geloven dan weten. Hoezo kunnen we over iets praten wat uiteindelijk toch ons eigen denkvermogen zal overstijgen en daardoor onbegrijpelijk wordt?
Als iemand dus aan mij zou vragen of het mogelijk is de toekomst te voorspellen moet ik antwoorden met: "Ja dat is mogelijk, alleen niet voor de mens." Maar in hoeverre is mijn antwoord dan nog plausibel, want wij beleven de materie toch als een mens. Je zou kunnen zeggen dat ik nu beweer dat wanneer iets buiten je belevingswereld valt ook niet bestaat. Maar solipsistisch zoals ik nu praat valt er volgens mij weinig tegen in te brengen.
'Maar als iets buiten de kunde van de mens gaat, wil dat nog niet gelijk betekenen dat het nog niet bestaat of mogelijk is.' Is dat wel zo? Is de existentie niet enkel vanuit de mens te benaderen en zij het ook niet met zoiets abstracts als de toekomst voorspellen? En is het daarom ook niet aannemelijker om te antwoorden op de vraag of de toekomst te voorspellen is met "Nee, dit is niet mogelijk."?
Ludovic schreef:Deels door mijn onkunde en deels door de abstractie van het onderwerp blijf ik het moeilijk te bevatten vinden dat "mijn" toekomst vaststaat. Nou wil ik niet de antropologie achterna gaan en het hebben over de bestaansmogelijkheid van de ''vrije wil", maar zou ik wel graag een aantal vragen beantwoord zien.
Door de causaliteit en volledige kennis te hebben van interne en externe factoren van de materie zou het mogelijk moeten zijn om de toekomst exact te voorspellen. Maar vanwaar dan die interesse die ieder hier op dit forum en nog vele anderen hiervoor koesteren? Ik bedoel, wanneer ik over volledige kennis zou beschikken, lijkt het me logisch dat ik de toekomst kan voorspellen. Alleen, ik en ieder ander, beschik niet over dit vermogen en het lijkt ook apocrief dat een mens dit in de toekomst wel zou verkrijgen. Waarom vertrouwen we op een theorie die de mens zelf nooit kan bevatten? Net zo min als het bestaan van God vind ik dit meer een kwestie van geloven dan weten. Hoezo kunnen we over iets praten wat uiteindelijk toch ons eigen denkvermogen zal overstijgen en daardoor onbegrijpelijk wordt?
Als iemand dus aan mij zou vragen of het mogelijk is de toekomst te voorspellen moet ik antwoorden met: "Ja dat is mogelijk, alleen niet voor de mens." Maar in hoeverre is mijn antwoord dan nog plausibel, want wij beleven de materie toch als een mens. Je zou kunnen zeggen dat ik nu beweer dat wanneer iets buiten je belevingswereld valt ook niet bestaat. Maar solipsistisch zoals ik nu praat valt er volgens mij weinig tegen in te brengen.
'Maar als iets buiten de kunde van de mens gaat, wil dat nog niet gelijk betekenen dat het nog niet bestaat of mogelijk is.' Is dat wel zo? Is de existentie niet enkel vanuit de mens te benaderen en zij het ook niet met zoiets abstracts als de toekomst voorspellen? En is het daarom ook niet aannemelijker om te antwoorden op de vraag of de toekomst te voorspellen is met "Nee, dit is niet mogelijk."?
Als de existentie enkel vanuit de mens te benaderen is, is de mens dan niet de "maat aller dingen"? Of het enige existerende? Dít is m.i. niet zeker. Over geloven: ik geloof en denk dat de toekomst niet vast staat (of ligt), maar in de toekomst o.a. door de exponentiële vooruitgang van computers steeds beter te voorspellen zal zijn. Is het onmogelijk dat de toekomst zowel wel als niet vast staat? (Dit is niet alleen als (taal)grapje bedoeld.) Onder meer omdat het in zekere zin zowel subjectief als objectief is. Het wordt zo interessant gevonden, misschien doordat de toekomst de (huidige) mens vrees, maar ook hoop inboezemt. "Honger", verlangen, begeerte, zelfs iets als heimwee. Maar dit is tevens psychologie.
Deze topic staat wel in "Ruimtefysica". Gelieve dus niet verder te gaan filosoferen over existentie. Hou het fysisch.
ALS WIJ JE GEHOLPEN HEBBEN...
help ons dan eiwitten vouwen, en help mee ziekten als kanker en zo te bestrijden in de vrije tijd van je chip... http://sciencetalk.nl/forumshowtopic=59270
Toevallig dat je begint over exponentiele groei van computers, had gisteren wintergasten gekeken met als gast Ray Kurzweil, een futuroloog die gelooft dat we in 2045 haast onsterfelijk zijn. Door deze exponentiele groei zal het niet lang meer duren dat de computer onze intelligentie overtreft. Dan heb ik niet over wiskundige oplossingen waarin de computer ons al lang overtreft, maar in het breedste woord van menselijke intelligentie: kennis, creativiteit, analyserendvermogen, humor en ga zo maar even door. Wanneer het mogelijk is dat de computer zelfstandig, losstaand van de mens, kan evolueren zou het dan niet mogelijk zijn dat de intelligentie van de computer ons denkvermogen te boven gaat. Een belangrijke factor in deze evolutie is dan natuurlijk dat de computer een zintuigelijk vermogen bezit, het moet immers kunnen waarnemen. Het lijkt me dan plausibel om te denken dat de computer uiteindelijk, na jaren evolutie, alle mogelijke kennis van het heelal bezit. Dan lijken de vaststaande toekomst en voorspelbare toekomst misschien toch dichter bij dan gedacht. De vraag komt wel dan weer naar boven in hoeverre wij hier nog enig verstand van kunnen hebben, maar het blijft ook puur theoretisch.
