sciencetalk

Hallo,
Ik heb een vraagje over de 3e wet van Newton: Fab=-Fba
als twee objecten tegen mekaar aanduwen, dan is het actie-reactie-paar altijd wel duidelijk (mijn hand duwt tegen de muur, en de reactie kracht is dat de muur tegen de hand duwt)
 
Maar hoe zit dat met een proton dat door een magnetisch veld beweegt: dat 'voelt' en Lorentzkracht, en gaat daardoor in een cirkelbaan verder.
Maar wat is nou precies de REACTIE-kracht van die Lorentzkracht? Waar zit die, waar grijpt die aan?
Kan iemand mij dat misschien uitleggen??
 
alvast hartelijk dank
 
vriendelijke groet, martijn

er is geen reaktiekracht op de lorentzkracht.

De magneet die het veld produceert voelt de reactiekracht.
 

Wat doen we dan met impulsbehoud?
 
(Vermoedelijk wordt dat weer recht gebreid door de impuls van het elektromagnetische veld van het versnellende proton, maar helemaal zeker ben ik daar niet van. De elektromagnetische wisselwerking is niet instantaan.)

De roterende positieve lading zal op zich ook een magnetisch veld opwekken dat tegengesteld is aan het toegevoerde magneetveld waardoor de lading met een spiraalvormige beweging het blad uitkomt. We kunnen deze interactie van de twee magneetvelden aanzien als een aktie-reactie.

Een minpuntje van deze zienswijze van twee magneetvelden als actie-reactie-paar is dat het woord kracht ontbreekt, terwijl de derde wet van Newton over kracht gaat. Voor de kniesoren onder ons.

Strikt genomen is de derde wet van Newton zelfs fout, aangezien zij een instantane wisselwerking tussen ponderabele objecten veronderstelt.

Strikt genomen fout?? Daar zou ik dan wel graag eens wat méér van willen horen.
Want hoe kan A nou tegen B aanduwen, ZONDER dat A op datzelfde moment de 'tegenkracht' van B ervaart?

Als een object A tegen een object B aanduwt is het niet zo dat de deeltjes waaruit A en B bestaan elkaar raken. De wisselwerking moet nog steeds een (weliswaar minieme) afstand overbruggen. En daarmee is een (weliswaar minieme) tijdsduur gemoeid. De speciale relativiteitstheorie verbiedt een instantane wisselwerking. Newtons wetten bieden dan ook slechts een benadering die overigens voor huis-tuin-en-keuken-gebruik vrij goed opgaat!

Een stukje van de redenering kan ik volgen, maar niet àlles.
Klopt dat deeltjes elkaar niet aanraken. Het concept van "aanraken" bestaat niet eens op de microscopische schaal.
Maar als ze EM-wisselwerking hebben (want dàt is het: electrostatische afstoting feitelijk)... dan kan deeltje B deeltje A alleen maar voelen vanwege:
- het electrische veld van lading A
- de electrische LADING van B
(als B niet geladen zou zijn, zou het zich niks aantrekken van een E-veld)
echter: doordat B geladen is, moet B zelf ook een E-veld om zich heen hebben dat gevoeld wordt door A.
En zo heb je onvermijdelijk Fab=-Fba instantaan. Ook bij elementaire deeltjes en ladingen. niet?

mgrths2009 schreef: echter: doordat B geladen is, moet B zelf ook een E-veld om zich heen hebben dat gevoeld wordt door A.
En zo heb je onvermijdelijk Fab=-Fba instantaan. Ook bij elementaire deeltjes en ladingen. niet?

 
Wanneer A en B botsen heb je geen statische situatie meer, en dus krijg je dynamische elektromagnetische velden... 

Wat doen we dan met impulsbehoud?
 
(Vermoedelijk wordt dat weer recht gebreid door de impuls van het elektromagnetische veld van het versnellende proton, maar helemaal zeker ben ik daar niet van. De elektromagnetische wisselwerking is niet instantaan.)

Ja,dat denk ik ook. Zoals ik het begrijp, is Newtons 3 wet simpelweg een variant op impulsbehoud, maar dan voor 2 objecten. In dit specifieke geval hebben we een deeltje en een veld, waarvoor je de bijbehorende impulsen kunt definiëren. Voor een veld wordt dat wat abstracter natuurlijk; de simpele formule "p=mv" voldoet dan niet meer.

Je zult in veldentheorie dan ook niet zo snel Newtons derde wet tegenkomen, maar louter impulsbehoud.

Een stukje van de redenering kan ik volgen, maar niet àlles.
Klopt dat deeltjes elkaar niet aanraken. Het concept van "aanraken" bestaat niet eens op de microscopische schaal.
Maar als ze EM-wisselwerking hebben (want dàt is het: electrostatische afstoting feitelijk)... dan kan deeltje B deeltje A alleen maar voelen vanwege:
- het electrische veld van lading A
- de electrische LADING van B
(als B niet geladen zou zijn, zou het zich niks aantrekken van een E-veld)
echter: doordat B geladen is, moet B zelf ook een E-veld om zich heen hebben dat gevoeld wordt door A.
En zo heb je onvermijdelijk Fab=-Fba instantaan. Ook bij elementaire deeltjes en ladingen. niet?

Nee. Elektromagnetische wisselwerkingen gaan met de lichtsnelheid. Zie ook de zgn. Lienard-Wiechert potentialen, waarin dit wiskundig wordt geformuleerd.

Is het niet zo dat je voor dit onderwerp de wetten van Maxwell moet gebruiken?
Sorry, maar het is te lang geleden voor mij om er meer uitleg aan te geven.