Motie van wantrouwen.

[tempelier]

Na een motie van wantrouwen van de 2de Kamer (die is aangenomen) behoort het Kabinet op te stappen.
Dit schijnt niet in de wet geregeld te zijn, dus wat gebeurd er als het Kabinet dan toch doodleuk blijft zitten?
 
Zoiets is wel eens gebeurd bij de president verkiezingen in de VS.
Daar was de ongeschreven regel dat 2-ambst perioden het maximum was, totdat Rooseveld dat doorbrak. (Hij maakte zich zelfs op voor een vierde)
 
PS.
Ook schjnt het onduidelijk te zijn hoe het zit met zo'n motie van de 1ste Kamer.

[Ger]

In theorie kan een kabinet dan blijven zitten. Als echter een meerderheid van de kamer heb vertrouwen meer heeft in het kabinet krijgt dat kabinet ook niets meer gedaan. Elk voorstel zal dan worden weggestemd en dus valt er effectief niet meer te regeren.
Een motie van wantrouwen is echter meestal alleen tegen een minister of staatssecretaris, zelden tegen het voltallige kabinet.

[Rhiannon]

Bij een motie van wantrouwen tegen een persoon die ook daadwerkelijk aangenomen wordt, wordt dat door de desbetreffende bewindspersoon(-personen) gewoonlijk opgevat als een aansporing om zijn/haar/hun functie neer te leggen. Een formele verplichting is dit niet. Er is wel een ongeschreven regel dat de bewindspersoon jegens wie het vertrouwen is komen te ontbreken (bijvoorbeeld door het aannemen van een motie) zijn ontslag hoort aan te bieden. Een andere motie van wantrouwen kan worden ingediend tegen het optreden van het kabinet.
 
Er is maar één keer een motie van wantrouwen tegen het optreden van het kabinet aangenomen, namelijk de motie-Deckers uit 1939, waarin het optreden van het kabinet Colijn V werd afgekeurd en het kabinet direct na het aantreden demissionair werd.
Colijn had nl. een minderheidskabinet gevormd van vertegenwoordigers van de protestantse partijen en vier liberalen.Dit kabinet werd in de Kamer slechts gesteund door 29 van de honderd leden.
De katholieken waren erbuiten gehouden. Wilhelmina vond dat het land niet zonder Colijn kon, reden dat dit ook wel het ’kabinet-Wilhelmina’ werd genoemd
 
Daarna is nog één keer een motie tegen een kabinet ingediend, nl. het kabinet Van Agt III in 1982. Deze motie werd alleen gesteund door PvdA, PPR, CPN en PSP en heeft het dus niet gehaald.
 
Formeel is het wel zo dat "de Tweede Kamer – en a fortiori de Eerste Kamer – doet alsof de regering ons van ’s Koningswege geschonken wordt" (citaat uit column van J. van den Berg in parlement.com). Een kabinet veronderstelt slechts het vertrouwen van de Kamer totdat de Kamer haar vertrouwen expliciet opzegt en dat kan dus alleen via een motie van wantrouwen, wat als een daad van parlementaire agressie wordt gezien. In België en de meeste andere Europese staten is een kabinet pas van kracht nadat het parlement zijn vertrouwen daarin heeft uitgesproken.
 
Er kan ook een motie van afkeuring worden aangenomen tegen een bepaald beleid. Ook dit leidt niet altijd tot aftreden.
 
Een nog zwakkere motie is een motie van treurnis.
 
M.b.t. de Eerste Kamer:
 
 

 
Het proefschrift van mr. Frank de Vries, 'De staatsrechtelijke positie van de Eerste Kamer', verdedigt de stelling dat de vertrouwensregel ook geldt met betrekking tot de Eerste Kamer. Dit geldt eveneens voor de 15e druk van het 'Handboek van het Nederlandse staatsrecht' van Van der Pot (laatstelijk bewerkt door prof. mr. D.J. Elzinga en prof. mr. R. de Lange, met medewerking van mr. H.G. Hoogers). De 14e druk (toen nog Van der Pot/Donner geheten) verdedigde nog de stelling dat de vertrouwensregel niet geldt ten aanzien van de Eerste Kamer.

 
Citaat is uit Wikipedia
 
Lees ook: https://www.parlement.com/id/vh8lnhrp1x0f/motie_van_afkeuring_of_wantrouwen

[tempelier]

De kans bestaat dan echter dat de regering gaat werken men Koninklijk Besluit of Algemene Maatregel van Bestuur.
Dit kabinet heeft daar al een keer mee gedreigd.

[Beresteyn]

Over het algemeen wordt een motie van afkeuring ingediend als men het niet eens is met het beleid van een minister of het kabinet in het geheel. Afhankelijk van de mate van afkeuring die in de motie wordt uitgesproken, kan men herleiden of het slechts bij afkeuring blijft of dat er ook een oproep tot aftreden is. Bij een motie van wantrouwen wordt in principe medegedeeld dat men geen vertrouwen meer heeft in een minister of het kabinet in het geheel. Hierbij geldt altijd de oproep tot aftreden.
 
Moties van afkeuring en wantrouwen werken niet met meerderheden mbt de status 'aangenomen' of 'verworpen'. In beide gevallen betreft het in feite de vertrouwensregel, een ongeschreven regel in het Nederlands staatsrecht. Hoewel erover gestemd wordt is er niet een vaste uitkomst bij een bepaald resultaat, de betreffende minister of het kabinet in het geheel hoeft dus niet per se af te treden als een motie van wantrouwen met een meerderheid wordt aangenomen. Andersom, bij een minderheid (bv. als de gehele oppositie vóór stemt en de coalitie tegen), hoeft het overigens ook niet te betekenen dat er niet afgetreden wordt. 
 
Mijn persoonlijke interpretatie is dat een minister of het kabinet in het geheel de eer aan zichzelf moet houden als er een motie van wantrouwen wordt aangenomen door een aanzienlijk deel van de oppositie. In feite is het parlementair stelsel een farce, aangezien de coalitie daar ook onderdeel van uit maakt en zodoende het kabinet de hand boven het hoofd kan houden (wij van wc-eend). Het is een democratisch goed gebruik dat je ophoepelt als men geen vertrouwen meer in je heeft, mits er natuurlijk een goede reden voor gegeven wordt. 

[Rhiannon]

Een KB of een AMvB moeten eerst voorgelegd worden aan de Raad van State, dus zo snel gaat dat ook niet. Ik zou eens nader in de Grondwet moeten duiken om te kijken hoe het precies verwoord is.

[Ger]

Een AMvB is een vorm van een Koninklijk Besluit. Daarnaast heb je nog de kleine/gewone besluiten (2 namen voor hetzelfde beestje).
 
Een AMvB moet veelal alsnog door beide kamers heen (concept-AMvB), echter hangt dat af van de wet waarop het besluit gebaseerd is. Staat in de Wet dat de AMvB door het parlement c.q. de senaat goedgekeurd moet worden, dan kan het kabinet dat niet zelfstandig doorvoeren. Tevens moet elke AMvB die enige vorm van strabepaling in bevat door beide kamers heen. Uit mijn voormalige vakgebied gold dat bijvoorbeeld voor het Activiteitenbesluit Milieubeheer; bedrijven die zich niet aan die regels houden kunnen een last onder dwangsom opgelegd krijgen. Mede daarom heeft het enkele jaren geduurd voordat vanaf het definitieve besluit er lag.
 
Wel zijn er in latere stadia aanvullingen geweest op dat Activiteitenbesluit. Jat leidde bijvoorbeeld tot het Koninklijk Besluit tot aanpassing van het Besluit Algemene regels milieubeheer voor Inrichtingen (Activiteitenbesluit). Dergelijke aanpassingsbesluiten hoeven bij mijn weten dan weer niet per se door de kamers heen, echter kunnen beide kamers afzonderlijk dat wel verlangen vanwege de wet waarop het gebaseerd is.
 
Zelfstandige besluiten; zogenoemde "Kleine Besluiten" zijn doorgaans van het kaliber dat iemand een bepaalde functie toegewezen krijgt (ministersposten, burgemeesters, etc.) krijgt. Dat besluit moet dan ondertekend worden door zowel de Koning als de verantwoordelijke minister. Dus een kwaadwillend kabinet kan ook via die weg alleen dingen voor elkaar krijgen als de Koning daar achter staat. Doorgaans zal de Koning echter ook willen dat het parlement haar functie kan uitoefenen en niet zomaar alles tekenen om het parlement te passeren. Daarnaast speelt ook gewoon mee dat simpelweg de meeste besluiten door beide kamers heen moeten en alsnog langs de Raad van State.
 
Dus ja; er zijn bepaalde scenario's waarbij een kabinet regelgeving kan doordrukken via Koninklijk Besluit, maar die zijn gelimiteerd.

[Benm]

Het is een democratisch goed gebruik dat je ophoepelt als men geen vertrouwen meer in je heeft, mits er natuurlijk een goede reden voor gegeven wordt.

Wat heet goed gebruik? 
 
Als een kamer of raadslid uit een partij wordt gegooid zou je ook denken dat diegene dan ophoepelt, maar dat is lang niet altijd het geval. Iemand kan dan gewoon blijven zitten, als zelfstandig lid, of zelfs een nieuwe partij oprichten. 
 
In de praktijk gebeurt dat ook, en eigenlijk is het vreemd, gezien die mensen daar meestal zitten dankzij stemmen op de partij, niet op de persoon. 

[tempelier]

Bedankt voor de informatie beste mensen.