sciencetalk

Goeiemorgen,
 
Bij een labo-onderzoek moesten we een proef doen waarbij we st37-2 en st52-3 trachten te harden (lukt uiteraard niet, aangezien er niet genoeg koolstof in het materiaal zit). De bedoeling was om voor en na het hardingsproces de hardheden van de materialen op te meten en telkens de microstructuur te bekijken. Dan moeten we aan de hand van de microstructuur de hoeveelheid perliet, ferriet, ... bepalen. 
Ik verwachtte ferriet en perliet te zien, maar het is mij niet volledig duidelijk wat we waarnemen. 
 
Iemand die mij een handje kan helpen?
 
Alvast hartelijk bedankt!
 
Microstructuur St37-2 voor harden:  
Microstructuur St52-3 voor harden:  
Microstructuur St37-2 na harden:  
Microstructuur St52-3 na harden:

In alle gevallen een ferritische matrix, ik verwacht in de 4e ook wat perliet te zien, maar de stukken zijn niet voldoende gepolijst, en ik vrees dat de kwaliteit van het etsen ook wat te wensen overlaat (maar dat kan ook zijn omdat de stukken niet vlak genoeg zijn).
 
Ter info, St 37 en 52 zijn benamingen die al meer dan 10 jaar niet meer worden gebruikt, de juiste norm+benaming (bijv. EN 10025-2 S235J0 of EN 10305-2 E355) + het materiaalcertificaat zullen je al een heel stuk verder helpen bij het bepalen van de structuur.

Hartelijk bedankt voor je reactie! Ik kan dus perfect zeggen dat we gewoon 4 maal ferriet waarnemen?
 
Verder hebben we na het hardingsproces ook opnieuw hardheidstesten gedaan en hieruit kwamen volgende resultaten:
Hardheid S235 voor harden: 112 N/mm²
Hardheid S235 na harden: 436 N/mm²
 
Hardheid E355 voor harden: 166 N/mm²
Hardheid E355 na harden: 313 N/mm²
 
Hier stel ik mij echter enkele vragen bij. Enerzijds vind ik het opvallend dat de waardes toch serieus gestegen zijn (aangezien er maar een gering percentage koolstof aanwezig is --> Hardingsproces was normaal niet mogelijk), anderzijds dat S235 harder is dan E355 na het harden. 
 
Heeft u een idee hoe dit te verklaren is?
 
EDIT:
Net voor S235 een gelijkwaardig CCT-diagramma opgezocht en daarbij kom ik uit op ca. 1% ferriet, 1% perliet, 25% bainiet en 73% martensiet... (na het hardingsproces)  
Ik krijg het vermoeden dat onze hardheden verkeerd zijn opgemeten... 

Het CCT diagramma is van een staal met Cr, dit bevordert het hardingsproces aanzienlijk.
 
De (meer dan) verdubbeling van de gemeten hardheidswaarden is onmogelijk.
Het is wel juist dat in aan de basis een drukproef uitvoert, daarmee jouw eenheden, maar je wilt waarden in Vickers hebben. Dan kun je iets zinnigs zeggen of vergelijken met de hardheden die je in de productstandaarden terugvindt.
 
EDIT: kun je ook jouw hardingsproces beschrijven?

hoe kan je bij het ongeharde staat een hardheid van minder dan de drukstekte?
bij s235 zou ik toch meer dan 235N/mm2 verwachten